Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ 2.0 ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ ΕΔΑΦΟΣ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ 2.0 ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ ΕΔΑΦΟΣ

Μια μόνο ματιά στον πιο πάνω χάρτη, όπου αποτυπώνεται η κατανομή των γνωστών μεταλλευτικών αποθεμάτων (σπάνιες γαίες, υδρογονάνθρακες, ουράνιο, τιτάνιο κλπ) της Ουκρανίας αξίας γύρω στα 13τρισ$, αρκεί για να κατανοήσει και ο μη ειδικός το "παιχνίδι" που παίχτηκε (τώρα παίζεται το φινάλε του) ανάμεσά στις δύο πρώην "υπερδυνάμεις" του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου, που μετά το 21 έχει μετατραπεί σε νομισματικό-ενεργειακό.

 

Η Μόσχα πήρε ότι ήθελε να πάρει. Το 80% περίπου της αξίας αυτών των πόρων, που βρίσκονται στην Κριμαία (που κατέλαβε το 16) και στις Ανατολικές ρωσόφωνες επαρχίες, το κατέλαβε από τις πρώτες εβδομάδες της εισβολής! Όλο το επόμενο χρονικό διάστημα επιδίδεται σε δοκιμές επί του πεδίου νέων οπλικών συστημάτων, κυρίως drones, στο άδειασμα των αποθηκών της για να χωρέσουν νέα όπλα, στο ροκάνισμα του ευρώ και στην στροφή των δικών της ενεργειακών πόρων προς τις αγορές της Ασίας.

 

Ο ρόλος της κυβέρνησης Τραμπ στην "επίλυση" της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ευθυγραμμίζεται στενά με την ευρύτερη ΠΑΓΙΑ ενεργειακή στρατηγική της Ουάσινγκτον, εστιάζοντας στην μεγαλύτερη εμβάθυνση της εξάρτησης της ΕΕ από τις εξαγωγές ενέργειας των ΗΠΑ, μεγιστοποιώντας παράλληλα την πολιτική πόρων για να πιέσουν τους συμμάχους για αυξημένες αμυντικές δαπάνες. Η υποθήκευση από τις ΗΠΑ των υπόλοιπων Ουκρανικών κοιτασμάτων για να "ξεπληρωθεί" η οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που δόθηκε στον πρώην υπάλληλο της Ζελένσκι (που πρόθυμα έπαιξε τον ρόλο του πιονιού και τώρα διαπραγματεύεται μόνο το τομάρι του- από πίσω του και ο "δικός" μας "πρόθυμος" επιδιώκοντας το ίδιο), εκτός από ληστρική-αποικιοκρατική, εμπεριέχει και μια άλλη διάσταση. 

 

Από την μία ή παροχή "εγγυήσεων ασφάλειας" προς την Ουκρανία υπό το δόγμα "όσο θα ληστεύω τους πόρους σου που σου έμειναν, θα σε προστατεύω".

 

Από την άλλη οι επανειλημμένες απειλές του Τραμπ για δασμούς, εκτός εάν η ΕΕ αυξήσει τις αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ.Αποτελούν παραδείγματα της συναλλακτικής προσέγγισης στη "διπλωματία των πόρων" που θα ακολουθήσει ο Λευκός Οίκος. Εντός αυτής, ο ενεργειακός εφοδιασμός και ο έλεγχος κρίσιμων μετάλλων γίνονται και το καρότο και το ραβδί στις διατλαντικές σχέσεις. Αυτές περιλαμβάνουν και τον εφοδιασμό σε κρίσιμα μεταλλεύματα, όπως αυτά στον χάρτη, που είναι απαραίτητα και για τις ΑΠΕ και για τις τεχνολογίες ηλεκτρονικών.

 

Προωθώντας την ενεργειακή κυριαρχία των ΗΠΑ, η κυβέρνηση Τραμπ στοχεύει να αποδυναμώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από τους ρωσικούς πόρους, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη για τις αμερικανικές εταιρείες ενέργειας, ηλεκτρονικών και μετάλλων. 

 

Οι βαστάζοι των Τραμπ στην ΕΕ, είναι πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν και αυτές τις πολιτικές και τις αντίστοιχες του Πούτιν, που τώρα δείχνουν πόσο εναρμονισμένες ήταν με αυτές τις πολιτικές εφαρμογής μιας Αποικιοκρατίας νο2 και στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, όσο οι νεοφιλελέ ηγέτες των ευρωπαϊκών ιερατείων δείχνουν ανίκανοι στο να κατανοήσουν όλο το σχέδιό που εξελίσσεται. Και έτσι το κάνουν ακόμη πιο εύκολο, αντιδρώντας σπασμωδικά.Όπως το σκυλί του Παυλόφ.

 

Η στρατηγική αυτή των ΗΠΑ της εποχής της μετα-παγκοσμιοποίησης, βεβαίως και θα μπορούσε όμως να ενισχύσει τις εντάσεις σε ολόκληρη τη λεγόμενη "δυτική συμμαχία". Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η απρόβλεπτη εξωτερική πολιτική του Τραμπ κινδυνεύει να τον αποξενώσει από τους Ευρωπαίους συμμάχους του, ακόμη και όταν επιδιώκει να ενισχύσει τη στρατιωτική ικανότητα του ΝΑΤΟ, 

 

Υποστηρίζοντας την αύξηση των αμυντικών προϋπολογισμών τους στο 5%, για να αγοραστούν κυρίως αμερικανικά οπλικά συστήματα "από το ράφι". Για να χρηματοδοτήσει έτσι με νέα ευρωπαϊκά δάνεια την ανάπτυξη των οπλικών συστημάτων της επόμενες γενιάς του θείου Σαμ, που σχεδιάζονται για να χρησιμοποιηθούν στον επόμενο Ευρωπαϊκό Εμφύλιο πόλεμο, υπό την κυριαρχία παλιών και νέων εθνικισμών. Αυτούς που μπορούν να πυροδοτήσουν πάλι οι ακροδεξιοί "Ευρωπαίοι".

 

Αυτή η σύγκρουση ανταγωνιστικών (έως και αντιφατικών) μεταξύ τους πολιτικών, έχει ήδη οδηγήσει την Ουάσιγκτον σε μια αντισυμβατική "διπλωματία των πόρων", που δύσκολα μπορεί να πετύχει τα αναμενόμενα αποτελέσματά της, όσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος στροφής των αντίστοιχων "πολιτικών πόρων" της Κίνας ή και άλλων ανερχόμενων γεωπολιτικών δυνάμεων σε ζώνες, όπου θα κυριαρχούν νέου τύπου μέσα συναλλαγών. Αυτές με νομίσματα που θα αντικρίζονται όχι πλέον από δάνεια ή αέρα κοπανιστό (όπως το δολάριο, το ευρώ ή τα $Trump coins) αλλά με την αξία τέτοιων αποθεμάτων ή των χρηματιστηριακών τους commodities. Τα αντίστοιχα της Ουκρανίας είναι συγκριτικά μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό συγκριτικά με τα αντίστοιχα που αναμένουν να διαμοιραστούν στην Αφρική, την Νότιο Αμερική κλπ!

 

Σε αυτόν τον πραγματικό ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ πόλεμο ανάμεσα στις νέες ζώνες της μετα-παγκοσμιοποίησης, οι " φιλειρηνικές στρατηγικές" του Τραμπ μοιάζουν ήδη σαν ένα παιδικό καλαμπούρι, ικανό να πείσει μόνο όσους αφελείς τον θεωρούν αντισυστημικό ή ικανό ηγέτη για να γλυτώσει τις ΗΠΑ από την οικονομική της κατάρρευση, λόγω της απώλειας στήριξης της οικονομίας της από ένα αρχαίο δολάριο, που δεν μπορεί να εξάγει πλέον τον πληθωρισμό της ως νέα χρέη σε όλο τον πλανήτη με την ίδια ευκολία, όπως στα προηγούμενα 75 χρόνια κυριαρχίας του colpo grosso του Νίξον στον τρόπο παραγωγής ΟΛΩΝ των νομισμάτων μετά το 71.

 

Οπότε το πραγματικό ερώτημα που έχει αξία για να απαντηθεί, όσο λίγος καιρός υπάρχει ακόμα, από τα ήδη θύματα αυτής της νέας αποικιοκρατίας (εμάς) και τα επόμενα της (οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι) είναι το "Και τώρα τι κάνουμε ορέ κλεφτόπουλα;;"

(Μια απάντησή επί αυτού στο *, ως αφορμή για προβληματισμούς ή για την βελτίωση της)

Miα ιδέα επί του "τι μπορούμε να κάνουμε", ΕΔΩ.