Μάιος...Λύκειο κάπου στην Ελλάδα.
Οι 3 ωραιότεροι της ζωής μου Μάιοι..Πως και πως περίμενε η παλιοπαρέα τον Μάιο (Φώντας, Βρασίδας και εγώ).
Ο μήνας της επιστημονικής "κοπάνας" από το σχολείο. Μέρα παρά μέρα για μπανάκι στην παραλία κοντά στην πόλη ή στην γειτονική πλαζ. Πάντα κρατούσαμε απουσίες για τον Μάιο.
Αποφορτιζόμασταν λίγο πριν τις εξετάσεις του Ιουνίου που μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω πως πάντοτε σε αυτές παίρναμε καλύτερους βαθμούς απ' ότι όλη την χρονιά.
Στην παλιοπαρέα αυτή βρήκε ο καθένας τον δρόμο του Κανένας, δεν μπορεί να πει κάποιος , ότι απέτυχε στην ζωή του.
Είχε μεγαλώσει και η μέρα και η δικαιολογία ότι παίζαμε στην ομάδα μέχρι αργά μπάσκετ ήταν πιστευτή. Ολόκληρο ταξίδι με το λεωφορείο από την πλατεία στην παραλία μετ' επιστροφής και ποδαράτο μετά μέχρι το σπίτι. Δεν έφτανε σχεδόν ποτέ το χαρτζηλίκι και για ταξί...
Ούτε sms ούτε κινητά ούτε αναφορές κάθε δύο ώρες...
Το στίγμα μας αγνοείτο από την στιγμή που κλείναμε πίσω μας την εξώπορτα μέχρι που επιστρέφαμε σαν παστές σαρδέλες από την αρμύρα. Ιδρώτας λέγαμε από το παιχνίδι.
Ήμασταν ελεύθεροι...
Ακόμα με λαχτάρα κάθε χρόνο περιμένω τον Μάιο να κάνω μια ακόμα κοπάνα από την ρουτίνα.
Υ.Γ Η φώτο είναι από το προσωπικό μου αρχείο.
1 σχόλιο:
Είμαστε στην θάλασσα ήδη,έχει ελάχιστο κόσμο, ακούμε μουσική,ο καθένας διαβάζει
ότι θέλει ,δεν μιλάμε,απολαμβάνουμε τον ήχο της,μυρίζουμε το άρωμά της.
Χαλαρώνουμε στην αγκαλιά του ήλιου,κάποιοι μπορεί και στου Μορφέα.
https://www.youtube.com/watch?v=zcnidIfObzE
Θ
Δημοσίευση σχολίου