ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Γ΄(5 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Γ΄( 5 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1)   Αι άδειαι ώραι της ψυχής γεμίζουν, αληθινά και ουσιαστικά, μόνο με την διεύρυνσι και διερεύνησι του πνεύματος. και όχι με την μαστίγωσι και εξορία των αισθήσεων. Άλλο άλλωστε γυμναστήριο και άλλο κολαστήριο.

2) Αλλά δεν θα γνωρίσης ποτέ σεαυτόν, αν δε του είπης το ¨όχι¨ της εγκράτειας και το ¨ακόμα¨ της υπομονής. Πείρα δε και σοφία ηδονής και λύπης απόσταγμα και αντάλλαγμα.

3) Μα ποιος ήκουσε ποτέ τα βήματα της νύχτας. και ποιος εψηλάφησε τα ίχνη της ημέρας, τον αιφνιδιασμό της ειμαρμένης; Κλίσις θεός, ροπή δαίμων.

4)  ¨Μήτε τύραννος γίνου μηδέ δούλος μηδενός¨ λέγεται το ελληνικόν ανθρωπιστικόν μέτρον. Αλλά γιατί κάποιες φορές η ζωή μοιάζει καταδίκη και κάθε ομορφιά κυοφορεί και μια φρίκη;

5) Χαίρε και συ, της γενετήσιας ηδονής δαίμων, γλυκύπικρο Νεμέσεως τιμωρητικόν εργαλείον της ξεπατωμένης πανηδονιστικής πλουτοκρατίας! Δηλον ότι ο προδίδων και ατιμάζων το φύλο του προδότης και υβριστής προαλείφεται και του θεού, της φυλής και της πατρίδος.

6) Αμάθεια και απαιδευσία εξαγριώνουν και αποθηριώνουν συνειδήσεις. Εκτός βεβαίως αν βαπτισθώσι αγία σοφία ήτις δύναται το ως εκ θαύματος εξαγιάζειν και εξημερώνειν. Αλλά τα θαύματα είναι εκ φύσεως σπάνια και κρατούν λίγο.

7) Τέλος πάντων. Η ηγεσία λέει τα δικά της. Ο αγνός λαός όμως τον σοφό συμπολίτη και τον αγνό πατριώτη και στρατιώτη εκτιμά, σέβεται κι εμπιστεύεται. Αυτούς και όχι τον κάθε περαστικό αρπακτικό πολιτικό.

8) Ευτυχώς που η Διός και μουσών σπορά, ουδέποτε θα εκλείψει. Και όσο πιο λιγοστοί τόσο πιο ολοκληρωμένοι αυτοί και αποφασισμένοι. Μέσα τους πατρίς, το κοινό αγαθό του ανθρώπου, και θεός ταυτίζονται, είναι ένα.  Πατρίς ο θεού υιός επί γης. Ότι πατρίς ο φάρος της ελπίδος και της πίστεως εις το του ανθρώπου καρποφόρο μέλλον.

9) Ελλάς από καιρού πολλού τελούσα εν εθνική κακοδαιμονία. Η κακή γειτονία  διεμόρφωσεν ημίν μια υποτελή και ξενόδουλον πολιτικήν κατάστασι. Μιαν εθνικήν ομηρία.

10) Απόβλητοι γαρ, αποβράσματα της Ανατολής και απροσάρμοστοι της Δύσεως κατέλυσαν ως λύκοι ωρυόμενοι πέριξ ημών.

11) Κομπάζουν καθ’ ημών και οι της ιστορίας αλαζόνες νεόπλουτοι: Εσείς, οι πρώτοι του παρελθόντος, οι ουραγοί του παρόντος κ.λ.π. Αλλά τι; Ωφείλαμε άρα παραμένειν κορυφαίοι, και σ’ εποχαίς όπως σήμερον παντελούς κυριαρχίας του κακού; Μα τίτλον τιμής περιποιεί ημάς και θεία οικονομία αυτό το ¨ουραγοί¨ σήμερα παρά αίσχύνη.  Ή όχι;

12) Υπερηφάνειας δε αφορμήν εξ ίσου μας παρέχει και το είναι μας δούλοι του πλέον ευγενούς, ενδόξου και ιερού χρέους του ανθρώπου: του επανελθείν και αρθήναι μας εις την προγονικήν ημών ανωτέρα ελληνικήν αισθαντικότητα και συνειδητότητα. Και, γιατί όχι, και αυτής υπεράνω;

13) Η τραγική εμπειρία, η τραγική του βίου συναίσθησις, αυτό το πιο ανθρώπινο χαρακτηριστικό.  Ο τραγικός και μόνο αυτός εγνώρισε τα βάθη του πόνου και της θλίψεως χωρίς να λιποψυχήσει, διασώζοντας έτσι την υπερήφανη ηθική αυτονομία και αξιοπρέπεια του ελευθερόφρονος ανθρώπου.

 14) Κοίτα τον πανέμορφο υδροχαρή λωτό. Το πώς μιμούμενος την τροχιά του ηλίου ανοίγει και κλείνει τα λευκά του πέταλα. Παρεμφερώς και ο λόγος, πνευματικός ήλιος αυτός,  ανοίγει διαλεκτικά τις ανθρώπινες καρδιές εκβάλλοντας παρεξηγήσεις, αμφιβολίαις και καχυποψίαις και εισάγοντας ομόνοια, ειρήνη και αγάπη.

15) Αλλά τώρα πού πάμε; Αυτός ο λυσσωδώς προωθούμενος ευνουχισμός των μικρών αγ0οριών και ανδρών ως και η παρά φύσιν αρρενοποίησι μικρών κοριτσιών τε και γυναικών τι σού λέει;

16) Η Νέα Τάξις επιτάσσει αφόρητα μέχρι και την χειρουργική και ορμονική αλλαγή φύλου, μια τερατώδη, μη αναστρέψιμο, και  συχνά θανατηφόρο επέμβασι.

17) Η εξουσιαστική μαγεία, εντάξει, ουδέποτε θα υποκαταστήσει την πραγματικότητα. Ευπορεί  όμως του παγιδεύσαι και στρέψαι τον άνθρωπο εναντίον του αληθινού του εαυτού.    

18) Πρόκειται για την πολύωνυμο αυτή ερμαφρόδιτο δύναμι που διεκδικεί επιστρέφουσα και πάλι την θρησκευτική πρωτοκαθεδρία. Το ίδιο που οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν αποτρέψει νικηφόρα. το ατλάντειο κακό, το εξ Ανατολών ¨φως.¨ Έλληνες οίτινες θα συντρίψωσι το κακό αυτό εκ νέου.

19)  Παρεμπιπτόντως: Γόνυ κλίνατε, ευλαβώς, λαοί, της πατριωτικής προ θυσίας του ζεύγους των Ικάρων ακριτών. Τιμή η υψίστη αυτοίς πρέπει.  Ύψος γαρ εγέννησεν αυτούς ιερόν, ύψος δ’ αέτειον απέσπασε πάλιν.

20) Και υπ’ όψιν: Ο μεν πατριωτικός ανήρ, βάρβαρος έστω, προπονείται για κατακτητής, ο δε, πολιτικώ ή θρησκευτικώ τω τρόπω, διεθνιστικός, πολιτισμένος έστω, προαλείφεται για υπόδουλος που περιμένει μοιρολατρικώς τους Καβαφικούς του βαρβάρους.