Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
ο τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (37)
1) ποια η σχέσις του ουσ. φάλαγξ (η) και ύφαλος (ο).
2) πινάκιον (το) : η σημασία του και ετυμολογία του.
3) πτυχή (η): η προέλευσι και η ερμηνεία της λ.
4) πνιγμός (ο): τα συνθετικά της λ.
5) νήπιος (ο): τα συνθετικά της λ.
6) φράγμα (το): τα συνθετικά που ετυμολογούν την λέξι.
7) ο ειλεός και το ειλητάριον τί κοινό χαρακτηριστικό έχουν;
8) (το θαλάσσιον) κήτος: Πώς ερμηνεύεται βάσει ετυμολογίας ;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (36) ΕΔΩ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Aι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) Αμφότερα αι. λ. προέρχονται εκ του ουσ. (ο) φαλός (πρβ. ομ-φαλός = ο θείος δηιουργικός φαλός και γράμμα άλ-φα). Φάλαγξ < φαλός (στρατιωτικός σχηματισμός φαλού) + άγω. Ύφαλος = υφ> ύπ –ο (θ)αλ(άσσι-ος) (φ(αλ)ός).
2) πινάκιον (το) = ο μικρός πίναξ, πιάτο , (πρβ. πλάξ- πλάκα (η)). το επίπεδον και πεπλατυσμένον σκεύος εστιάσεως ή γραφής.
3) πτυχή (η): εκ του ρ. πτύσσομαι (διπλώνομαι, εκτυλίσσομαι ) πρβ. ο συμπτύσσομαι, πρβ. αναπτύσσομαι, ανάπτυξις αλλά και πίτυς (η) (γεν. πίτυ-ος = πεύκο και πιτυοστρόβιλος ή κουκουνάρι λόγω αυτής της αναπτύξεως- εκτυλίξεως των μη βρωσίμων φυλλοκαρπών του. )
4) πνιγμός = πν-οής + φρα(γμ)ός (πρβ. ουσ. ιγ-μόριον (το)).
5) νήπιος < νή (πρβ. λατ. no και άνευ) + έπ-ος (πρβ. ρ. είπα) ο ανώριμος, ο δίκην νηπίου άνευ ενάρθρου λόγου.
6) φράγμα: και φραγμός =φοράς ιγμ-ός.) ως ανωτέρω (4).
7) ειλεός, ειλητάριον. Αμφότερα ¨στριμμένα¨ πράγματα. Το μεν εντερικό το δε αναγνωστικό.
8) κήτος (το). Ρίζα του το συμφωνικόν σύμπλεγμα κτ- σημαίνον την έ-κτ-ασιν, το ε-κτ-εταμένον), εδώ το ευμέγεθες θαλάσσιον ζώον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου