Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (162)
1) ουσ. αναίδεια (η): τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
2) ρ. κομίζω. Τι σχέσι έχει με την κόμη και την κώμη;
3) ουσ. κρέας (το) και κηρίον (κερί) (το): Συγγενεύουν ετυμολογικώς και εννοιολογικώς. γιατί;
4) ουσ. στρατηγός και στρατηλάτης: ποια τα συνθετικά των και η διαφορετική των σημασία.
5) ρ. αναθαρρώ: η ετυμολογία του.
6) επιθ. θρασύδειλος (ο,η): τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
7) ουσ. πλάτανος (ο): η ετυμολογία του βάσει των συνθετικών του.
8) ουσ. μόχθος (ο): Παράβαλε με ουσ. όχθο και εχθρό. Ποια κοινή ετυμολογική βάσι έχουν;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (161) ΕΔΩ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) αναίδεια < α (νευ) + αιδώς = αδιαντροπιά.
2) κομίζω = φέρω κάτι επάνω μου, μεταφέρω όπως η κεφαλή την κόμη. Κώμη (πρβ. κωμόπολις. Ένα χωριό σε βουνό που θυμίζει κόμη επί της κεφαλής.
3) κρέας και κηρίον (κερί) έχουν κοινήν έννοιαν το ότι λυώνουν, το μεν εν αποσυνθέσει, το δε με την φλόγα.
4) στρατηγός (στρατός + άγω ) το αξίωμα της αρχηγίας του στρατού. Στρατηλάτης (στρατός + ελαύνω) ο επι κεφαλής διευθύνων αυτοπροσώπως το στράτευμα εις την μάχην όπως π.χ. ο Μ.Αλέξανδρος.)
5) αναθαρρώ < άνω + θαρρώ (ουσ. θάρρος) = παίρνω τα πάνω μου, ανακτώ το θάρρος μου.
6) θρασύδειλος < θράσος + δειλός = ο υποκρινόμενος τον θαρραλέον δειλός.
7) πλάτανος < πλατύς + άνω = ο πλατύς εις το άνω μέρος του.
8) μ-όχθος < όχθος = το υψηλό εμπόδιο. Εχθρός, εμπόδιο κι αυτός. (πρβ. άχθος αρούρης = βάρος της γης.)
2 σχόλια:
1) Α (στερητικό)+ αιδώς(=ντροπή)Αυτός που δεν ντρέπεται, ο ξεδιάντροπος
4) Στρατηγός είναι αυτός που άγει(=οδηγεί, ηγείται) του στρατού.Τη διαφορά με τον στρατηλάτη δεν την γνωρίζω, θεωρώ τον τίτλο ανώτερο του "στρατηγού", μια και αποδίδεται πιό σπάνια, και είναι ανεπίσημος βαθμός, αυτό το "-λάτης" δεν το κατέχω, αλλά είναι σίγουρα το ίδιο συνθετικό σττη λέξη "ιχνηλάτης"
5)(ξ)ανά+ θαρρεύω= επανακτώ το θάρρος μου
6) θράσος + δειλία = αυτός που είναι δειλός μεν αλλά αναπληρώνει το θάρρος με το θράσος του και έτσι κάνει μαγκιές
ΞΕΝΟΔΟΧΩΦ
Καλό μήνα να έχουμε, με ένα άρθρο που είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει
https://www.alithia.gr/magazine/psyhagogia/vivlio/ti-simainei-i-elliniki-glossa-ligoi-apo-mas-gnorizoyn-0
ΞΕΝΟΔΟΧΩΦ
Δημοσίευση σχολίου