ΕΛΛΗΝΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (3)

   

ΕΛΛΗΝΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ  (3) 

                                                       ΔΑΜΙΣ

Δάμις προς τα επισταλέντα παρά του Αλεξάνδρου θεόν είναι ψηφίσασθαι,

(β. Δάμις για τας επιστολάς του Μ. Αλεξάνδρου να ψηφισθή θεός)

¨ συγχωρούμεν  ¨ έφη ¨ Αλεξάνδρωι, εάν θέλη, θεός καλείσθαι.

(¨επιτρέπομεν¨ είπε ¨ εις τον Αλέξανδρον, εάν θέλη, το αποκαλείσθαι θεός. )  

(Πλουτάρχου, Λακωνικά αποφθέγματα.)


                                                       ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ

Εν δε Σαμοθράκηι χρηστηριαζομένω αυτώι (σ’ αυτόν ζητούντα χρησμούς)

ο ιερεύς εκέλευεν (προέτρεπεν) ειπείν, ό τι ανομώτατον έργον (τί το πιο άνομο) αυτώι εν τω βίω

πέπρακται (στον βίο του έχει διαπραχθή.)  Επερώτησεν ούν (ο Λυσ.)

¨πότερον (τι απ’ τα δύο), σού τούτο κελεύοντος (από δική σου προσταγή)

ή των θεών τούτο δει ποιείν (πρέπει να το κάνω);

¨ φαμένου δε ¨ (ειπόντος δε του ιερέως)  των θεών,¨

¨ου τοίνυν¨ έφη ¨εκποδών μοι κατάστηθι, (λοιπόν αδειασέ μου τη γωνιά)

κακείνοις ερώ (θα μιλήσω μόνος) , εάν πυνθάνωνται (ενδιαφέρονται να μάθουν).¨

(Πλουτάρχου, Λακ. αποφθέγματα.)


                                                      ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ΚΛΕΟΜΒΡΌΤΟΥ

Θαυμαζόντων δε τινών (κάποιων ) εν τοις λαφύροις των βαρβάρων

την πολυτέλειαν της εσθήτος (της φορεσιάς)  ¨κρείσσον¨ έφη ¨ (σπουδαιότερον, είπε)

αυτούς είναι πολλού αξίους (οι ίδιοι να είναι μεγάλης αξίας)

ή κεκτήσθαι πολλού άξια.¨ (ή να έχουν αποκτήματα μεγάλης αξίας.)

(Πλουτάρχου, Λακ. Αποφθέγματα.)

 
                                                   ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥ

Προς δε τον θαυμάζοντα (απορούντα για το ότι)

τον γεγαμηκότα (νυμφευμένον) απείρξε (απηγόρευσε)

μη συγκοιμάσθαι τηι γεγαμημένηι (νύμφη), προσέταξεν δε

το πλείστον της ημέρας συνείναι (το συναναστρέφεσθαι) τοις ηλικιώταις (με συνομιλήκους)

και τας νύκτας όλας συναναπαύεσθαι, (το συγκοιμάσθαι με αυτούς)

τηι δε νύμφηι κρύφα και μετ’ ευλαβείας (μετά προσοχής) συνείναι (το συνευρίσκεσθαι) ,

όπως¨έφη ¨ (ο Λυκ.) και τοις σώμασιν ισχυροί ώσι (υπάρχωσι)

διακορείς (υπερδραστήριοι ερωτικώς) μη γενόμενοι,

και τω φιλείν ( στον πόθο) αεί καινοί (ακμαίοι) υπάρχωσι

και τα έκγονα ερρωμενέστερα (τα τέκνα πιο ρωμαλέα) παρέχωσι.      

                                                 

                                                                ΑΓΙΔΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ

Άγις ο τελευταίος των Λακεδαιμονίων βασιλέων εξ ενέδρας συλληφθείς

και καταδικασθείς υπό των εφόρων χωρίς δίκης,

απαγόμενος (συρόμενος) επί τον βρόχον (για απαγχονισμόν)

ιδών τινα των υπηρετών κλαίοντα ¨παύσαι¨είπεν, ω άνθρωπε, επ’ εμοί κλαίειν.

και γαρ ούτω παρανόμως και αδίκως απολλύμενος (θανατούμενος) ,

κρείσσων ειμί  των αναιρούντων ¨  (ανώτερος είμαι των εκτελεστών μου.)

και ταύτα ειπών παρέδωκε τωι βρόχωι τον τράχηλον εκουσίως.

(Πλουτάρχου Λακ. αποφθέγματα)

                                     

                                                                  ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΔΟΞΑ (ΑΝΩΝΥΜΑ)

Πινδάρου γράψαντος ¨Ελλάδος έρεισμα (στήριγμα) Αθήναι¨

Λάκων (ένας Λακεδαιμόνιος)  έφη ¨ καταπεσείν  αν (κατάπτωσι θα ήτο για) την Ελλάδα

οχουμένην (βασιζομένην) ερείσματι τοιούτω (σε στήριγμα τέτοιο.¨)

(Πλουτάρχου Λακ. αποφθέγματα.)  

                                                                 ΕΡΙΦΟΣ ΚΑΙ ΛΥΚΟΣ

Έριφος επί τινος υψηλού  δώματος (κτίσματος) ήν (ήτο.)

Επειδή δε λύκον διαβαίνοντα είδεν, ελοιδώρει (κορόιδευε) και έσκωπτεν (περιέπαιζε) αυτόν.

Ο δε λύκος είπεν αυτώι. ¨Ου συ με λοιδωρείς αλλ’ ο τόπος.¨

(Αισώπειοι μύθοι.)