Οι MMSC δεν έχουν απορριφθεί από το Πολεμικό Ναυτικό και ιδού ποιες οι προϋποθέσεις

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Τα έχουμε πει πολλές φορές ότι αυτά τα αμερικάνικα πλοία είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ επιλογή και το μεγαλύτερο εξοπλιστικό σκάνδαλο . ΕΔΩ , ΕΔΩ , δεν χρειαζόμαστε τις πανάκριβες παλιολαμαρίνες που θέλουν να μας φορτώσουν τα αμερικανά , διότι κάποιοι θέλουν να βγάλουν τις μίζες τους.!! Τι σημαίνει MMSC ;;; Είναι όπως λέμε -με φωνή ελληνοαμερικάνου- ...Megalyteri Malakia Ston Cosmo. Θα αρχίσω να ρίχνω μπινελίκια..σε κάναν υπουργό που κουοτάρει είδηση για απευθείας ανάθεση 10 κορβετών στην onex, που επανακουοτάρει ο Αμερικανός πρέσβης για να γίνεται του κουοτ και του μ@υνιού το πανηγύρι. Λαμόγια..του κερατά...γιατί νομίζεται η Ελλάδα εξοπλίζεται και παίρνει μαχητικά αεροπλάνα και φρεγάτες;;
Η Ελλάδα δεν εξοπλίζεται για να υπερασπίσει την εδαφική της ακεραιότητα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Αυτά θα τα παραδώσει εθελουσίως, έτσι κι αλλιώς ως αντιπαροχή στους Μογγόλους.Ο λόγος του επανεξοπλισμού των ελληνικών Ε.Δ., είναι η πρόθεση εκ μέρους των νεοεποχίτικων κέντρων, να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός εκβιασμού των Μογγόλων. Προκειμένου αυτοί να αποδεχθούν την ίδρυση κουρδικού κράτους, σε εκτεταμένη εδαφική ζώνη με έξοδο στην θάλασσα. Το κουρδικό κράτος προορίζεται να αποτελέσει την ασπίδα προστασίας του Ισραήλ, χρησιμεύοντας ως buffer state και κοκκαλοσπάστης για την επιβολή των ισραηλινών συμφερόντων.

Η λύση του Γόρδιου Δεσμού με τη νέα φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού έχει προαναγγελθεί από τα πρωθυπουργικά χείλη, ότι αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα για το 2021. Περί της αναγκαιότητας να ληφθεί η συγκεκριμένη απόφαση το συντομότερο δυνατόν, δεν χωρά αμφιβολία κι όχι επειδή η ελληνική πλευρά το συνδέει με τη διάσωση της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας. Από τη στιγμή μάλιστα που είναι ένα χρυσοφόρο συμβόλαιο, είναι λογικό να αποτελεί προτεραιότητα για όλους τους μεγάλους κατασκευαστές πλοίων επιφανείας στον κόσμο.

Όπως ήταν φυσικό, στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί όλες οι προτάσεις (ΗΠΑ, Γαλλία, Ολλανδία, Βρετανία) με τις δυο πρώτες χώρες να έχουν σαφές προβάδισμα, καθώς η πρότασή τους ενισχύεται από τον αποκαλούμενο ως “γεωπολιτικό παράγοντα”. Η θεαματική πρόοδος των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες και η προοπτική σύμπηξης ακόμα και αμυντικής συμφωνίας στο όριο της αμοιβαίας συνδρομής με τη Γαλλία.

Όλα αυτά ασφαλώς πρέπει να εξεταστούν και να “ζυγιστούν” με γνώμονα τις επιχειρησιακές ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, όπως τις αντιλαμβάνεται το ίδιο το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) που έχει την τελική ευθύνη για να διαθέτει τα μέσα να υπερασπίσει τα θαλάσσια συμφέροντα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Η επιχειρησιακή παράμετρος έχει οδηγήσει σε σημαντική άνοδο των “μετοχών” των Ολλανδών, οι οποίοι είναι παγκοσμίως γνωστοί για την αποτελεσματικότητά τους, τόσο στο επίπεδο των εξαιρετικών ναυπηγήσεων, όσο και της εμπορικής και χρηματοδοτικής τους τους ευελιξίας.

Χωρίς να έχει υπάρξει απόλυτη επιβεβαίωση, φαίνεται πως οι προτάσεις τους για την περίφημη “ενδιάμεση λύση” που αφορά στην άμεση ενίσχυση του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, έχουν αξιοπρόσεκτα και δελεαστικά πλεονεκτήματα που δεν περνούν απαρατήρητα.

Τις τελευταίες ώρες μάλιστα, η ανακοίνωση της συνομιλίας του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου με τον ομόλογό του από το Ηνωμένο Βασίλειο, Μπεν Ουάλλας, έδωσε τροφή σε φημολογία ότι και οι Βρετανοί έχουν κάνει ρελάνς με ελκυστική πρόταση που δίνει έμφαση στον τομέα ενδιαφέροντος του Πολεμικού Ναυτικού, αυτού της “αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής“, στο πλαίσιο της ενδιάμεσης λύσης.

Αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, έχει δώσει τροφή σε αρθρογραφία που προβάλει την εγκατάλειψη της λύσης των αμερικανικών MMSC. Η αλήθεια όμως, πάντα σύμφωνα με την πληροφόρηση που διαθέτει το DP από πολλαπλές πηγές, είναι διαφορετική. Παρότι εξετάζονται πολλά, οι MMSC της Lockheed Martin παραμένουν στο τραπέζι, υπό συγκεκριμένες όμως προϋποθέσεις.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει προβληματισμός στο Πολεμικό Ναυτικό για τις ενδιαφέρουσες λύσεις-προτάσεις που έχουν εμφανιστεί από ευρωπαϊκής πλευράς, ενώ αναμένονται εξελίξεις πολύ σύντομα με την κατάθεση επίσημης πρότασης κατά την έλευση της Γαλλίδας υπουργού Άμυνας, Φλοράνς Παρλί, με τη σχετική φημολογία – διαρροές γαλλικών πηγών να εισάγουν στην εξίσωση και τις φρεγάτες τύπου FREMM, ως ενδιάμεση λύση. Οψόμεθα… Κοντός ψαλμός…

Όσον αφορά την προοπτική των MMSC για την Ελλάδα, η αρθρογραφία περί εγκατάλειψης εδράζεται στην ανακοίνωση του αμερικανικού Ναυτικού (US Navy) περί αναστολής των παραλαβών νέων Πλοίων Παρακτίων Επιχειρήσεων (LCS: Littoral Combat Ships), έως ότου επιλυθεί το πρόβλημα με το προωστήριο σκεύος.

Η κατασκευάστρια Lockheed Martin έχει προχωρήσει σε συνεργασία με γερμανική εταιρία και φέρεται να έχει επιλύσει το πρόβλημα. Η λύση βρίσκεται στη φάση των δοκιμών και θα ακολουθήσει η έκφραση γνώμης από το αμερικανικό Ναυτικό, που θα οδηγήσει στην αποδοχή της και την επανέναρξη των παραδόσεων.

Όσον αφορά την Ελλάδα, διευκρινίστηκε στο DP για μια ακόμη φορά, ότι η λύση που προτείνεται στην Ελλάδα δεν περιλαμβάνει το προβληματικό προωστήριο σκεύος. Ωστόσο, εάν η λύση γίνει αποδεκτή από το US Navy, είναι πιθανό να απασχολήσει την ελληνική πλευρά, στο πλαίσιο εξέτασης της πρότασης. Επίσης, από τη στιγμή που η αμερικανική πρόταση συμπεριλαμβάνει ολοκληρωμένη πρόταση αντιμετώπισης του προβλήματος των ναυπηγείων, εξακολουθεί να βρίσκεται στο τραπέζι.

Το Πολεμικό Ναυτικό όμως δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Αξιοποιώντας τη “γεωπολιτική διάσταση” η οποία θεωρείται ως καθοριστική στη συζήτηση με τους Αμερικανούς για το πρόγραμμα της νέας φρεγάτας, φέρεται να άλλαξε τακτική.

Η νέα αντιμετώπιση του ζητήματος απέναντι στις ΗΠΑ φεύγει από το απλό πλαίσιο μιας προμήθειας κύριου υλικού σε συνδυασμό με την επιχειρηματική διάσταση του προβλήματος των ναυπηγείων. Πλέον έχει αναβιβαστεί στο πλαίσιο της συζήτησης για τη διμερή αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ…

Τι σημαίνει όμως αυτό; Σημαίνει ότι η ανακοίνωση του US Navy ότι δεν υπάρχουν προς αποδέσμευση αντιτορπιλικά κατευθυνομένων βλημάτων τύπου Arleigh Burke, αντιμετωπίζεται υπό το φως της αλλαγής ηγεσίας στις ΗΠΑ, όπου το Πεντάγωνο περνά στα χέρια του στρατηγού εν αποστρατεία Λόιντ Όστιν.

Πρόκειται για τον πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης (CENTCOM: Central Command) των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή έχει εξαιρετικά καλή εικόνα και γνώση για τη γεωστρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου, ως οδού πρόσβασης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο…

Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο, το Πολεμικό Ναυτικό εμφανίζεται διατεθειμένο να αναλάβει συμμαχικές αποστολές στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ακόμα και στην περιοχή του που φτάνει ακόμα μέχρι και τον Ινδικό Ωκεανό!

Από αμερικανικής πλευράς αυτό θα διευκόλυνε τον επιχειρησιακό σχεδιασμό. Από ελληνικής πλευράς θα σήμαινε την απόκτηση τεράστιας εμπειρίας από τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού. Θυμίζει και πρωτοβουλίες που είχαν αναληφθεί παλαιότερα για τις Arleigh Burke, επί αρχηγίας (Α/ΓΕΕΘΑ) του ναυάρχου Παναγιώτη Χηνοφώτη, οι οποίες δεν ευοδώθηκαν.

Η προϋπόθεση είναι σαφής: Η αποδέσμευση των Arleigh Burke και των όπλων που τα συνοδεύουν, καθιστώντας το πλοίο ένα εξαιρετικά φονικό σύστημα, αλλά και κορυφαίο στις αποστολές εξασφάλισης “αεράμυνας περιοχής”. Και δεν μένει μόνο εδώ…

Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για τη διμερή αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ, με την παροχή πρόσβασης σε πολλαπλές βάσεις ανά την ελληνική επικράτεια, θα διεκδικηθεί σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, ποσό δωρεάν βοήθειας για τουλάχιστον πέντε χρόνια που θα διαρκεί η συμφωνία, ύψους 1,5-2 δισ. δολαρίων.

Στο σχετικό επιχείρημα έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη και το DP, επισημαίνοντας ότι η αιτιολογία της αμερικανικής… γενναιοδωρίας απέναντι στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο ισχύει πλέον και για την Ελλάδα, ενώ η προσφορά για την ανάληψη της ευθύνης συμμαχικών αποστολών ενισχύει έτει περεταίρω το επιχείρημα.

Εάν αυτό το ελλαδικό εγχείρημα είναι πετυχημένο, προφανώς ένα ποσό 8-10 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε βάθος πενταετίας, αλλάζει εντελώς τα δεδομένα για την ελληνική πλευρά στον τομέα της άμυνας.

Τότε εκτός από πολεμικά πλοία, θα μπορούμε να μιλήσουμε για προμήθεια F-35 σε ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο στους αριθμούς που θα χρειαστεί η χώρα σε βάθος χρόνου. Όχι κατά τμήματα που κάνουν τον λογαριασμό εξαιρετικά “αλμυρό”, όπως έχει αποδείξει η διαχείριση της υπόθεσης των F-16 στην Ελλάδα. Και όχι μόνο…

Εν ολίγοις, οι Έλληνες ναύαρχοι φέρονται διατεθειμένοι “να πουλήσουν το τομάρι τους” ακριβά, επιδεικνύοντας παράλληλα τη βούληση διαφυγής από τη συνήθη ελληνική στάση των τελευταίων δεκαετιών. Το να “κρύβεσαι”, βάζοντας το κεφάλι μέσα στην άμμο…

Εν ολίγοις, εάν οι ανωτέρω προϋποθέσεις εκπληρωθούν και οι ΗΠΑ αποδείξουν στην πράξη όσα λέγονται προφορικά και στη θεωρία, οι υπολογισμοί ασφαλώς είναι διαφορετικοί. Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι η απόκτηση ρευστότητας δεν σημαίνει αυτομάτως και την εγκατάλειψη των Ευρωπαίων…

ΠΗΓΗ