Δεν γίνεται δουλειά έτσι μανάρια μου...

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Βλέποντας μία φωτο από τον ένδοξο Προυσσό Ευρυτανίας (τι σου είναι το μυαλό), τι μου ήρθε να γράψω:

 

Γράφει ο σχετικός τουριστικός οδηγός για το δεύτερο αξιοθέατο της περιοχής, μετά το ιστορικό μοναστήρι:

 

Αλλαντοποιείο Στρεμμένου

 

"Το 1991 ο Χρήστος Στρεμμένος, τέως "επί τιμή" πρέσβης της Ελλάδας στη Ρώμη και καθηγητής φυσικοχημείας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, εμπνέεται από τα περίφημα αλλαντικά της Πάρμας και αποφασίζει να οργανώσει ένα μικρό αλλά σύγχρονο αλλαντοποιείο στο χωριό Προυσσός της Ευρυτανίας. 

 

Με τη βοήθεια της οικογένειάς του (νταξ, αυτό παίζεται, μόνος του τα έκανε όλα...) και με μια ομάδα νέων από την περιοχή, εκπαιδευμένων στα αλλαντοποιεία της Ιταλίας, καταφέρνει να παράξει προσούτο με ελληνική ταυτότητα, που συναγωνίζεται επάξια το ιταλικό.

 

Το προσούτο, το σαλάμι και τα υπόλοιπα προϊόντα φυσικής ωρίμανσης του αλλαντοποιείου χαρακτηρίζονται έντονα από τον τόπο παραγωγής τους: το δροσερό αεράκι από το βουνό, τα αρώματα από τα πλατάνια και τα έλατα, τη σωστή υγρασία όλο το χρόνο. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά προϊόντων υψηλής γαστρονομίας που συνδυάζουν την ελληνική με την ιταλική παράδοση."

 

Τον γνώρισα τον Χρήστο συνταξιούχο καθηγητή πλέον, αλλά ακόμη ενεργό και ζωηρό με την επιστήμη του, πάνω σε ένα πολύ ζόρικο τεχνολογικό πείραμα, σε ένα ταξίδι μου. Έμαθα πολλά μιλώντας του.

Με τα πολλά, βρήκα το θάρρος και τον ρώτησα ποιο ήταν το μυστικό της ιδιαίτερης γεύσης του προσούτο που έφτιαξε περισσότερο από χόμπι και μεράκι.

 

"Το γρουν" μου είπε. "Και η τροφή του", που έπρεπε να είναι από συγκεκριμένη περιοχή. Βελανίδι και αρωματικά φυτά Ευρυτανίας. Το χοιρινό από επιλεγμένη φυλή χοίρων που το προμηθεύονταν από ένα χωριό έξω από το Αγρίνιο, "αλλά αυτό μην το πεις πουθενά, Καρπενησιώτικο θα λέμε ότι είναι". 

 

Ορκίστηκα να το κρατήσω μυστικό, όσο ζούσε. Δεν κατάφερε τελικά να την κρατήσει την μονάδα. Ζήτησαν κάποτε να αποπληρωθεί το δάνειο που είχε πάρει από την Αγροτική Τράπεζα για να το στήσει, δεν υπήρχε μία από το management της μονάδας στον αυτόματο πιλότο. "Απαράδεκτο" είχε είπε, τι στο καλό έτρεχε* για το ΠΑΣΟΚ και πριν για το ΠΑΚ τόσα χρόνια.

 

Κατέληξε τελικά σχεδόν τζάμπα στον Νίκα, που συνεχίζει να το λειτουργεί παράγοντας προσούτο υπό το ίδιο brand name, αλλά χωρίς καμία σχέση με το αρχικό της συνταγής του φυσικοχημικού Χρήστου.

Πήγε πριν λίγα χρόνια με αυτόν τον καημό.

 

Τούτων λεχθέντων και μνημονευθέντων σκέφτηκα:

Άντε τώρα να πετύχεις ποιότητα με τα τρέχοντα χοιρινά, που όπως φαίνεται ξεκάθαρα και από την σχετική φωτό, δεν έχουν και πολύ μυαλό για παραγωγές και ποιότητες αλλά μόνο για sight seeing και επικοινωνία με σελφις.

 

Management όλα σε κάποιο αυτόματο πιλότο και συνταγή "πάρτα όλα", βεβαίως, ως προς αυτό μία από τα ίδια. Όμως με σανό αντί για βελανίδι -αρωματικά, υπό κάποιο απροσδιόριστης ιδιοκτησίας brand name, κενό περιεχομένου βεβαίως, βεβαίως.

 

Δεν γίνεται δουλειά έτσι μανάρια μου...

 

*  Διορισμένος από τον Αντρέα Παπανδρέου λόγω της ενεργού συμμετοχής του Στρεμμενου στο ΠΑΚ. Με δικές του συνταγές έφτιαχνε στρακαστρούκες και βόμβες ο Σάκης Καράγιωργας και μέσω του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, από το εργαστήριο του Χρήστου, έφταναν στην Ελλάδα κρίσιμα υλικά και χρήματα.