ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
ΤΑ ΜΠΑΝ ΣΤΟ ΠΝΕΎΜΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΑΠΟ ΚΆΤΙ ΠΑΡΑΓΚΕΣ (Χρονογράφημα-σεντονι σε ήχο πλάγιο για ένα κρύο πρωινό του χειμώνα)
Ήταν μια εποχή που ζούσανε στο "Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι" του νεοφιλελέ εκσυγχρονισμού ver1.0. Εποχή παχιών αγελάδων από τα πακέτα της Ένωσης, που λάδωσαν το αντεράκι τους μπας και μπορέσουνε να προσαρμοστούνε τότε στα δεδομένα της, αυτά που τέθηκαν ως η νέα κανονικότητα από τις Τράπεζες.
Κυριαρχούσε παντού το "όλα θα τα ρυθμίσει η αγορά καλέ, θάνατος στο κακό κράτος" και τα λοιπά συναφή. Τα ξέρετε βρε κουτά και μην μου το παίζετε όλα τώρα ως baby-μπουμια με Αλτσχάιμερ ότι τα ξεχάσατε.
Ήταν τότε που επιβλήθηκε τελεσίδικα εδώ ένα μοντέλο οικονομίας με πρωτογενή παραγωγή στο 3% του ΑΕΠ, 12% μεταποίηση και τα ρέστα σε εσωστρεφείς κυρίως υπηρεσίες από ένα κρατικοδίαίτο ιδιωτικό τομέα που φούσκωνε την μεσαία τάξη (για ψηφουλάκια). Με δανεικά του δημοσίου, που ακριβώς γι αυτή την δουλειά ήταν και είναι τέλεια ρυθμισμένο...
Η εποχή που το Νίτρο του Κωστόπουλου αυτά τα έκρυβε με φτηνές πιρουέτες Life style για να παιχτούν πίσω από την παράγκα της δηθενιάς-γκλαμουριάς κόλπα μεγάλα. Και στο Χρηματιστήριο και πίσω από τον μπερντέ της πολιτικής, αυτής που μας άδειασε τις τσέπες ένα δυο Κλικ. Ζωάρα...
Την ίδια εποχή ήταν που φτιάχτηκε και το σύστημα δανεισμού από τον ΟΔΔΗΧ, όταν 22 συστημικές ελληνικές και ξένες Τράπεζες έκαναν πάρτυ κερδοσκοπίας από το 96 μέχρι το 10. Αυτό που επέβαλε την παρουσία στις εκδόσεις των ελληνικών ομολόγων 2-3 μεγαλοδικηγορικών γραφείων της Αθήνας για να διοχετεύουν μέσω "εξόδων παράστασης" πανωτόκια από κάθε ομόλογο στα τότε δυο "μεγάλα κόμματα" σε αναλογία 60:40... Παράγκα κανονική.
Δεν είχανε τότε "κοινωνικά δίκτυα" και Facebook γλυκούλια μου. Όμως κάθε φωνή που καταλάβαινε το τι έπαιζε και αντιδρούσε στα εκσυγχρονιστικά "ταπερμαν", την έκαναν αλλιώς μπαν. Ο αλγόριθμος τότε έλεγε:
"Τηλέφωνο από το Τύπου και Πληροφοριών στους εκδότες". Και βρίσκονταν στο τσακ μπαμ η ενοχλητική Αριστοφανική Μαλβίνα άνεργη και αποκλεισμένη. Να αναγκάζεται να κάνει stand up comedy σε μπουζουκάδικα για να επιβιώσει..
Δεν προοδέψαμε πολύ από τότε, μην νομίζεις.
Κάθε φωνή διαμαρτυρίας, αθυρόστομη ή όχι, -αδιάφορο, των σοβαρών διακυβευμάτων παίρνει και σήμερα το tag του "λαϊκιστή" ή του "Αυριανιστή" από κάτι Comme il faute και τους απογόνους των τάπερμαν. Ξέρεις ποιους.
Αυτούς που έφτιαξαν κάποτε πολιτική καριέρα καταγγέλοντας, σωστά, τον αυριανισμό ως τάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά που ακόμα φαντάζονται ότι ζούμε στην τότε, την εποχή που γίνονταν τα γυρίσματα από το "Μικρό εκσυγχρονιστικό σπίτι στο λιβάδι".
Πέραν αυτού όμως, δεν κατάφεραν να προσφέρουν απολύτως τίποτε άλλο στην ιστορία, όντας αυτοδιορισμένοι μέχρι σήμερα ως παιδονόμοι του internet και φύλακες κάποιας ηθικής. Αυτής που επινόησαν στο μυαλό τους για να μην φαίνεται η γύμνια των προτάσεων τους, αυτών που δεν προτείνουν τίποτε καινούργιο.
Επιβιώνουν έτσι ως κάθε λογής παράγκες ολούθε, για να μπανάρουν και οι "καθώς πρέπει" ως ανεξέλεγκτοι αλγόριθμοι, όπως αυτοί της παράγκας του Ζουκι. Εξ αυτών και ο συνειρμός με το ΠΑΣΟΚ και τον Αυριανισμό ως ιδεολογική τάση του τότε με την σήμερόν,της τότε εποχής που πίσω του καλύπτονταν οι ιδεολογικές τάσεις των καπετανάτων χωρίς ιδεολογία, που το καθένα τους ξέσκιζε τα ταμεία ενός τομέα του κράτους για να συντηρηθεί ως τάση, βολεύοντας τους οπαδούς της.
Η πιο μεγάλη και επικίνδυνη τότε, όπως αποδείχθηκε δυστυχώς από την ιστορία, η νεοφιλελέ εκσυγχρονιστική υπό τον Σημίτη. Αυτούς που έκραζε η Μαλβίνα βλέποντας πολύ διορατικά τότε που καταλήγει αυτή η συγκεκριμένη παράγκα μέσα στην παράγκα του μπερντέ του θεάτρου σκιών που είχαν αρχίσει ήδη να παίζουν τότε τα ιδιωτικά ΜΜΕ, που τότε άρχισαν να λειτουργούν με φουλ τις μηχανές υπό τον νόμο Κουβέλη του 89.
Γιατί, θα ρωτήσεις εύλογα, το έκαναν, αν έχεις και εσύ την κακιά μου συνήθεια να ρωτάς "γιατί" και "πώς".
Μετά από πολύ σκέψη κατέληξα στο επειδή δεν φαίνεται έτσι σήμερα η αμηχανία τους, παίζοντας τον/την comme I'll fault με αναφορές και μεταφυσικούς συνειρμούς σε κάποια άλλη εποχή, αυτήν πού έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί ως προς τις παχιές αγελάδες. Ξέρεις ποια αμηχανία.
Εκείνη που έχεις όταν συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις να πεις τίποτα άλλο τώρα, μετά την αναπόφευκτη πτώση του νεοφιλελευθερισμού ως όρου επιβίωσης του ψηφιακού καπιταλισμού στην εποχή της μετα-παγκοσμιοποίησης και της νέας "Νέας τάξης" υπό την ακροδεξιά κάποιου Τραμπ από εκεί και κάποιου Πουτιν από την εδώ πλευρά της γεωγραφίας. Και εσύ κάτσε να βαυκαλίζεσαι με την ιδέα μιας σωστής πλευράς της ιστορίας που τελείωσε και δεν θα επαναληφθεί. Πάμε γι άλλα καρδούλες μου.
Έτσι δεν υπάρχει ακόμα κανένα εκφωνημένο νέο σοβαρό αφήγημα, που να βάζει τέλος και σε εκείνες τις παράγκες, αυτές που κινούν όλες τις άλλες και σήμερα, κάνοντας λαθρεμπόρια ξυλόλιου στα τραίνα του ύστερου νεοφιλελευθερισμού.
Καμία σοβαρή ιδέα για το πως δεν θα ξαναπάμε σε μία επόμενη δεκαετία μνημονίων για να σωθούν πάλι εκείνες οι παράγκες που λέγονται Τράπεζες.
Αλλά και οι κάθε λογής παράγκες, που ακόμα επιβιώνουν εντός της ελληνικής δεξιάς που ποτέ δεν ήταν φιλελεύθερη για να έχει τώρα πρόβλημα στο να μεταλλαχθεί σε ένα Τραμπικό μόρφωμα, ελλείψει κάθε ιδεολογικού της ερείσματος από τα "κεντρικά". Μπας και σωθεί έτσι με κάποιο τραίνο της μεγάλης φυγής σε μονή γραμμή.
Είμαι σίγουρος ότι αν ζούσε σήμερα η Μαλβινα θα είχε ήδη ετοιμάσει για να παιχτούν στο Ηρώδειο κάποιες εξαιρετικές Αριστοφανικές κωμωδίες νέας κοπής επί όλων αυτών.
Όπως το "δεξιοί Αχταρμείς", τον "Απροσδιόριστο Πλούτο", τις "Νεοφιλελέ σφήκες", τους "Ιππείς με Πρασινάλογα των 2€ το λίτρο η βενζίνη", τις "Δημοσκοπιάζουσες", το "Κουτόρνιθες στην αντιπολίτευση" και σίγουρα και τις "Αντιεμβολιάζουσες -Χλωρινοθεσμοφοριάζουσες νο3". Αν είχε χρόνο, ίσως να έγραφε και την ροκ όπερα "Νεφέλες με ροκχάλες" για μιούζικαλ, ως μεταμοντέρνο sequel του "Γοργόνες και μάγκες" ξερωγώ.
Ξεσκίζοντας σε όλες και κάποιον ΤραγιΚούλη σταθμάρχη και την νεο-Τραμπική παρέα του που τον συγκαλύπτει για να προλάβει να κάνει κάτι ντιλάκια με τον κουμπάρο απέναντι επί της γραμμής Αιγαίο-Turkagean.
Ίσως πάλι να τολμούσε και το "Οιδίπους τύραννος που τύφλα να'χει ο Έλον Μάσκ", κάνοντας πειραματικά ανοίγματα και προς το είδος της σύγχρονης φαρσοτραγωδίας, αυτής που ήδη εκτυλίσσεται εκεί έξω.
Who knows;;
Μου λείπει η Μαλβίνα γμτ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου