Η ΑΙΡΕΤΙΚΉ ΣΚΈΨΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉΣ: ΤΟ ΧΡΉΜΑ ΩΣ ΧΡΟΝΟΣ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ ;

Η ΑΙΡΕΤΙΚΉ ΣΚΈΨΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉΣ: ΤΟ ΧΡΉΜΑ ΩΣ ΧΡΟΝΟΣ

 

Ως γνωστόν, το νέο χρήμα μετά το 71 παράγεται ΜΟΝΟ από κάποιο κρατικό η ιδιωτικό δάνειο, δηλαδή από μια υπόσχεση εξόφλησης στο μέλλον μίας τωρινής ανάγκης. Όπερ το χρήμα, κακώς νοείται ως κάτι το χειροπιαστό αφού αναπαριστά (κυριολεκτικά) αέρα κοπανιστό: μια υπόσχεση διατυπωμένη με ένα αυθαίρετα τυπωμένο νούμερο πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί. . 

 

Αναπαράγεται μετά ανεξέλεγκτα κάμποσες φορές μέχρι να σωρευθεί, το περισσότερο, με την μορφή ενός τοξικού-συνθετικου τραπεζικού προϊόντος στα σεντούκια των Τραπεζών. Τόσο μεγάλη η αναπαραγωγή της αρχικής υπόσχεσης-αέρας που το γέννησε, που πλέον είναι ένα τσακ πριν από το σκάσιμο της παγκόσμιας φούσκας. Αυτήν που δημιούργησαν υποσχέσεις επί ασφαλισμένων υποσχέσεων.

 

Πως θα γινόταν η συσσώρευση του αν το νέο χρήμα αναπαριστούσε ΜΟΝΟ τον αξιοπρεπή ελεύθερο χρόνο που μπορεί να αναλώσει αυτός που το "αγοράζει" (έναντι εργασίας η με κάποια άλλη ανταλλαγή);;

 

Τότε η αξία του (η ισοδύναμα ο ορισμός του "αξιοπρεπους") θα ήταν ανάλογη των καινοτομιών που ενσωματώνονται σε οποιαδήποτε παραγωγική ή άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα, αφού ΚΑΘΕ καινοτομία έχει ως στόχο να οδηγεί στην δημιουργία πρόσθετου ελεύθερου χρόνου, άμεσα ή έμμεσα.

Και ο χρόνος, ως γνωστόν, είναι το μόνο στο σύμπαν που δεν σωρεύεται...

 

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας που χάσατε ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στο πιο πάνω, που γράφτηκε με στόχο να κοντράρει την ακριβώς αντίθετη άποψη που διατύπωσε ο κολλημένος εγκέφαλος του νεοφιλελε Χατζηδακη στο "ο χρόνος είναι χρήμα" λέγοντας, κατά λάθος, ακριβώς το αντίστροφο.

 

Πάνω κάτω το ίδιο πάει να πει και ο Μάκης Ανδρονόπουλος...