ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(18)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας,
Αγριμέδων)
Την μια όψι του νομίσματος της μοίρας μας ξέρομε μόνο. Την άλλη συν τη ηλικία αποκαλύπτει νους και χρόνος. Ουαί κι αλίμονο σ’ αυτούς που λένε ψέματα και υποκρίνονται σε γη και ουρανό. Σύντομα δεν θα έχουν που απομείναι και πού την κεφαλήν κλίναι.
Και όμως είμεθα κύτταρα θεού, αστρικοί οργανισμοί, εν δυνάμει αιώνιοι. Θεοί και δαίμονες αφανείς συνεταίροι μας. Όπου της αλήθειας τα άγνωστα θαύματα, του απείρου οι απροσκύνητοι μύθοι.
Μέτρον και ουσία, άκρα και παρ-ουσία. Φύλαξόν μας, θεέ, από τους χριστιανίζοντας υποκριτάς. Από τους διαολίζοντες μπορούμε και μόνοι μας.
Αλλά πώς μπορείς να διακρίνεις το κακό που φορά τα πιο λαμπρά και ένδοξα ονόματα του καλού και απολαύει των μεγίστων θρησκευτικών τιμών;
Γι αυτό και το μη δίνεις και πολύ βάσι εις τα θρησκεύματα όπως και εις τας γυναίκας είναι μια φρόνιμος, μια σοφή σκέψις. Λένε γαρ και τα δυο τους ψέματα, με την ίδια ευκολία, φυσικότητα και ελαφρότητα που ενοούν και την αλήθεια.
2. Πώς έγινε θεός ο θεός αυτού του κόσμου; Απλά είχε την δύναμι δια πυρός και σιδήρου απαγορεύσαι σε όλους τους άλλους ομιλείν εξ ονόματος του θεού εκτός απ’ αυτόν τον ίδιο. Κάπως έτσι έγινε εξουσία και ο θεός των Αβρααμόδουλων, ένα αποτυχημένο είδος ανθρώπου, κόντρα στο ιερό ελληνικό φως.
Ο προβατόψυχος πιστός οπαδός του ξεπεσμένου αυτού τυραννικού θεού δεν έχει πλέον λόγον ούτε αντίλογον άρα ούτε και πνεύμα. Άδειασε από νου και γέμισε αέρα θεό. Ένας άλλόφρων πιθηκίζων, ένας παπαγάλος του θεού.
Αποχαυνωμένοι λάτρεις ενός αποδιοπομπαίου τράγου, κρυφού αρνητού της ζωής, συμβιβασμένου, ηττοπαθούς και νεκρόφιλου, ενός αντιήρωος αντί ήρωος, αντισωτήρος αντί σωτήρος. Τί να είποις!
Αλλά εμείς είμαστε Έλληνες και είμαστε οι καλύτεροι, με τα ολιγότερα ψέματα και τις μεγαλύτερες αλήθειες. Γι αυτό και ο θεός μας δεν έχει ανάγκη από θαύματα θαυμασμού, οπαδούς και δόξα ίνα υπάρξη και λειτουργήση.
Εδώ το άριστον γεωκλίμα, πανίς και χλωρίς, το άριστον δυνατόν ανθρώπινο είδος, εδώ ο φυσικός παράδεισος και θεός φανερός. Γι αυτό κι εδώ γεννήθηκαν αι Απολλώνιαι μούσαι και οι του πολιτισμού δώδεκα συμπαντικοί θεοί.