Με έκοψε πείνα...και τι θυμήθηκα τώρα.
Θεσσαλονίκη αγαπημένη, δόκιμος στην Ρεντίνα, πρώτη έξοδος , Παρασκευή βράδυ.
Έχουμε πιεί τον Αλιάκμονα σε ξύδια και με έχει κόψει πείνα.
Βρίσκω γυράδικο after.....
Μην πεις τίποτα "καλαμάκι" και σε πάρουν στο ψιλό σκέφτηκα, όπως λένε οι Αθηναίοι.
- Ένα γύρο πίτα λέω
- Σάντουιτς με διορθώνει.
- Ναι σάντουτς του λέω.
- Απ' όλα με ρωτά;;
- Απ' όλα του απαντώ.
Ανοίγει πίτα, πιάνει τον γύρο με τα χέρια, βάζει τζατζίκι, κρεμμύδι, ντομάτα , λίγο ιδρώτα από μέτωπο, πατάτες και στο τέλος κέτσαπ* και μουστάρδα.
Τα είδα όλα... Κέτσαπ στο πιτόγυρο!!!!
Τι να κάνω δεν λέω κουβέντα μιας και είμαι από άλλο νομό και δεν ήξερα ακόμα να ελιχθώ, το παίρνω τον ρωτάω πόσο, μου λέει τόσο (3-4 ευρώ έκανε δεν θυμάμαι) και φεύγοντας δεν αντέχω και του πετάω
- Καρντάση έχεις πότε σκεφτεί ότι η ταραμοσαλάτα μπορεί να πηγαίνει στο σάντουιτς;;Και έφυγα.
Φυσικά και το έφαγα με τέτοια πείνα που χα. Και σαλιγκάρια να χε μέσα πάλι θα το έτρωγα.
Κοβιντ και μαλακίες.
Το μόνο κοβιντ που ξέραμε τότε είναι το "κόβιντ πείνα"
Είμασταν και μπολιασμένοι στο στρατό με δοκιμασμένα μπόλια όχι πειραματικά και δεν κολλούσαμε τίποτα.
* Πλέον παραγγέλνω ένα σάντουιτς με απ'όλα ΕΚΤΟΣ ΚΕΤΣΑΠ.
3 σχόλια:
Κανει ζέστη κατι ελαφρυ οχι κρεας.
Ας πουμε χταποδακι και γαριδες με τσιπουρακι στη θαλασσα.
Αυτη ειναι η χωρα μσς και την ζηλευουν
Και η ¨σκεπαστή¨ καλή. Ξηροεψημένη και περιρρέουσα, (γλειψ, γλειψ) μετά κιόλας από ένα κοπιώδες ολοήμερο επικύψεων ελαιοσυλλογής των κεκμηκότων.
Έρχεται διτροχών ο δελιβερεύς δίνεις κι ένα ολύμπιο φιλοδώρημα.
¨Ο μισός θεός είναι η γη κι ο άλλος μισός ο ουρανός¨ του ψιθυρίζεις μουσικά για να τ' ακούη μυσταγωγικά ¨η ψυχή του ελληνικό κλίμα και το πνεύμα του ελληνικό αίμα φωτός.¨
¨Μα ο βασιλεύς του θέρους ο υδροπέπων εστί, βασίλισσα δε η τοματίς.¨ ανταποκρίνεται αυτός, φανερός λάτρης του αρχαίου συμβεβηκότος.
Και μεθ' ό διπλοχαιρετών γκαζώνει το τρόχημα μ' ένα καταδεκτικό μειδίαμα υποθετικής αγνοίας.
Αντίο φίλε.
Με λίγο ιδρώτα μέσα, από το κούτελο του τυλιχτή απογειώνεται το έδεσμα!
Δημοσίευση σχολίου