Σουλταν 2.0 (Ή πώς η Ελλάδα βρίσκεται από την σωστή πλευρά της Ιστορίας στην λάθος πλευρά της Γεωγραφίας)

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Σουλταν 2.0 (Ή πώς η Ελλάδα βρίσκεται από την σωστή πλευρά της Ιστορίας στην λάθος πλευρά της Γεωγραφίας)

 

Η συλλογική δύση βιαζόταν για να τον θάψει – ένα ακόμη στρατηγικό λάθος που δεν έλαβε υπόψη τη διάθεση των Τούρκων ψηφοφόρων στη βαθιά Ανατολία, που τελικά εκφράστηκε όχι λόγω οικονομίας ή των κοινωνικών αποκλεισμών αλά Τουρκ, αλλά κυρίως πάνω σε δύο διαφορετικά σχέδια εθνικής πολιτικής. 

 

Στο τέλος, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το έκανε – ξανά, πέρασε το δικό του. Ενάντια σε όλα τα μειονεκτήματά του, σαν ένας ηλικιωμένος νεο-Οθωμανός Σινάτρα, το έκανε «my way», διατηρώντας άνετα την προεδρία της Τουρκιάς αφού οι αρνητές τον είχαν θάψει.

 

Η πρώτη σειρά ενδιαφέροντος γεωπολιτικής προτεραιότητας τώρα είναι ποιος θα οριστεί Υπουργός Εξωτερικών. Ο πρώτος υποψήφιος είναι ο Ιμπραήμ Καλίν – ο σημερινός παντοδύναμος γραμματέας Τύπου του Ερντογάν και ανώτατος σύμβουλος.

 

Σε σύγκριση με τον υφιστάμενο Τσαβούσογλου, ο Καλίν, θεωρητικά, μπορεί να χαρακτηριστεί ως πιο φιλοδυτικός. Ωστόσο, είναι ο Σουλτάνος ​​που κρατάει το πιστόλι σε αυτόν τον τομέα. Σε αντίθεση με εμάς εδώ δίδυμο που δεν αντισταθήκαμε επιτυχώς , ο εκεί υπουργός εξωτερικών είναι μόνο για να κερδίσει λίγο χρόνο. Και χώρο σε βάρος μας.

 

Θα είναι συναρπαστικό να παρακολουθούμε πώς η Τουρκία υπό τον Ερντογάν 2.0 θα πλοηγηθεί στην ενίσχυση των δεσμών με τη Δυτική Ασία και στην επιταχυνόμενη διαδικασία ολοκλήρωσης της Ευρασίας, που βρίσκεται σε εξέλιξη, υπό το φόντο μιας αποδολαριοποίησης εντός ενός νομισματικού πολέμου Δύσης-Ανατολής. 

 

Η πρώτη άμεση προτεραιότητα, από την πλευρά του Ερντογάν, είναι να απαλλαγεί από αυτό που ονομάζει ως «τρομοκρατικό διάδρομο» στη Συρία. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, να υπερκεράσει τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ κουρδικές δυνάμεις YPG/PYD, οι οποίες είναι ουσιαστικά συριακές θυγατρικές του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) – το οποίο είναι επίσης το θέμα στο επίκεντρο μιας πιθανής εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Δαμασκό.

 

Τώρα που την Συρία υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό και πάλι στον Αραβικό Σύνδεσμο μετά από ένα πάγωμα 12 ετών, μια συμφωνία με τη μεσολάβηση της Μόσχας μεταξύ του Τούρκου και του Σύρου προέδρου, που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, μπορεί να αντιπροσωπεύει το απόλυτο win-win για τον Ερντογάν: να επιτραπεί ο έλεγχος των Κούρδων στο βόρεια Συρία, ενώ ταυτόχρονα να διευκολύνει τον επαναπατρισμό περίπου 4 εκατομμυρίων προσφύγων (δεκάδες χιλιάδες θα παραμείνουν, ως πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού).

 

Ακολουθεί αμέσως μετά το colpo grosso "συνεκμετάλλευση", έχοντας ήδη υπερκεράσει τα εδώ γιουσουφάκια της εξωτερικής πολιτικής, θέτοντας την Κύπρο σε πλήρη ομηρία της Άγκυρας και βάζοντας τα αποστρατικοποιημένα νησιά του Αιγαίου υπό την αιγίδα της νέας Υψηλής Πύλης στην Άγκυρα. Και έχει πολύ σοβαρούς λόγους για να το κάνει αυτό. 

 

Ο Σουλτάνος ​​είναι στην ακμή του όταν πρόκειται να αντισταθμίσει τα στοιχήματα του μεταξύ ανατολής και δύσης. Ξέρει καλά πώς να επωφεληθεί από το καθεστώς της Τουρκίας ως βασικό μέλος του ΝΑΤΟ – με έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς της, το δικαίωμα αρνησικυρίας και με τον έλεγχο της εισόδου στην υπερστρατηγική Μαύρη Θάλασσα.

 

Και όλα αυτά λόγω της άσκησης πραγματικής εξωτερικής πολιτικής, από τη Δυτική Ασία έως την Ανατολική Μεσόγειο, και υπό (την σωστή) ανάλυση του ότι το σημερινό ευρώ δεν θα του ποιήσει οποιαδήποτε ευτυχία, έτσι που κατάντησε. Η απόλυτη ήττα των πολιτικών Σημίτη/ΕΛΙΑΝΕΠ/Μητσοτάκη στην πράξη. (Τα θύματα τους τα λέει πιο κάτω)

 

Αναμένετε λοιπόν ότι το Erdogan 2.0 θα παραμείνει μια άσβεστη πηγή εκνευρισμού για τους νεοσυντηρητικούς και τους νεοφιλελεύθερους που είναι υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, μαζί με τους υποτελείς τους στην ΕΕ, οι οποίοι δεν θα αποφύγουν ποτέ να προσπαθήσουν να υποτάξουν την Άγκυρα για να πολεμήσουν την Ευρασία ολοκλήρωσης Ρωσίας-Κίνας-Ιράν. Ο Σουλτάνος, όμως, ξέρει πώς να παίζει όμορφα αυτό το παιχνίδι.

 

Πώς να διαχειριστείτε τη Ρωσία και την Κίνα

 

Ότι κι αν συμβεί στη συνέχεια, ο Ερντογάν δεν θα επιβιβαστεί στο πλοίο κατά της Ρωσίας. Το Κρεμλίνο αγόρασε τουρκικά ομόλογα που συνδέονται με την ανάπτυξη του ρωσικού σταθμού πυρηνικής ενέργειας Akkuyu, του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα της Τουρκίας. Η Μόσχα επέτρεψε στην Άγκυρα να αναβάλει σχεδόν 4 δισεκατομμύρια δολάρια σε πληρωμές ενέργειας μέχρι το 2024. Το καλύτερο από όλα είναι ότι η Άγκυρα πληρώνει για το ρωσικό αέριο σε ρούβλια ενώ η Μόσχα πλήρωσε (!) προκαταβολικά και άλλα 20δισ μέσα στο 22 για δικαιώματα στο Ακουγιού. Σώθηκε κάπως έτσι η παρτίδα της καταρρέουσας λίρας αλλά και ξεπλύθηκαν και 20δισ μπλοκαρισμενα ρωσικά κεφάλαια λόγω των κυρώσεων της δύσης. Φοβερή μπάλα!

 

Έτσι, μια σειρά από συμφωνίες που σχετίζονται με την προμήθεια ρωσικής ενέργειας υπερισχύουν των πιθανών δευτερογενών κυρώσεων που ενδέχεται να στοχεύουν στη σταθερή αύξηση των εξαγωγών της Τουρκίας.

 

Ωστόσο, θα πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο ότι οι ΗΠΑ θα επιστρέψουν στη μία και μοναδική «διπλωματική» πολιτική τους – τις κυρώσεις. Οι κυρώσεις του 2018 ώθησαν την Τουρκία σε ύφεση τελικά.

 

Αλλά ο Ερντογάν μπορεί εύκολα τώρα να βασιστεί στη λαϊκή υποστήριξη σε όλη την τουρκική επικράτεια. Στις αρχές του τρέχοντος έτους, μια δημοσκόπηση του Gezici αποκάλυψε ότι το 72,8 τοις εκατό των Τούρκων πολιτών ήθελε καλές σχέσεις με τη Ρωσία, ενώ σχεδόν το 90 τοις εκατό αξιολογεί τις ΗΠΑ ως «εχθρικό» έθνος. Αυτό είναι που επιτρέπει στον υπουργό Εσωτερικών Soylu να παρατηρήσει, ωμά, «θα εξαλείψουμε όποιον προκαλεί προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών στρατευμάτων».

 

Η στρατηγική συνεργασία Κίνας-Τουρκίας εμπίπτει σε αυτό που ο Ερντογάν ορίζει ως «στροφή προς την Ανατολή» – και αφορά κυρίως το μεγαθήριο υποδομών της Κίνας σε πολλές ηπείρους, την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI). Το υποκατάστημα Turk Silk Road του BRI εστιάζει σε αυτό που το Πεκίνο ορίζει ως «Μεσαίο Διάδρομο», έναν κορυφαίο οικονομικό/ασφαλή εμπορικό δρόμο που συνδέει την Ασία με την Ευρώπη, αχρηστεύοντας την Διώρυγα του Σουέζ. 

 

Οδηγός αυτού είναι του έργου είναι το China Railway Express, το οποίο μετέτρεψε τον Middle Corridor αναμφισβήτητα ως την ραχοκοκαλιά της BRI. Για παράδειγμα, ηλεκτρονικά εξαρτήματα και μια σειρά από είδη οικιακής χρήσης που φτάνουν τακτικά μέσω φορτηγών αεροπλάνων από την Οσάκα της Ιαπωνίας, φορτώνονται σε εμπορευματικά τρένα που πηγαίνουν στο Ντούισμπουργκ και το Αμβούργο στη Γερμανία, μέσω του China Railway Express που αναχωρεί από το Shenzhen, το Wuhan και το Changsha - και περνούν από Xinjiang προς Καζακστάν και πέρα ​​μέσω του περάσματος Alataw. Οι αποστολές από το Chongqing στη Γερμανία διαρκούν το πολύ 13 ημέρες, έναντι των 22-25 που διαρκούν σήμερα μέσω του Σουέζ. 

 

Δεν είναι περίεργο ότι σχεδόν πριν από 10 χρόνια, όταν αποκάλυψε για πρώτη φορά το φιλόδοξο BRI αξίας πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων στην Αστάνα του Καζακστάν, ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping τοποθέτησε το China Railway Express ως βασικό εξάρτημα BRI.

 

Απευθείας εμπορευματικά τρένα από το Xian προς την Κωνσταντινούπολη εκτελούν το δρομολόγιο από τον Δεκέμβριο του 2020, χρησιμοποιώντας τον σιδηρόδρομο Μπακού-Τιφλίδα-Καρς (BTK) με χρόνο ταξιδιού λιγότερο από δύο εβδομάδες – και σχεδιάζεται να αυξήσει τη συχνότητά τους. Το Πεκίνο γνωρίζει καλά το πλεονέκτημα της Τουρκίας ως μεταφορικού κόμβου και σταυροδρόμι για αγορές στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, τη Δυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική, για να μην αναφέρουμε μια τελωνειακή ένωση με την ΕΕ που επιτρέπει την άμεση πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές.

 

Επιπλέον, η νίκη του Μπακού στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ του 2020 ήρθε με ένα μπόνους συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός: τον διάδρομο Zangezur , ο οποίος θα διευκολύνει τελικά την άμεση πρόσβαση της Τουρκίας στους γείτονες από τον Καύκασο έως την Κεντρική Ασία.

 

Παντουρκική επίθεση;

 

Και εδώ μπαίνουμε σε μια συναρπαστική περιοχή: τις πιθανές εισερχόμενες παρεμβολές μεταξύ του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (OTS), του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), των BRICS+ – και όλα αυτά που συνδέονται επίσης με την ενίσχυση των επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων στην τουρκική οικονομία και την ισχυρή προοπτική συμμετοχής της Σ.Αραβιας (και δευτερευόντως και της Τουρκίας) στο εκκολαπτόμενο νέο αντιδολάριο των ΒRICS+.

Το συστημα Sultan 2.0 θέλει να γίνει πλήρες μέλος τόσο του SCO υπό την ηγεσία της Κίνας όσο και του πολυπολικού BRICS+. Αυτό σημαίνει μια πολύ πιο στενή συμφωνία με τη στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας καθώς και με τις αραβικές δυνάμεις, οι οποίες επίσης πηδούν στο τρένο υψηλής ταχύτητας BRICS+.

 

Το Erdogan 2.0 εστιάζει ήδη σε δύο βασικούς παίκτες στην Κεντρική και Νότια Ασία: το Ουζμπεκιστάν και το Πακιστάν. Και οι δύο τυχαίνει να είναι μέλη της SCO. Η Άγκυρα και το Ισλαμαμπάντ είναι πολύ συγχρονισμένα. Εκφράζουν την ίδια κρίση για το εξαιρετικά λεπτό ζήτημα του Κασμίρ, και αμφότεροι στήριξαν το Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας.

 

Αλλά οι βασικές εξελίξεις μπορεί να βρίσκονται στην Κεντρική Ασία. Η Άγκυρα και η Τασκένδη έχουν μια στρατηγική αμυντική συμφωνία – συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής πληροφοριών και της συνεργασίας στον τομέα της επιμελητείας.

 

Ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών (OTS), με έδρα την Κωνσταντινούπολη, είναι ο πρωταρχικός παράγοντας ενεργοποίησης του παντουρκισμού ή παντουρανισμού. Η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Κιργιστάν είναι πλήρη μέλη, με το Αφγανιστάν, το Τουρκμενιστάν, την Ουγγαρία(!) και την Ουκρανία(!) είναι "δόκιμα μέλη " συμμετέχοντα ως παρατηρητές. Η σχέση Τούρκων-Αζέρων χαρακτηρίζεται ως «ένα έθνος, δύο κράτη» με παντουρκικούς όρους.

 

Η βασική ιδέα είναι μια ακόμα θολή «πλατφόρμα συνεργασίας» μεταξύ της Κεντρικής Ασίας και του Νότιου Καυκάσου. Ωστόσο, ορισμένες σοβαρές προτάσεις έχουν ήδη κατατεθεί. Η σύνοδος κορυφής OTS στη Σαμαρκάνδη στα τέλη του περασμένου έτους προώθησε την ιδέα ενός μπλοκ ελεύθερου εμπορίου TURANCEZ, που θα περιλαμβάνει την Τουρκία, το Καζακστάν, την Κιργιζία, το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν, το Αζερμπαϊτζάν και ως παρατηρητές την Ουγγαρία (που εκπροσωπεί την ΕΕ) και τη Βόρεια Κύπρο.

 

Εν τω μεταξύ, οι σκληρές δουλειές επικρατούν. Για να επωφεληθεί πλήρως από το καθεστώς του κόμβου διαμετακόμισης ενέργειας, η Τουρκία χρειάζεται όχι μόνο ρωσικό αέριο αλλά και αέριο από το Τουρκμενιστάν που τροφοδοτεί τον αγωγό φυσικού αερίου Trans-Anatolian (TANAP) καθώς και πετρέλαιο από το Καζακστάν που έρχεται μέσω του αγωγου Baku-Tblisi-Ceyhan (BTC), αλλά και όσο μπορεί να "σηκώσει" από την Ελληνική ΑΟΖ. Κυρίως αυτή που άφησε το καθεστώς Μητσοτάκη να γκριζαριστεί το 20 ανάμεσα στην Ρόδο και την Κύπρο. 

 

Η Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού (TIKA) είναι βαριά εμπλεκόμενη στην οικονομική συνεργασία και δραστηριοποιείται σε μια σειρά έργων στους τομείς των μεταφορών, των κατασκευών, της εξόρυξης και του πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η Άγκυρα έχει ήδη επενδύσει ένα τεράστιο ποσό 85 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ολόκληρη την Κεντρική Ασία, με σχεδόν 4.000 εταιρείες διάσπαρτες σε όλα τα «stans». Δεν είναι αμελητέα και η παρουσία της στην Βόρειο και Υποσαχάρια Αφρική, με στόχο να κάνει την βρώμικη δουλειά για τρίτους. Η Ρωσία και η Κίνα ενδιαφέρονται διακαώς για τον έλεγχο κρίσιμων μετάλλων της περιοχής, που χωρίς αυτά τα όνειρα για "Πράσινη Ανάπτυξη" των Βρυξελλών γίνονται σκέτες ονειρώξεις.

 

Φυσικά, σε σύγκριση με τη Ρωσία και την Κίνα, η Τουρκία δεν είναι σημαντικός παίκτης στην Κεντρική Ασία. Επιπλέον, η γέφυρα προς την Κεντρική Ασία περνάει μέσω του Ιράν. Μέχρι στιγμής, ο ανταγωνισμός μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης φαίνεται να είναι ο κανόνας, αλλά όλα μπορεί να αλλάξουν, αστραπιαία, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά Νότου (INSTC) υπό την ηγεσία Ρωσίας-Ιράν-Ινδίας, ο οποίος θα ωφελήσει και τα δύο – και το γεγονός ότι οι Ιρανοί και οι Τούρκοι μπορεί σύντομα να γίνουν πλήρη μέλη των BRICS+.

 

Το σύστημα Sultan 2.0 αναμένεται να ενισχύσει τις επενδύσεις στην Κεντρική Ασία ως νέο γεωοικονομικό σύνορο. Αυτό από μόνο του συμπυκνώνει την πιθανότητα η Τουρκία να ενταχθεί σύντομα στην SCO αλλά και να μετατοπίσει έτσι το σύνορο Ανατολής-Δύσης στο Αιγαίο! Πόσο βολική του έρχεται η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του, ούτε που μπορείς να το φανταστείς. 

 

Τότε θα έχουμε μια «στροφή προς την Ανατολή» σε πλήρη ισχύ, παράλληλα με στενότερους δεσμούς με τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας. Λάβετε υπόψη ότι οι δεσμοί της Τουρκίας με το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Κιργιστάν είναι επίσης στρατηγικές εταιρικές σχέσεις.

Καθόλου άσχημα για έναν νεο-Οθωμανό που μέχρι πριν λίγες μέρες τον θεωρούσαν πολλοί τελειωμένο. Ανάμεσα τους και όσοι θα ευθύνονται για τις συνέπειες της παντελώς λάθους και ανιστόρητης πολιτικής υπό την κωδική ονομασία "συνεκμετάλλευση", που ενορχηστρώνει η σκιώδης πρωθυπουργός του Ελλαδιστάν Ντόρα Μπακογιάννη και 5 επιχειρηματικές οικογένειες πίσω της.

 

Βλέπεις, όλοι αυτοί που βλέπουν ως εύκολη υπόθεσή τώρα την "ελληνοτουρκικη προσέγγιση" αδυνατούν να κατανοήσουν την δυναμική όλων των πιο πάνω και στο τι σημαίνει το ταξίδι προς την Ανατολή του Σουλτάν2.0 με αποσκευές του όλη την Κύπρο υπό ομηρία, τεράστιες ποσότητες ενεργειακών αποθεμάτων της Αν. Μεσογειου υπό έλεγχο και το μισό Αιγαίο υπό την διοίκηση του Τουρκικού λιμενικού.

 

Αγνοούν βλέπει και το γεγονός ότι βρισκόσαστε πλέον στην λάθος πλευρά της Γεωγραφίας, όντας στην σωστή πλευρά της Ιστορίας. 

 

Το στοίχημα είναι ποιός θα διαχειριστεί αυτήν την καυτή πατάτα στους επόμενους μήνες, ξαναλέγοντας για δεύτερη φορά ότι "η Κύπρος κείτεται μακράν ". Τώρα μπορεί να είναι και η Ρόδος...η κάνα νησάκι δίπλα στην Ρόδο.!

 

Early warnings για τα επερχόμενα και σε αυτό  ΕΔΩ...

 

Η Ελλάδα είναι ακόμη καταδικασμένη να κινείται υπό το βασικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής που εισήγαγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος: Να συντάσσεται με την εκάστοτε πιο ισχυρή ΝΑΥΤΙΚΗ δύναμη.

Ως εκ τούτου, παραμένει ακόμα στην "σωστή πλευρά της Ιστορίας ". Για την γεωγραφία, πρόλαβαν άλλοι.