ΑΝAΛΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ, Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΑΝAΛΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ, Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Κατά τις διακηρυγμένες θέσεις της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας, ο διαπολιτισμικός φακός προβάλετε να είναι ως εξαιρετικά σημαντικός γιατί δείχνει ότι η λεγόμενη πρόβλεψη της «σύγκρουσης των πολιτισμών» του Χάντινγκτον ήταν μόνο ένα παράδειγμα κακοπροαίρετων ευσεβών πόθων (αν όχι προκλητική πολιτική πρόταση) και ότι έχει αναμφισβήτητα αμφισβητηθεί από τη σύγκλιση των πολιτισμών μεταξύ του Ανατολικού Χριστιανισμού, του Ισλάμ και του Ινδουισμού.

 

Η εμφάνιση της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης (ή «νέας παγκόσμιας τάξης» όπως την αποκαλεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν) έχει επιταχυνθεί από τις συνέπειες της άνευ προηγουμένου και μακροχρόνια δεόντως σχεδιασμένη απάντηση από τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. μόλις ξεκίνησε η συνεχιζόμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την οποία βεβαίως πυροδότησε η ίδια η Αμερική, και που επιτάχυνε το τέλος της προηγούμενης νεοφιλελέ παγκοσμιοποίησης (ανάλυση του Harvard Business School ΕΔΩ επί αυτού).

 

Μία από τις πιο σημαντικές τάσεις σε αυτήν την παγκόσμια συστημική μετάβαση είναι η άνοδος των πολιτισμών ως διεθνών παραγόντων, η οποία είχε προβλεφθεί λεπτομερώς από τον Ρώσο μελετητή Leonid Savin στο βιβλίο του 2020 Ordo Pluriversalis: The End Of Pax Americana And The Rise Of Multipolarity». Αποτυπώνεται στην πράξη κυρίως μέσω ενός αγωγού αερίου, τον ΝSTC (η πορτοκαλί γραμμή στον χάρτη).

 

Αυτό το φιλόδοξο έργο συνδέει, κατά την ρωσική γεωπολιτική αντίληψη, τον ανατολικό ορθόδοξο χριστιανικό πολιτισμό της Ρωσίας με τους μουσουλμανικούς πολιτισμούς του Αζερμπαϊτζάν, του Ιράν και του Πακιστάν, καθώς και με τον κυρίως Ινδουιστικό πολιτισμό της Ινδίας. Δεδομένου ότι η Ινδία, το Ιράν και το Πακιστάν έχουν γίνει πιο σημαντικά από ποτέ για τη Ρωσία λόγω της αρχής της ουδετερότητας τους, που τους επιτρέπει να χρησιμεύουν ως στρατηγική βαλβίδα οικονομικής πίεσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αγωγός NSTC, στο οποίο συμμετέχουν οι δύο πρώτες χώρες, θα μπορούσε ενδεχομένως να το κάνει. Να γίνει ένα πολυπολικό εμβληματικό έργο για τις ρωσικές γεωστρατηγικές επιδιώξεις.

 

Το κοινό όλων αυτών των έργων, όπως και το βοηθητικό του με την πράσινη γραμμή στον χάρτη, είναι ότι είναι έργα συνδεσιμότητας Βορρά-Νότου, Ο NSTC διαθέτει και ένα σημαντικό παρακλάδι που, μέσω Τουρκίας, διασχίζει τα Δυτικά Βαλκάνια, την Ουγγαρία και την Πολωνία για να καταλήξει πάλι στην πολυπόθητη Γερμανία.

 

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Κίνα δεν παίζει κρίσιμο ρόλο στη μεγάλη στρατηγική της Ρωσίας –στην πραγματικότητα, αυτές οι δύο μεγάλες δυνάμεις χρησιμεύουν ως οι διπλοί κινητήρες της αναδυόμενης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων– απλώς το Κρεμλίνο επιδίωξε να αποφύγει προληπτικά κάθε ενδεχόμενο δυσανάλογο εξάρτηση από την Κίνα μέσω αυτών των συμπληρωματικών πρωτοβουλιών με επίκεντρο τον Νότο. Aπο τα σημεία διέλευσης του NSTC είναι εύκολη η διόδευση της ενέργειας του Ιράν και της Ρωσίας είτε προς την Ευρώπη είτε προς την Κίνα.

 

Το έργο αναφέρεται στην προτεραιότητα που δίνει σε μη παραδοσιακούς εταίρους με μουσουλμανική πλειοψηφία όπως το Ιράν και το Πακιστάν, ενώ ο αγωγός Neo-NAM είναι το ανεπίσημο σχέδιο για τις σχέσεις Ρωσίας-Ινδίας, για παράδειγμα. Αυτό που επιδιώκουν από κοινού αυτές οι δύο χώρες, Ρωσία και Ινδία, δημιουργούν έναν τρίτο πόλο επιρροής στη διπολική μεταβατική φάση μεταξύ της μονοπολικότητας και της πολυπολικότητας. Επί της ουσίας, λειτουργεί και ως αντίβαρο στην προσπάθεια των πετρελαιοπαραγωγικων χωρών γύρω από τον Κόλπο να δημιουργήσουν αντίστοιχα μια διακριτή Παναραβική υπο-ζωνη, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως έργο υποδομής στους νέους δρόμους των logistics ανάμεσα σε "φίλια κράτη": την παράκαμψη του Σουέζ και το Βόρειο Πέρασμα της Αρκτικής.

 

Το πεδίο της σύγκρουσης των δύο αυτών υπο-ζωνων, επεκτείνεται και σε όλη την Αφρική ενώ, μετά την νίκη του Λούλα στην Βραζιλία, η Λατινική Αμερική αποκτά μια άλλη σημασία στο δυναμικό γεωπολιτικό παίγνιο που εξελίσσεται.

 

Ο αγωγός NSTC αντιπροσωπεύει τη φυσική σύγκλιση των στρατηγικών σχεδίων της Ρωσίας που επικεντρώνονται στο νότο, τα οποία στοχεύουν να εξισορροπήσουν τις ιρανο-πακιστανικές άγκυρες του άξονα της Ummah σε αυτό το συγκεκριμένο τμήμα της υπερηπείρου με τον αγωγό Neo-NAM που επιδιώκει από κοινού με την Ινδία. 

 

Ο "διαπολιτισμικός φακός" είναι εξαιρετικά σημαντικός γιατί δείχνει ότι η αποκαλούμενη πρόβλεψη της «σύγκρουσης των πολιτισμών» του Χάντινγκτον ήταν μόνο ένα παράδειγμα κακοπροαίρετων ευσεβών (αν όχι προκλητική πολιτική πρόταση) και έχει αναμφισβήτητα αμφισβητηθεί από τη σύγκλιση των πολιτισμών. μεταξύ του Ανατολικού Χριστιανισμού, του Ισλάμ και του Ινδουισμού που ενσαρκώνει το NSTC. Γύρω από αυτό το αφήγημα αποκρύβονται όμως οι πραγματικές επιδιώξεις, που για να επικρατήσουν, δεν διστάζουν να επενδύσουν στην ρητορική και τις πρακτικές της δεξιάς.

 

Το μόνο που δεν αγγίζουν είναι η ισχύς και τα προνόμια των εθνικών τους ελίτ και ιδιαίτερα όσων αντλούν την δύναμη τους από την δομή του καζινο-καπιταλισμου που έχουν επιβάλει διά του τραπεζικού συστήματος μετά το 71. 

 

Εμφανίζεται έτσι σαν ένα ισχυρό παράδειγμα για τη διεθνή κοινότητα (η οποία σε αυτό το πλαίσιο αναφέρεται επίσης στην παγκόσμια κοινωνία των πολιτών) από δύο απόψεις: 

 

Πρώτον, διαψεύδει το «αναπόφευκτο» της σύγκρουσης των πολιτισμών. και

δεύτερον, δείχνει ότι η Κίνα δεν έχει το μονοπώλιο.

 

Για να επεκταθούμε λίγο και σε αυτό το τελευταίο σημείο, η Πρωτοβουλία Belt & Road της Κίνας (BRI) θεωρείται μέχρι στιγμής ως το μόνο φυσικό μέσο για τη συγκέντρωση διαφορετικών πολιτισμών μέσω του κοινού στόχου του εμπορίου, των επενδύσεων και της αμοιβαία επωφελούς κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης. Η ίδια η ύπαρξη όμως του NSTC δείχνει ότι η Ρωσία και οι εταίροι της από το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν, την Ινδία, η Τουρκία και και τους Πακιστανούς εταίρους της, μπορούν όλοι να ενωθούν για την επιδίωξη του ίδιου στόχου. 

 

Στην πραγματικότητα, η Κίνα έχει επίσης έναν κρίσιμο ρόλο να διαδραματίσει στον NSTC αφού το σύμφωνο στρατηγικής εταιρικής σχέσης με το Ιράν την περασμένη άνοιξη θα έβλεπε την Κίνα να συμφωνήσει να επενδύσει περισσότερα από 400 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν κατά τη διάρκεια του επόμενου τετάρτου του αιώνα.

 

Η αναζήτηση της Ρωσίας για οικονομική κυριαρχία δεν είναι συνώνυμη με τον απομονωτισμό, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίστηκαν ορισμένοι δυτικοί παρατηρητές, γιατί κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το διαπολιτισμικό και διηπειρωτικό όραμα που προωθεί ο NSTC στο οποίο η Μόσχα παίζει βασικό ρόλο!Ακριβώς σε αυτό το σημείο, που δεν κατανόησε η ΕΕ, "παίχτηκε" και όλο το θέμα με αφορμή την Ουκρανία.

 

Το γεωοικονομικό κόλπο του Πούτιν σαν λαβή τζούντο που ακολούθησε ως αντίδραση στις κυρώσεις της Δύσης, ανέτρεψε τα οικονομικά τραπέζια της Δύσης, αφού ο Ρώσος ηγέτης αποφάσισε ότι όλες οι συμβάσεις φυσικού αερίου με χώρες που σχεδιάστηκαν πρόσφατα ως μη φιλικές, όπως αυτές στην ΕΕ, πρέπει να πληρώνονται σε ρούβλια, τα οποία είτε θα υποστηρίξουν την ρούβλι εάν συμμορφωθούν, ή διακινδυνεύσουν μια συνολική οικονομική κρίση στη Δύση εάν αρνηθούν. Και τα δύο αποτελέσματα ευεργετικά για τη Μόσχα με τον δικό τους τρόπο.

 

Όλα αυτά, συμπληρώνονται και με την άλλη μεγάλη στρατηγική της Μόσχας επί του νομισματικού πολέμου, που ξεκίνησε να προετοιμάζεται από το 16, και οδηγεί στην δημιουργία ενός αντι-δολαρίου ως βασικού στοιχείου της νέας (ή μήπως νέων?) οικονομικών ζωνών που διαμορφώνονται ακριβώς πάνω στον έλεγχο των ενεργειακών ροών με όχημα, πλέον, το φυσικό αέριο .

 

Ως εκ τούτου, μία πυρηνική μεν, δύναμη με οικονομικό μέγεθος και βάρος όμως στην παγκόσμια οικονομία μικρότερο πχ από της Ιταλίας, δείχνει να πρωταγωνιστεί σε ένα μεγάλο γεωπολιτικό και οικονομικό μετασχηματισμό του μετα-παγκοσμιοποιημενου πλανήτη σε ρόλο κεντρικού ρυθμιστή μιας ζώνης του και με ρόλο απειλητικό στην αντίπαλο. Θα αρκεί να κλείνει ή να ανοίγει μερικές στρόφιγγες σε ένα πλέγμα αγωγών και οι πολυ-πολιτισμικοί εταίροι θα πειθαρχούν! 

 

Πίσω από το ιδεολόγημα του Χαντιγκτον δικαιολογήθηκαν περιφερειακές συγκρούσεις και επεμβάσεις για τον έλεγχο της ροής του πετρελαίου (που δεν απαιτούσε το γεωγραφικό συνεχές). Το αντίθετο του τώρα προσπαθεί να εξασφαλίσει τον έλεγχο με γεωγραφικά συνεχή. Αρκεί να ελέγχονται οι κεντρικές βάνες.

 

Φυσικά όλα αυτά τα αφηγήματα, παλιά και νεώτερα, όλα κατασκευάσματα στρατηγών, think tanks και lobbies συμφερόντων ένθεν κακείθεν, συνεχίζουν να αγνοούν τις αλλαγές που έχουν ήδη κυριαρχήσει σε βασικές έννοιες. Όπως η κοινότητας ή οι συλλογικότητες της κοινωνίας, που πλέον αναπτύσσονται ψηφιακά, υπερ-τοπικά και σε συνήθως μονοθεματική βάση.

 

Έτσι:

 

Αντί του θείου Σαμ, ο θείος Βλαντιμίρ σε ρόλο νέου-τσαρου δηλαδή.

 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η νεο-οθωμανικη αντίστοιχη αντίληψη του γείτονα μας. Ίδιος ο διακαής πόθος. Ο έλεγχος σε κεντρικές βάνες για να ορίζει την Ευρώπη κατά τις επιταγές του ενοίκου στο Σαράι. Βεβαίως και ο EastMed από εκεί, λέει. Τους το χρωστάει η ιστορία και η Δύση λέει. Μια "γεωστρατηγική" που κινείται εντός της μεγαλύτερης της Ρωσίας ως συμπλήρωμα της, και μάλιστα από χώρα του ΝΑΤΟ, με στόχο την ομηρία της Κύπρου και την δική μας Φιλανδοποιηση.

 

Είναι σχεδόν προφανές που θα είναι τα σημεία των επόμενων θερμών συγκρούσεων "δι αντιπροσώπων" στην οριοθέτηση των ζωνών:

 

Το Βόρειο Ιράκ-Κουρδιστάν-Αρμενία, στην περιοχή περί το ασταθές τώρα Πακιστάν, στις χώρες του Σαχέλ και, ανάλογα πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, στα ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.

 

Μην ρωτάς εμείς με ποιόν θα είμαστε πάλι. Σε αυτά τα μεγάλα παίγνια κυριαρχούν τα συμφέροντα, όχι οι μεταφυσικές προσεγγίσεις τύπου Χαρτινγκτον ή αντι-Χαρτονγκτον. Εμείς ΠΡΕΠΕΙ να υπερασπιστούμε τα δικά μας συμφέροντα και ως δύναμη προαγωγής της ειρήνης και της συνεννόησης ανάμεσα στις δύο ζώνες στην βάση του Διεθνούς Δικαίου. Τέλεια.

 

Οτιδήποτε άλλο είναι το ίδιο λάθος όσο και οι νεοτσαρικές αντιλήψεις που έχει ο Πούτιν για τον ρόλο της Ρωσίας στον κόσμο. Όσο λάθος είναι και η παθητική παρακολούθηση των επιλογών των ΗΠΑ που έχουν και αυτές την δική τους ατζέντα ως όρο και της δικής τους επιβίωσης, ακριβώς όπως και η Ρωσία.