Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ

 

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ

Η εκλογή Μπάιντεν και η μέχρι τώρα επιβεβαίωση των προεκλογικων του προθέσεων επιβεβαιώνουν το πως κατανοεί σήμερα το βαθύ κράτος του θείου Σαμ την θέση των ΗΠΑ στην νέα, (μετά)παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα. Στροφή σε κλασσικές Κεϋνσιανες πολιτικές στο εσωτερικό, πιο πράσινες επιλογές για την ανάπτυξη, ενίσχυση της παρουσίας των ΗΠΑ στους διεθνείς οργανισμούς και περιορισμός του ρυθμού επιρροής της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία, ακόμα και μέσω ενός νέου Ψυχρού πολεμου. Αυτά και μόνο, ήδη προεξοφλούν και τεράστιες αλλαγές εντός της ΕΕ.

Πράξη πρώτη, η αποκαθήλωση του Μερκελισμού στην Γερμανία και η επιστροφή ενός... δαχτυλιδιού.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή γι αυτό.

Ο Ομπαμα, έχοντας δει τον Τραμπ να κερδίζει την άλλη ανεκδιήγητη, την Χίλαρι στις Προεδρικές εκλογές του 16 στις ΗΠΑ, στο τελευταίο του επίσημο ταξίδι στην Ευρώπη "έχρισε" ως αρχηγό της Δύσης την Μερκελ. Διαβλέποντας που οδηγούν οι εθνοαπομονωτικές βιομηχανικές πολιτικές Τραμπ, στην αργά ή γρήγορα άνοδο της Κίνας ως υπερδύναμη σε μια άλλη εποχή παγκοσμιοποίησης , άφησε την Μερκελ να "φυλάει το μαγαζί" μέχρι νεωτέρας.

 

Δυστυχώς για την Δύση, και ιδιαίτερα για την ΕΕ, η Μερκελ αποδείχτηκε πολύ λίγη τα επόμενα τέσσερα χρόνια στο να παίξει αυτόν τον ρόλο, του θεματοφύλακα. Εκμεταλλεύτηκε αυτό το χρίσμα, αλλά και τα κενά στρατηγικής που άφηνε η πολιτική Τραμπ, και κινήθηκε για να προωθήσει μόνο τα στενά συμφέροντα της Γερμανίας στην διεθνή πολιτική σκηνή και το παγκόσμιο εμπόριο. Κεκτημένη ταχύτητα. Αυτό είχε μάθει να κάνει και στην ΕΕ.

Αυτό εκφράστηκε κυρίως:

-Με την προσπάθεια της να συνδεθεί ενεργειακά στο άρμα της Ρωσίας με εμπορικές συμφωνίες και ένα νέο αγωγό φυσικού αερίου, τον Nordstream2. Αυτό την έφερε σε σύγκρουση και με όλους τους "εταίρους" της Ανατολικής Ευρώπης. Θυσία μπρος στο άγχος των ενεργειακών ελλειμμάτων της παραγωγικής μηχανής της Γερμανίας, μετά το κλείσιμο και των πυρηνικών της σταθμών ηλεκτροπαραγωγής το 21 (απόφαση που πάρθηκε μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσιμα στην Ιαπωνία και την πίεση των Γερμανών Πράσινων)

-Με τις περιφερειακές πολιτικές που προσπάθησε να επιβάλει στην Λιβύη και στην Αν. Μεσόγειο δια της σκανδαλώδους υποστήριξης της Τουρκίας, που την ακολούθησε πιστά στις προσπάθειες ανατροπών των προηγούμενων ενεργειακών και στρατιωτικών ισορροπιών της Pax Americana.

-Με την πρόσφατη χωρίς πολλές συζητήσεις και δημοσιότητα εμπορική συμφωνία CAI με την Κίνα , η οποία είναι κομμένη και ραμμένη για την εξυπηρέτηση της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, έναντι "του ελεύθερου" της μεγαλύτερης διείσδυσης της Κίνας στην ΕΕ!

Κακώς όμως ανάμεναν, όσοι επέμεναν να "ποντάρουν" πολιτικά στην συνέχιση των πολιτικών Μερκελ, επιβεβαίωση και διατήρηση των πολιτικών της από τον Μπαιντεν, μόνο και μόνο επειδή την εμπιστεύτηκε ο Ομπαμα το 16! Για τέτοια θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας αποφασίζει το βαθύ κράτος του θείου Σαμ, αφήνοντας πάντα στον εκάστοτε πρόεδρο μόνο την πολυτέλεια του στυλ στην άσκηση των πολιτικών. Την επικοινωνία και όχι την ουσία.

Έτσι, μέσα στο 21, που είναι και εκλογική χρονιά στην Γερμανία, προβλέπεται η με το καλό ή και το άγριο αίτηση επιστροφής εκείνου του δαχτυλιδιού που της παρέδωσε ο Ομπαμα πίσω στον πλανητάρχη του μισού πλανήτη, που τώρα κάνει damage control της εποχής Τραμπ. Και γύρω από αυτό το "αίτημα επιστροφής" , που απηχεί τον αμερικανικό ρεαλισμό σε θέματα γεωστρατηγικής με νέο πλέον αντίπαλο την Κίνα, προβλέπονται πολλές ανατροπές στην ΕΕ αλλά και στην γειτονιά μας!

Ήδη, εντός της Γερμανίας, τα κόμματα που στήριξαν τις πολιτικές Μερκελ έχουν καταρρεύσει δημοσκοπικά. Προβάλει πλέον σαν πολύ ισχυρή η πιθανότητα να έχουμε τον Σεπτέμβρη Πράσινη καγκελάριο σε μια κυβέρνηση πρασινο-πορτοκαλο-κοκκινων (Πρασινων-Φιλελευθερων και ότι διασωθεί από τους Σοσιαλδημοκρατες). Και με μικρή πιθανότητα συμμετοχής και του DieLinke, που όμως ακόμα δεν ολοκλήρωσε την φάση της απαλλαγής του από τα ΛΑΕ σύνδρομα. (καλή ανάλυση του πάντα έγκυρου Μιχάλη Ψύλου). Καταλυτική φαίνεται ότι είναι γι αυτή την μεταστροφή και η παντελής αποτυχία στην διαχείριση και της πανδημίας, με καταστροφική πολιτικές, που παρέσυραν και όλη την ΕΕ σε αδιέξοδα.

Όπως ο προηγούμενος ψυχρός πόλεμος ξεκίνησε από την Ελλάδα το 45, έτσι και ο νέος με την Κίνα φαίνεται ότι πάλι από εδώ μάλλον θα ξεκινήσει. Με τις ανατροπές των σχεδίων Μερκελ που ευνοούν την Τουρκία (και την Ρωσία) αλλά και των πολιτικών εκφραστών της στην ελληνική πολιτική σκηνή. Κυρίως με τις δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πόνταρε όλα της τα λεφτά στο Μερκελ Uber Alles.

Η ανακοπή της επιρροής του άξονα Ρωσίας - Κίνας - Τουρκίας για τον έλεγχο των ενεργειακών περασμάτων από τον Κόλπο αλλά και των πρώτων υλών της Αφρικής προς την Ευρώπη θα προκαλέσει τεράστιες μετατοπίσεις γεωπολιτικών "τεκτονικών πλακών" περί την Μέση Γη, την Μεσόγειο. Ήδη οι προθέσεις του Ντραγκι στην Ιταλία δείχνουν ότι αυτός μάλλον διάβασε τα σημεία των καιρών και τα επερχόμενα Τα πρώτα θύματα αυτών των προσαρμογών, απ ότι φαίνεται, θα είναι ο Ερντογαν και ο Μητσοτάκης.

Δεν είναι μόνο θέμα του τι εγώ θα επιθυμούσα να γίνει (εμένα ποιος με υπολογίζει εξ άλλου ) αλλά καθαρό αποτέλεσμα της ανάλυσης της δυναμικής των γεωπολιτικών .

Έτσι φαίνεται ότι μάλλον επιβεβαιώνει η πρόβλεψη ότι Θα έχουμε μια χρονιά ανατροπής των πάντων!

Και μιας και δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια πειραματισμού με κάποια δική μας μεταστροφή προς την ζώνη του γουαν (προηγήθηκε ήδη ο Ερντογάν), το δαχτυλίδι πρέπει να επιστραφεί από τα εδώ Σόι-μπλε ως εντελώς ασύμβατων, πλέον, και με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Που πλέον θα έχει μια ευκαιρία για μια σοβαρή διόρθωση. Συγκλίσεις κοινωνικές και οικονομικές και όχι προσαρμογές στους αυθαίρετα ορισμένους δημοσιονομικούς στόχους των νεοφιλελε, που σήμερα ευνοούν και βολεύουν μόνο το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο των μανδαρίνων της Φρανκφούρτης. Σε βάρος όλης της άλλης οικονομίας και της κοινωνίας συνολικά.

Έτσι, αρχίζει να διαμορφώνεται μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα που, αν την "διαβάσουμε" σωστά και έγκαιρα, μπορεί να μετατραπεί εκείνο το σύνθημα του "Μένουμε Ευρώπη" σε λόγο για να γίνει ο εφιάλτης των μέχρι πριν λίγα χρόνια θερμών υποστηρικτών του. Και τα συνθήματα επιστρέφονται μαζί με τα δοτά δαχτυλίδια, ως γνωστόν... .

(Ώρα να φτιάξουμε και εκείνο το άγαλμα που μας το ζήτησε ο Σοϊμπλε. Στην άμμο βεβαίως βεβαίως)

Μπέρμποκ γερά..