ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Παίδες τα πράγματα για τα πλοία είναι εξαιρετικά απλά. Ντι Πιέτρο, Πρέσβης και λοιποί λοκχινταίοι λένε μαλακίες σε πολλαπλά επίπεδα. Το κύριο σημείο είναι η LoR. Πιέζουν οι τύποι αυτοί για αποστολή LoR πάνω από ένα μήνα. Μέσω διαδικασίας Fms Και με ενδιάμεσο, εγγυητή της διαδικασίας το USN. Σαν χρήστη στις αμερικανικές ΕΔ των freedom class Την ώρα που ο χρήστης (USN) είναι σε άρνηση παραλαβής των πλοίων σε εξέλιξη των οποίων θα αναφέρεται η LoR της Ελληνικής πλευράς .Και την ώρα που δεν έχει πιστοποιηθεί ακόμα η τεχνική λύση της LM. Και δεν έχει γίνει ακόμα αποδεκτή από το USN . Ευτυχώς έχει τελειώσει νομική κανονική ο Παναγιωτόπουλος και όχι Κοσόβου. Να μην στέλνουμε Ναυάρχους και στελέχη στρατιωτικά και πολιτικά να κάνουν παρέα στον Κουφοντίνα στον Δομοκό επειδή αγαπάτε λοκχιντ, είναι μαλακία δεν λέει. Ειλικρινά όταν διαβάζω ότι είμαστε σε συζήτηση για το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών με τυράκι λέει οικονομικής βοήθειας μέσω fms με πιάνει εγκεφαλικό. Πόσους εκβιασμούς αντέχει αυτή η χώρα τελικά;;
Το “defence-point.gr” συζήτησε με τον Joe DePietro, Lockheed Martin Vice President of Small Surface Combatants and Ship Systems τις τελευταίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς που άπτονται, άμεσα ή έμμεσα, στο πρόγραμμα των νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού.
Σε ό,τι αφορά την εξέλιξη των διαδικασιών του προγράμματος ο DePietro για άλλη μία φορά σημείωσε τη σημασία αποστολής από την ελληνική πλευρά στις αρμόδιες αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες της επιστολής αίτησης (LOR: Letter of Request), που αποτελεί το εκ του -αμερικανικού- νόμου απαραίτητο διαδικαστικό βήμα για την εκκίνηση της επίσημης διαδικασίας.
Όπως εξήγησε, άμα τη λήψη της LOR, η Lockheed Martin και οι βιομηχανικοί εταίροι της θα κινηθούν πολύ γρήγορα ώστε να αποστείλουν τα αναγκαία δεδομένα στις αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες (συμπεριλαμβανομένου και του Ναυτικού των ΗΠΑ) που θα συντάξουν και αποστείλουν στην ελληνική κυβέρνηση το σχέδιο της Επιστολής Προσφοράς και Αποδοχής (LOA: Letter of Offer and Acceptance).
Στη συνέχεια, αναμένουν να προσκληθούν από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Πολεμικό Ναυτικό ώστε να αρχίσουν την ουσιαστική συζήτηση επί της διαμόρφωσης του πλοίου ώστε να ανταποκρίνεται πλήρως στις επιχειρησιακές και τεχνικές απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού.
“Θα παρουσιάσουμε αναλυτικά τις προτάσεις σχετικά με τη διαμόρφωση και τον εξοπλισμό του πλοίου καθώς και την ανάλυση απειλών που έχουμε συντάξει για τις επιχειρήσεις του πλοίου στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και σε άλλες περιοχές που θα ζητηθούν από το Πολεμικό Ναυτικό”, εξήγησε στο DP ο DePietro.
Ο DePietro σχολίασε ότι και τα δύο ναυπηγεία (ΕΝΑΕ – Ελευσίνας) θεωρούνται ικανά να αναλάβουν βιομηχανική συμμετοχή στο έργο. Για ευνόητους λόγους, δεν απάντησε με σαφήνεια στη ερώτηση αν θεωρεί ότι στο πρόγραμμα μπορούν να συμμετάσχουν και τα δύο ναυπηγεία, σημειώνοντας ότι δεν είναι έτοιμος τη δεδομένη στιγμή να εκφέρει άποψη για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Όπως ανέφερε, η Lockheed Martin και ο εταίρος της Fincantieri κατέχουν την τεχνογνωσία για να υποστηρίξουν την ανάπτυξη ενός ναυπηγείου σε βιομηχανική μονάδα υψηλών παραγωγικών δυνατοτήτων. Ως παράδειγμα ανέφερε την Fincantieri Marinette Marine που όταν αποκτήθηκε απασχολούσε περί τους 300 εργαζόμενους και σήμερα εξελίσσεται σε ένα από τα κύρια ναυπηγεία που υλοποιούν προγράμματα του Ναυτικού των ΗΠΑ.
Ας σημειωθεί ότι τον Οκτώβριο του 2020 η FMM είχε αρχίσει τις διαδικασίες για την πρόσληψη 700 εργαζομένων (που θα προστεθούν στους 1.300 που ήδη διέθετε) ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ταυτόχρονης παραγωγής σειράς των LCS, MMSC και Constellation.
Ο σχεδιασμός της Lockheed Martin είναι εφόσον επιλεγεί η πρόταση της για το πρόγραμμα των νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού, η υλοποίηση να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να σηματοδοτήσει και τη διαδικασία ανάταξης της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας.
Σε ερώτηση του “defence-point.gr” αν η Lockheed Martin πρόκειται να συμμετάσχει στις διαδικασίες αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των ΕΝΑΕ και των ναυπηγείων Ελευσίνας που βρίσκονται σε εξέλιξη η απάντηση ήταν ξεκάθαρα αρνητική.
Όμως, η αντιπροσωπεία της Lockheed Martin, είχε συναντήσεις:
>με την Pyletech, εταιρία του ομίλου North Star του εφοπλιστή Θεόφιλου Πριόβολου
που έχει εκφράσει επίσημα το ενδιαφέρον της για την απόκτηση τόσο του
«στρατιωτικού» τμήματος της ΕΝΑΕ (συμμετείχε στον πρόσφατο διαγωνισμό
που κηρύχθηκε άγονος) όσο και της περιβόητης μόνιμης δεξαμενής Νο. 5 (χωρητικότητας 500.000 τόνων)
που πωλείται από την ΕΤΑΔ (Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου). Και σε αυτή την
περίπτωση ο πρόσφατος διαγωνισμός κηρύχθηκε άγονος (για το ελάχιστο
τίμημα των 55 εκατ. ευρώ, δεν υπεβλήθησαν προσφορές).
>με τον όμιλο ONEX που βρίσκεται στη διαδικασία εξυγίανσης των Ναυπηγείων Ελευσίνας και έχει εκφράσει το ενδιαφέρον του και για την ΕΝΑΕ.
Για αυτονόητους λόγους ο DePietro δεν υπεισήλθε σε λεπτομέρειες για το περιεχόμενο των συζητήσεων, αλλά περιορίστηκε στην αναφορά ότι με τις υποψήφιες νέες ιδιοκτησίες των ναυπηγείων συζητήθηκαν το όραμα τους για τη μελλοντική ανάπτυξη των βιομηχανικών μονάδων, ο σχεδιασμός τους και το χρονοδιάγραμμα των επενδύσεων που σκοπεύουν να υλοποιήσουν.
Σύμφωνα με τον DePietro ο σχεδιασμός της Lockheed Martin περιλαμβάνει τη ναυπήγηση στην Ελλάδα τουλάχιστον δύο ή και τριών πλοίων του τύπου. Αποδέσμευσε επίσης ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την κατασκευή του πλοίου, το οποίο χαρακτήρισε ως πολύπλοκο:
Κατά μέσο όρο για την ολοκλήρωση της ναυπήγησης κάθε πλοίου στη FMM απαιτούνται 1,5 έως 1,85 εκατομμύρια εργατοώρες και η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η κατασκευή τμημάτων στα οποία γίνεται η εγκατάσταση του εξοπλισμού (outfitting) και συνενώνονται σε μείζονες σπονδύλους (modules), από τη σύνδεση των οποίων προκύπτει το πλοίο. Με αυτό τον τρόπο, όπως ανέφερε, κατά την καθέλκυση το πλοίο βρίσκεται σε ποσοστό ολοκλήρωσης περί το 84%.
Ας σημειωθεί εδώ ότι τα προαναφερθέντα δεδομένα αφορούν ένα ναυπηγείο που βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία και σε παραγωγή “εν σειρά” και θα πρέπει να θεωρείται πολύ πιθανό ότι στην περίπτωση της εγχώριας ναυπήγησης θα μεταβληθούν σημαντικά. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, οπότε απαιτείται να υπολογιστεί ορθά και να ληφθεί απαραιτήτως υπόψη από όσους λάβουν την τελική απόφαση.
Ένα θέμα το οποίο δεν τέθηκε από το “defence-point.gr” στη συζήτηση με τον DePietro ήταν αυτό της «ενδιάμεσης» λύσης που στο πλαίσιο του προγράμματος των νέων φρεγατών θα απαιτήσει η ελληνική πλευρά. Ο λόγος είναι απλός καθώς η παραχώρηση πλοίων ως ενδιάμεση λύση είναι θέμα διακρατικό που διαπραγματεύεται και συμφωνείται μεταξύ κυβερνήσεων.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να «καταρριφθεί» και ο αστικός μύθος που αποτελεί κυβερνητικό αφήγημα περί διακρατικής συμφωνίας για το πρόγραμμα των νέων φρεγατών. Η δυνατότητα αυτή υφίσταται μόνο με τις ΗΠΑ καθώς οι ευρωπαϊκές χώρες θεωρούνται εσωτερική αγορά.
Εξάλλου και στην περίπτωση της προμήθειας των μαχητικών Rafale (συμπεριλαμβανομένων και 12 μεταχειρισμένων από τα αποθέματα της Γαλλικής Αεροπορίας) η σχετική σύμβαση υπογράφηκε από τις κατασκευάστριες Dassault (για το μαχητικό) και MBDA (για τα όπλα), οι οποίες ανέλαβαν και τις υποχρεώσεις εγγυήσεις.
Φυσικά, από την πλευρά το “defence-point.gr” σκοπίμως, δεν συζητήθηκε το θέμα των επιχειρησιακών και τεχνικών χαρακτηριστικών της προσφερόμενης σχεδίασης. Ο λόγος είναι ότι από τη στιγμή που για λόγους τους οποίους ειλικρινά αδυνατούμε να κατανοήσουμε, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ακολουθεί αυτή τη χαλαρή, χωρίς χρονοδιαγράμματα διαδικασία και δεν έχει ανακοινώσει ως ενιαίο σύνολο τις επιχειρησιακές και τεχνικές προδιαγραφές του για τις νέες φρεγάτες, κάθε συζήτηση είναι θεωρητική.
Εν κατακλείδι, η συζήτηση επιβεβαίωσε εκ νέου το ισχυρότατο ενδιαφέρον της Lockheed Martin για το πρόγραμμα των νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού και την ετοιμότητα της να προχωρήσει σε αναλυτικές συζητήσεις για την τελική διαμόρφωση της πρότασης της σε επιχειρησιακό – τεχνικό και βιομηχανικό επίπεδο σύμφωνα με τις απαιτήσεις – επιθυμίες του χρήστη αμέσως μόλις εκκινήσει η επίσημη διαδικασία με την αποστολή του ελληνικού LOR. Επίσης η εταιρία επαναβεβαίωσε την πρόθεση της η υλοποίηση του προγράμματος να σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να συμβάλλει στην ανάταξη της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας.
Για πολλοστή φορά θα σημειώσουμε ότι “μπάλα” βρίσκεται στο “γήπεδο” του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Η “χαλαρή” διαδικασία που μέχρι σήμερα ακολουθείται θα πρέπει να εγκαταλειφθεί ως απόδειξη ότι δεν υποκρύπτει σκοπιμότητα, όπως συχνά πυκνά υπονοείται από διάφορες πλευρές ή και καταγγέλλεται ευθέως, αλλά και ως αυταπόδεικτα αποτυχημένη.
Διότι εάν σταλεί η LOR στις ΗΠΑ, θα αντιμετωπιστεί ως διακριτική μεταχείριση έναντι των υπολοίπων υποψηφίων προμηθευτών, καθώς συνιστά ένα επίπεδο δέσμευσης στη σοβαρότητα των προθέσεων του αγοραστή. Με μια παρόμοια επιστολή LOR προς όλους τους υποψηφίους, ή τουλάχιστον την περίφημη “short list” που υποτίθεται έχει ζητηθεί από το Πολεμικό Ναυτικό, θα μπορούσαν να ανοίξουν και οι υπόλοιποι – όπως θεωρητικά δικαιούνται.
Η ροή σοβαρής πληροφόρησης για το πρόγραμμα από το ΥΠΕΘΑ είναι ανύπαρκτη, ή όταν υπάρχει είναι αμιγώς (γεω)πολιτικού περιεχομένου. Το πρόβλημα είναι ότι σε μια σοβαρή εξοπλιστική διαδικασία κυρίαρχης χώρας για ένα τόσο κρίσιμης επιχειρησιακής σημασίας πρόγραμμα, ο εν λόγω παράγοντας δεν μπορεί παρά να έχει συγκεκριμένη και σίγουρα πεπερασμένη στάθμιση.
Στον συντομότερο δε δυνατό χρόνο, θα πρέπει να αρχίσει μία ταχεία αλλά επίσημη διαγωνιστική διαδικασία όπου η κάθε προσφορά για τις νέες φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού θα πρέπει να “μετρηθεί” και αξιολογηθεί με βάση τις επιχειρησιακές και τεχνικές προδιαγραφές του χρήστη. Αν είχαν ξεκινήσει από το 2018
όλα θα είχαν πλέον τελειώσει. Όταν ο σχεδιασμός όμως γίνεται από
άσχετους και στο γόνατο, ενώ αρμόδιοι γνώστες δεν εισακούονται και
παρακάμπτονται, αυτά είναι τα αποτελέσματα.
Κατά την άποψη μας η υιοθέτηση μίας επίσημης διαγωνιστικής διαδικασίας εξυπηρετεί και τους ενδιαφερόμενους κατασκευαστές / χώρες ώστε να προσαρμόσουν τις σχεδιάσεις και κατ’ επέκταση τις προσφορές τους στις απαιτήσεις / επιθυμίες του χρήστη. Διότι η όλη υπόθεση θα πρέπει κάποια στιγμή να πάψει να μοιάζει -ή και να είναι- με κακόγουστο “αστείο“.
Σε βιομηχανικό επίπεδο, οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη ότι η βιώσιμη και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας δεν μπορεί να εξαρτηθεί μονοσήμαντα από ένα μόνο πρόγραμμα ή έναν μόνο πελάτη. Ενδεχομένως και κατασκευαστή.
Για να διασφαλιστεί απαιτείται η εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία να διεκδικήσει με αξιώσεις και να κερδίσει από την παγκόσμια αγορά ναυτικών και εμπορικών ναυπηγήσεων και επισκευών. Θεωρητικώς θα μπορούσε. Όταν όμως την αποστολή έχει αναλάβει το ίδιο πολιτικό σύστημα που την καταδίκασε με ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ τριών και πλέον δεκαετιών που εμπλέκουν ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, είναι λογικό παρατηρητές και υποψήφιοι προμηθευτές να δυσπιστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου