Συγκοινωνούντα λοιπόν δοχεία Σημίτης-Μητσοτακης-Ντόρα- Τζέφρυ-Εliamep και στην κορυφή ο συντονιστής η "αόρατος αρχή".

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η εμφάνιση Σημίτη κατά διαστήματα σε συγκεκριμένα ΜΜΕ και φυλλάδες δεν είναι τυχαία. Μεσούσης της κρίσης με το Orucreis είχε πάλι βγει από την "φωλιά" του,το ίδιο έκανε και με τις Πρεσπες.Τότε βοήθησε τον Τσίπρα να ολοκληρώσει το έγκλημα του, σήμερα στηρίζει Μητσοτάκη να ξεπουλήσει το Αιγαίο με τις διερευνητικές που αυτός γέννησε αποτέλεσμα "πολιτικής παρά φύσης ένωσης" με ξένα συμφέροντα. Ο μεγάλος όμως αυτός ολετήρας έχει ως όνειρο ζωής την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας,δεν το πέτυχε με το Ανάν το επιδιώκει τώρα με την Πενταμερή..λέει αυτά που Μητσοτάκης , Δένδιας και άλλοι της νεοφιλελεύθερης Νέας Δειμοκρατίας δεν τολμούν να πουν ακόμα δημόσια, προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα ανεκτό προφίλ για τους κουλομάχους ψηφοφόρους.

Συγκοινωνούντα λοιπόν δοχεία Σημίτης-Μητσοτακης-Ντόρα- Τζέφρυ-Εliamep και στην κορυφή ο συντονιστής η "αόρατος αρχή". Αυτός είναι που συντονίζει μέσω των μηχανισμών του την "ελληνοτουρκική προσέγγιση" σε βάρος της αξιοπρέπειας μας,της εθνικής μας ανεξαρτησίας και εθνικών δικαίων. Εύχομαι ο από μηχανής θεός που το 2004 τους ανέτρεψε στο παρά ένα τα έτοιμα σχέδια για την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία να μας σώσει και σήμερα. Όμως συν Αθηνά και χείρα κίνει. Η μήπως νομίζετε, το ξεκατίνιασμα του Σημίτη με τον Καραμανλή (ουσιαστικά του Κούλι με τον Καραμανλή μέσω εκπροσώπων), που ανταλλάσσουν επιστολές δια των εφημερίδων για σημαντικά εθνικά ζητήματα είναι κάτι που τώρα έτυχε;;;

Η ουσία είναι ότι με τις προδοτικές και ανίκανες πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες που μας έχουν φορτώσει στην πλάτη εδώ και δεκαετίες, οι Μογγόλοι κατοχυρώνουν σιγά σιγά το δικαίωμα, να ασκούν ανεξάρτητη πολιτική, εντός και εκτός των συνόρων τους. Όλοι οι υπόλοιποι, αργά και σταδιακά αλλά σταθερά, προσαρμόζονται με αυτήν την κατάσταση. Οι Μογγόλοι προβαίνουν συνεχώς σε παραβιάσεις των κανόνων, είτε του Δ.Δ., είτε των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε της οικονομίας και της παραοικονομίας, είτε των θρησκευτικών ελευθεριών, αλλά κάθε φορά, οι αντιδράσεις είναι λιγότερες και πιο προσχηματικές από την προηγούμενη.