Συμφωνία… ποιο Μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης! “Φύλο και φτερό” σε 10 σημεία

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Ακριβώς διμερής συμφωνία είναι και όχι ...Μνημόνιο η κάτι άλλο.
Οι Λίβυοι δεν έχουν αλλάξει θέσεις όσον αφορά την ΑΟΖ, εδώ και σχεδόν 40 χρόνια, όταν κυβερνούσε ο σκουράντζας ο καντάφης, που υποτίθεται ότι ήταν και κολλητός με τον δικό μας τον «μαζί σου Αντρέα».
Και δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ Κυβέρνηση στη Λιβύη, ούτε ακόμη και κατοχική, που να δεχτεί να υπογράψει συμφωνία, η οποία θα τους αποδίδει 40 χιλ. τ. χλμ. λιγότερα απ' ότι διεκδικούν.Οι θέσεις των Λίβυων ταυτίζονται επακριβώς, με αυτές των Μογγόλων. Αναγνωρίζοντας τον Χαφτάρ, είναι σαν να αναγνωρίζουμε το Ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων. Ο Χαφτάρ δεν λέει όχι στη συμφωνία, στο κείμενο η στις προβλέψεις της.
Λέει όχι, στο ότι το υπέγραψε ο άλλος, τον οποίον δεν αναγνωρίζει. Αν ήταν στη θέση του, θα την υπέγραφε κι αυτός με χέρια και με πόδια.

Το κείμενο που υπεγράφη μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης και εγκρίθηκε με ταχύτατη διαδικασία από την τουρκική Εθνοσυνέλευση είναι διμερής συμφωνία κι όχι μνημόνιο, όπως ονομάσθηκε. Από τη μελέτη του προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Γράφει ο Άγγελος Συρίγος
ΠΗΓΗ: SLpress

Πρώτον, όπως προανέφερα, ο όρος «μνημόνιο συνεργασίας» που υιοθετήθηκε στην ονομασία της είναι εντελώς παραπλανητικός. Δεν πρόκειται για ένα απλό μνημόνιο συνεργασίας που καταγράφει προθέσεις. Έχει καθ’ όλα δεσμευτικές διατάξεις που παράγουν αποτελέσματα. Επιπλέον το ίδιο το κείμενο παραπέμπει σε εσωτερικές διαδικασίες επικυρώσεως, κάτι που προβλέπεται σε συμφωνίες.
Βάσει του διεθνούς δικαίου το σημαίνον για τον χαρακτηρισμό ενός διεθνούς κειμένου ως νομικώς δεσμευτικού είναι η πρόθεση των ενδιαφερομένων μερών και η γλώσσα που χρησιμοποιείται. Είναι, λοιπόν, το περιεχόμενο της συμφωνίας και όχι η ονομασία που χρησιμοποιείται για να την περιγράψει. Επομένως έχουμε μια καθ’ όλα δεσμευτική νομική συμφωνία.

Δεύτερον, το κείμενο αποτελείται από ένα προοίμιο και έξι σύντομα άρθρα. Πρόκειται για το ελάχιστο περιεχόμενο που θα μπορούσε να έχει μία συμφωνία τέτοιου τύπου.
Τρίτον, στο κείμενο τονίζεται το στόχος είναι η «ακριβής και ευθύδικη οριοθέτηση» και η επιθυμία των δύο πλευρών να επιτύχουν ένα «ευθύδικο αποτέλεσμα» (Προοίμιο). Όλα αυτά παραπέμπουν στην τουρκική επιχειρηματολογία περί εφαρμογής της αρχής της ευθυδικίας (αντί της εφαρμογής της γραμμής ίσης αποστάσεως, που επικαλείται η Αθήνα). Όταν όμως έρχεται η στιγμή της οριοθετήσεως, αναφέρεται ρητώς ότι έχει ακολουθηθεί η γραμμή ίσης αποστάσεως (άρθρο 1.3).
Η μη συμπερίληψη των ελληνικών νησιών κατά την οριοθέτηση θα οφείλεται στο ότι τα δύο κράτη αναφέρουν ότι έλαβαν υπ’ όψιν τους κατά την οριοθέτηση όλες τις «σχετικές περιστάσεις» της περιοχής. Προφανώς κατέληξαν ότι τα συγκεκριμένα νησιά δεν υπάγονται σε κάποια κατηγορία σχετικών περιστάσεων που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΦΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ

Πηγή