ΟΙ ΟΥΤΟΠΙΕΣ ΤΗΣ "ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ", ΔΥΟ "ΦΟΥΣΚΕΣ", Η ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΕΙΓΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΙΛΙΚΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΟΙ ΟΥΤΟΠΙΕΣ ΤΗΣ "ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ", ΔΥΟ "ΦΟΥΣΚΕΣ", Η ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΕΙΓΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΙΛΙΚΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ.

Ο κόσμος σήμερα εξορύσσει περίπου 7.000 τόνους νεοδυμίου ετησίως, ένα από τα πολλά βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή των ηλεκτρικών συστημάτων για ανεμογεννήτριες. Τα τρέχοντα σενάρια καθαρής ενέργειας από την Παγκόσμια Τράπεζα (και πολλούς άλλους) απαιτούν αύξηση 1.000% -4.000% στην παροχή νεοδυμίου κατά τις επόμενες δεκαετίες. 

Αν και υπάρχουν διαφορετικές βασικές υποθέσεις που χρησιμοποιούνται σε διάφορες αναλύσεις απαιτήσεων των ορυκτών για πράσινη ενέργεια, καταλήγουν όλοι στο ίδιο εύρος συμπερασμάτων.

 

Για παράδειγμα, η εξόρυξη ινδίου, που χρησιμοποιείται στην κατασκευή ηλιακών ημιαγωγών που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, θα πρέπει να αυξηθεί έως και 8.000%.

Η εξόρυξη κοβαλτίου για μπαταρίες θα χρειαστεί να αυξηθεί κατά 300%-800%. Το ίδιο ισχύει και για τον χαλκό. Η παραγωγή λιθίου, που χρησιμοποιείται για ηλεκτρικά αυτοκίνητα , θα χρειαστεί να αυξηθεί περισσότερο από 2.000%. 

 

Οι σπάνιες γαίες που απαιτούνται για όλα αυτά βρίσκονται κυρίως στην Κίνα, που ήδη έχει επιβάλλει πολιτικές περιορισμού των εξαγωγών τους, θεωρώντας τες ως στρατηγικό ενεργειακό υλικό.Το Ινστιτούτο για Βιώσιμο Μέλλον στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ, στην Αυστραλία πέρυσι ανέλυσε 14 μέταλλα απαραίτητα για την οικοδόμηση μηχανών καθαρής τεχνολογίας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι ανάγκες στοιχείων όπως το νικέλιο, το δυσπρόσιο και το τελλούριο θα χρειαστεί να αυξηθεί κατά 200%-600%.

 

Οι συνέπειες τέτοιων αξιοσημείωτων αυξήσεων στη ζήτηση ενεργειακών ορυκτών δεν έχουν αγνοηθεί εντελώς, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Μια μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από την ολλανδική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πράσινες φιλοδοξίες της Ολλανδίας από μόνες τους θα κατανάλωσαν μεγάλο μερίδιο των παγκόσμιων ορυκτών. 

 

«Η εκθετική ανάπτυξη της [παγκόσμιας] ικανότητας παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας», σημείωσε η μελέτη, «δεν είναι δυνατή με τις σύγχρονες τεχνολογίες και την ετήσια παραγωγή μετάλλων».

Στο Der Spiegel αυτής της εβδομάδας, δημοσιεύτηκαν αντίστοιχα στοιχεία που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "το όλα από ΑΠΕ" οδηγεί στο να θέλουμε υλικά από 3-4 ακόμα πλανήτες όπως η Γη!

  

Αντίστοιχες είναι και οι προβλέψεις για συμβατικά υλικά όπως το τσιμέντο, ο χάλυβας και το γυαλί που θα απαιτηθούν για την εγκατάσταση τέτοιων μηχανών. Κάθε ένα από αυτά τα βιομηχανικά έχει καταναλώσει πάρα πολύ ενέργεια για να παραχθεί.

Για το τι δείχνουν όλα αυτά σχετικά με το συνολικό αποτύπωμα υλικών της πράσινης ενεργειακής διαδρομής, σκεφτείτε την αλυσίδα εφοδιασμού για μια μπαταρία ηλεκτρικού αυτοκινήτου. 

 

Μια μπαταρία που παρέχει χρήσιμη εμβέλεια οδήγησης 400km ζυγίζει περίπου 1.000 λίβρες. Η παροχή των εξευγενισμένων ορυκτών που απαιτούνται για την κατασκευή μιας μπαταρίας EV απαιτεί την εξόρυξη, μετακίνηση και επεξεργασία περισσότερων από 500.000 λιβρών υλικών κάπου στον πλανήτη. Αυτό είναι 20 φορές περισσότερο από τα 25.000 λίβρες πετρελαίου που χρησιμοποιεί ένας κινητήρας εσωτερικής καύσης κατά τη διάρκεια ζωής ενός αυτοκινήτου. Υπολογίστε τώρα το ότι αυτή η μπαταρία πρέπει να αλλάζει κάθε 100.000km και το ενεργειακό κόστος μεταφοράς των υλικών και ανακύκλωσης όλων μετά και τότε ...σπάστε το κομπιουτεράκι σας. Κανένα σύστημα logistics δεν είναι ικανό για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες μεταφοράς όλων αυτών των υλικών, αφού απαιτούνται τελείως άλλες μεταφορικές υποδομές.

 

Το ενεργειακό κόστος μεταφοράς και επεξεργασίας αυτών των ποσοτήτων υλικών είναι συντριπτικό! Για να καλυφθεί και αυτό με τις σημερινές "Πράσινες τεχνολογίες" θα απαιτηθούν περισσότερες μηχανές ΑΠΕ, που με την σειρά τους απαιτούν ακόμα πιο πολλά υλικά που απαιτούν περισσότερη ενέργεια κλπ κλπ σε ένα ατέρμονα κύκλο, μια φούσκα "Πράσινης Ανάπτυξης" που δεν διαφέρει και πολύ από την αντίστοιχη Τραπεζική φούσκα της ατέρμονου παραγωγής δανείων για να τροφοδοτείται η ζήτηση των τοξικών παραγώγων τους από το 1% των κατοίκων του πλανήτη. Των ίδιων 1% που καταναλώνει σήμερα περίπου το 60% της παραγμένης ενέργειας και των σπάνιων υλικών του.

 

Αυτό σημαίνει ότι, για το προβλέψιμο μέλλον, η αύξηση της παραγωγής "πράσινων" μηχανών θα αυξήσει αναπόφευκτα την ενσωματωμένη ενέργεια που εμπεριέχεται στα υλικά που χρησιμοποιούνται για να κατασκευαστούν. 

 

Για παράδειγμα, οι αναλύσεις δείχνουν ότι η κατασκευή μιας μεμονωμένης μπαταρίας, μιας μπαταρίας ικανής να συγκρατεί ενέργεια που ισοδυναμεί με ένα βαρέλι πετρελαίου, συνεπάγεται διαδικασίες που χρησιμοποιούν το ισοδύναμο ενέργειας 100 βαρελιών πετρελαίου.

Παράλληλα σημαίνει πρόσθετα κόστη επενδύσεων και δανεισμού σε ύψη ασύλληπτα για την σημερινή παγκόσμια οικονομία, που κανένας οπαδός αυτής της πούρας "Πράσινης" Ανάπτυξης δεν έχει πει που θα βρεθούν.

 

Συμπεράσματα:

 

1. Αυτές οι πραγματικότητες, σε συνδυασμό με την αμετάβλητη πραγματικότητα ότι οι "πράσινες" μηχανές απαιτούν εξαιρετικές ποσότητες ενεργειακών ορυκτών, μπορούν ίσως να αποτελέσουν μια κοινή διασταύρωση συμφερόντων που υποστηρίζουν την επέκταση εξόρυξης και της συντήρησης του σημερινού μοντέλου δανεισμού-παραγωγής νέου χρήματος και των τοξικών τους παραπροϊόντων από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. 

 

2. Oι γεωπολιτικές συγκρούσεις για τον έλεγχο των πηγών αυτών των υλικών μεταφέρεται απλώς σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Κυρίως σε πολύ φτωχές της Υποσαχάριας Aφρικής και στην Νότιο Αμερική.

 

3. Οι δογματισμοί του τύπου "όλα από ΑΠΕ" υποκρύπτουν και άλλες σκοπιμότητες που συνδυάζονται για την δική μας περίπτωση με σοβαρά ελλείματα στην χάραξη εξωτερικής πολιτικής και ικανής και βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης. Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ΠΡΕΠΕΙ να εκμεταλλευτούν για να χρηματοδοτήσουν και την ενδογενή ανάπτυξη και τις υποδομές μεταφοράς του. Αυτό δείχνει κάθε ανάλυση που δεν θέλει να κοροϊδεύει τον εαυτό της με ψευοσυνθήματα άνευ αντικρίσματος για να καλυφθούν πίσω τους συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.

 

4. Η πιο ισόρροπη και αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου της κλιματικής κρίσης, τουλάχιστον σε ότι αφορά τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με άλλον τρόπο που δεν θα οδηγεί στην παραγωγή μιας ακόμα φούσκας. Η ένταση των αναδασώσεων και η λελογισμένη χρήση των ΑΠΕ (αν θέλετε αλόγιστη ΜΟΝΟ για την γεωθερμία, που στην Ελλάδα, με τα πολύ ισχυρά γεωθερμικά πεδία, μένει ανεκμετάλλευτη και κανείς δεν μιλάει γι αυτήν...) σε μια συγκροτημένη πολύχρονη πορεία προς το επόμενο στρατηγικό καύσιμο, το υδρογόνο, δείχνει να είναι μονόδρομος.

 

Τι δεν καταλαβαίνεις;; (μία λίβρα-450gr)