ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(26)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(26)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Η λάμψις του ήλιου δεν είναι ούτε ραστώνη, ούτε αβρότης μηδέ τρυφή. Αλλά είναι αέναος μόχθος και ακάμαντος αρετή.
Στην πυρά μορφούται χυτευόμενος ο σίδηρος. Εις δε τας κρισίμους ώρας διαπλάθονται και αι μεγάλαι των ηρώων και ημιθέων ψυχαί.
Δια τούτο και εις την μεταθανάτο αξιολόγησι των ουρανίων αυταί θα κριθώσι και αξιωθώσι προς το φως βάσει των γήίνων χιλιομέτρων σκέψεως που θα έχουν διανύσει.   
Ο λογισμός άλλοτε τονώνει, άλλοτε εκτονώνει κι άλλοτε διαβρώνει. Κουράζει για παράδειγμα και το βλέπειν πληρώνειν την μεγάλη του κακού ζημιά όλο οι καλοί και οι μικροί.
Ο ένσαρκος βίος υποκρύπτει εξ ίσου παγίδας και κατορθώματα. Η χαρά θαύματα ομορφιάς και μυστήρια και η λύπη σκοτεινά και άγρια σπήλαια.

2. Βλέπεις; Εδώ κάποτε γεννήθηκε και η δόξα. Έκτοτε πολλοί την εζήλευσαν και ολίγοι την ετίμησαν.  
Ο ουρανός βρέχει καθημερινώς νέας ιδέας και ο ήλιος μηνύματα, χρυσή βροχή. Αλλά το πλήθος κρατά μονίμως πνευματικό αλεξίβροχο, φορά θρησκοληπτικό αδιάβροχο.
Όποιος δεν βλέπει στην ψυχή του τον ελεύθερο θεό ζη κάτω από ένα νεκρό ουρανό. Ο πολιτισμός έμαθε την επιστήμην το ανέχεσθαι την θρησκείαν, την δε θρησκείαν το σέβεσθαι την επιστήμην.
Προτιμότερον εκπτώσεις εις τα υλικά ποιείν παρά εις τα πνευματικά και γραμματικά. Ανικανοποίητα γαρ τα πρώτα, αγήρατα δε τα έτερα. Ο άνθρωπος έγινε ίνα εξυπηρετή ο είς τον άλλον. Εξυπηρετείν και όχι εκβιάζειν.
Η θεία οικονομία έπλασε τον εγωιστή και ζηλόφθονο Έλληνα, άριστον εκπαιδευτήν βαρβάρων, αυτόν τον άλλους σώζοντα και μη εαυτόν δυνάμενον σώσαι.   

3. Αν είχαν οι διχονοούντες  Έλληνες λίγο από το συσπειρωτικό ανατολίτικο πνεύμα των Εβραίων και οι τελευταίοι λίγο από το ανθρωπιστικό φιλελεύθερο πνεύμα των πρώτων ίσως ο κόσμος να ήτο πολύ καλύτερος.
Και τι να είποις και για την διαστροφική ελληνική αριστεροσύνη, την γάγγραινα του Έθνους, αυτή που έμαθε αδιαφορείν τε και μισείν κάθε τι ελληνικό και διαδηλώνειν για την κάθε Παλαιστίνη;
Μεταπολίτευσις 1974. Όταν σταμάτησε ο εθνικός χρόνος. Όταν το κακό ηττήθη από ένα κακό πολύ χειρότερό του. Ψευδεπίγραφος δημοκρατία, δημοκρατική ευθανασία, ηθική αυτοκτονία, πανελλήνια διάλυσις.  

Αννίβας προ και εντός των πυλών, Αννίβας εξ Ανατολών. Αφού δεν υπάρχει θρησκευόμενος μη πολιτιμοκλάστης φανατικός ιδίως όταν ζη υπό βάρβαρον πολιτικόν καθεστώς.
Είναι μια κινητή ανθρωποβόμβα πλέον αυτός, βόμβα ανά πάσα στιγμή έτοιμη να πυροδοτηθή και εκραγή απ’ τον θρησκευτικό της, αν βουληθή, χειριστή.

4. Ιδού ο βόμβωπος, ο υπάνθρωπος της νέας εποχής, ένα τεχνητής θρησκευτικής νοημοσύνης τέρας. Να ζώμεν άραγε σε μια γλυκειά νάρκη αυταπάτης; Αν ναι, θα ξυπνήσωμε τότε μια μέρα στην κόλασι της πραγματικότητος. Μερικοί το ζουν αυτό ήδη. Να είμεθα γεννημένοι άρα γι αυτό;
Επειδή άνθρωποι χαμηλής νοημοσύνης και αυτοεκτιμήσεως, άτομα ανασφαλή και φοβικά, έρμαια των θρησκευτικών των μάγων, κρατούν τώρα τα λάβαρα των παντοδύναμων θεών, κατ’ εικόνα και ομοίωσιν αυτών.    
Μα η κόλασις είναι κάτι που πρέπει ηρωικά να ξεπερασθή απ’ τον άνθρωπο και ως βραβείο ουράνιο να τον κοσμεί.  Έτσι αντρειωμένα, πέρα από κάθε ελπίδα, να πατάμε στο αδιαχώρητο χωρίς πυξίδα, με το φως στην σκέψι μας και τον ήλιο στην καρδιά.  
Έρρωσθε ούν και ανδρίζεσθε, θνητοί. Και η πιο μεγάλη των θεών παρακμή πάντα οδηγεί στην πιο μεγαλειώδη, ιλιγγιώδη ανάτασι της αθανασίας που θα γκρεμίσει κάποτε οριστικά τον ανελέητο χρόνο.
Πολεμισταί της ζωής και της ελευθερίας, κατά πρώτον ας μαχόμεθα τον παραστρατημένο μας δαίμονα. Μόνο έτσι ελευθερώνομεν το πνεύμα μας και ευδαιμονίζομε την ψυχή μας.