Ξαφνικά μου γύρισε πίσω εκείνη η παιδική ορμή να σπάσω κάποια μύτη. Τώρα κατάλαβα γιατί ήμουν στριμμένο.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η παράλυση της αλήθειας.

 

Έχει άποψη και ο κυρ Μήτσος. Το εμπέδωσε και αυτός. Του το έλεγε ο πατέρας μου χρόνια τώρα όταν τον συναντούσε:

 

“Που πάτε έτσι, τουλάχιστον οι άλλοι ξέρουν να σταθούν”. Και ο κυρ Μήτσος κουνούσε το κεφάλι.

 

Τι εννοούσε ο συγχωρεμένος πατέρας μου;; Εννοούσε ότι με τους καταληψίες, και κάτι παράξενους τύπους αριστερούς σαν αυτούς  και τον αβοκάντο δεν πας πουθενά. Και δεν είναι θέμα αριστεράς ή δεξιάς. Είναι θέμα ευπρέπειας.

 

Όταν λοιπόν είχαμε χούντα και ο πατέρας μου ήταν στρατό, τον ρώτησαν τι γνώμη έχεις για τον κομμουνισμό;; Γνωστό στην Χούντα ότι η γκόμενα του (πριν γνωρίσει την μητέρα μου) ήταν από αριστερή οικογένεια, τους απάντησε με θράσος “Και τι σας ενδιαφέρει εσάς ποια είναι η γνώμη μου”.

Γέλασαν οι χουντικοί. Τον έστειλαν με απόσπαση στο ολυμπιακό κολυμβητήριο να τους κάνει προπόνηση, γιατί φοβόταν και τις υψηλές γνωριμίες που είχε λόγω της οικογένειας του (γνωστή στρατιωτική οικογένεια με προσφορά αίματος σε κάθε πόλεμο της πατρίδας). Αργότερα θα βρεθεί στις επίλεκτες δυνάμεις των ειδικών δυνάμεων, κοινώς τους καμικάζι επί πληρωμή, όπου στα γεγονότα της Κύπρου θα τους φορτώνουν επί μια εβδομάδα σε αεροπλάνα όπου πετούσαν πάνω από το Αιγαίο. Μέχρι να πάρουν εντολή να τους ρίξουν στην Τουρκία για να καταστρέψουν κάποια στρατηγική υποδομή. 

Πέρασαν τα χρόνια. Έφτιαξε το κολυμβητήριο στις Σέρρες. Μετά πήγε αλλού.

 

Και δυστυχώς εμφανίστηκαν από το πουθενά κάτι ρεμάλια δήθεν αριστεροί που διέλυσαν τα πάντα. Έγινε η αριστερά συνώνυμο της βρώμας, της αραχτής, της ρεμούλας και της κλεψιάς. Έγινε ο αθλητισμός συνώνυμο της κατώτερης τάξης. Έγινε η δεξιά συνώνυμο του φασισμού.

 

Και εκεί στα έξι μου χρόνια άρχισε την εκπαίδευση μου.... μαζί με την γιαγιά μου .Όχι γιατί ήμουν χαζό. Αλλά γιατί γεννήθηκα στριμμένο. Αφού λοιπόν έσπασα κάποιες μύτες στο σχολείο, και είχα ήδη χτυπήσει μια θεία μου στο στόμα με ένα βαρίδι στοπ πόρτας, με ανέλαβε η γιαγιά μου. Και ο πατέρας μου στο κολυμβητήριο και αλλού.

 

Όταν ήθελα να βγω από την πισίνα γιατί κρύωνα Φεβρουάριο μήνα, δεν με άφηνε. Έκλαιγα και κολυμπούσα με μαύρο δάκρυ. Όταν δεν έκανα αυτό που έλεγε η γιαγιά μου( ΕΔΩ σας έχω μιλήσει για αυτήν) με κυνηγούσε με μια παντόφλα σε όλο το σπίτι και κήπο. Με έλουσαν όμως με αγάπη και μια τεράστια βιβλιοθήκη. 

Μαγιακόφσκι για ποίηση. Γκόρκι, Ντοστογιέφσκι για αφήγηση. Περλ Μπακ για ανθρώπινο πόνο. Η ρωσική εγκυκλοπαίδεια από την μια, ο Πόλεμος των Άστρων από την άλλη στο βίντεο. Θυμάμαι ακόμα τον κύριο όπου έφτιαχνε την τηλεόραση, είχε το τατουάζ από το Άουσβιτς στο καρπό του.

 

Βέβαια η εκπαίδευση μου περιελάμβανε και πολλά άλλα όπως όταν είμασταν στην Ρεντίνα μηχανές εντούρο,  άλματα, ΚΕΟΑΧ στον Όλυμπο, θαλάσσια αθλήματα στον Σχοινιά, και θυμάμαι στην γιορτή ενός στρατηγού έφαγα τις πάστες που είχαν φέρει δώρο για να τον κεράσουν. Με έθαψε ο πατέρας μου στην άμμο για 24 ώρες μέχρι τον λαιμό. Με πέρασε από σχολείο ταχείας βολής, και θυμάμαι πηγαίναμε βόλτα ένα κουτάκι τενεκεδένιο της κοκα-κόλας με ένα 45άρι. Ανάποδη καταρρίχηση σε βράχο...μια φορά στα Κερδύλλια-Στρυμώνα  κόντεψα να πνιγώ, οι πήχεις είχαν γίνει διπλάσιοι σε μέγεθος και ήμουν γεμάτος βδέλλες.

Στην Μίκρα με είχε βάλει υπεύθυνο ανιχνευτή στη ζώνη ρίψης και όταν άναψα το καπνογόνο Αύγουστο μήνα στα στάχυα έβαλα φωτιά! Και να μην μπορώ να ειδοποιήσω τους κωλοαγγλους από πάνω που έβλεπαν τον καπνό και άρχισαν να πηδούν. Και άλλα πολλά που έχω να θυμάμαι από την εκπαίδευση που πέρασα από τον πατέρα μου...γιατί τα λέω σήμερα αυτά;;

 

Γιατί δεν είχε κρυώσει καλά καλά το χώμα που τον σκέπαζε και κάτι καριόληδες δήθεν αριστεροί, κρυμμένοι σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα αριστερά μορφώματα (και ενίοτε δεξιά) τον κατηγόρησαν για κομμουνιστή αντιφρονούντα.!!! Ποιον τον πατέρα μου.!! Που πριν φύγω για σπουδές μου έλεγε για τα απόρθητα νησιά μας στο Αιγαίο. Ποιον τον πατέρα μου που έμεινε στο στρατό τόσα χρόνια.

 

Οι Ιούδες λοιπόν έτρωγαν και τρώνε υπέροχα σε αυτήν την χώρα. Μόνο που για 80 + χρόνια δεν έχουν πληρώσει ούτε μία δραχμή για τίποτα. Ούτε για ένσημα, ούτε για τα σπίτια τους, ούτε για τα φαγοπότια τους . Απλά, όπως πολλοί στην Ελλάδα, ήρθαν για να αρπάξουν.

Πέρασαν αυτά. Τι να τα ξαναλέω. Και μπορεί η χριστιανοσύνη να μας λέει να συγχωρούμε. Κάποια πράγματα όμως δεν ξεχνιούνται. Ξαφνικά μου γύρισε πίσω εκείνη η παιδική ορμή να σπάσω κάποια μύτη. Τώρα κατάλαβα γιατί ήμουν στριμμένο.

 

Η παράλυση της αλήθειας. Ναι αυτό είχαμε πάθει τόσα χρόνια. Η μετάνοια, η προδοσία και η αρχή του τέλους για το αμαρτωλό πόρνο Κράτος έχει όμως ήδη αποφασιστεί σε ένα Μυστικό Δείπνο κάπου στην Ελλάδα. Αυτή την φορά όμως ο Χριστός δεν θα θυσιαστεί, το αμαρτωλό πόρνο Κράτοςς θα υποστεί το λιθοβολισμό που του αξίζει από τους Ιουδαίους. Οι Ιουδαίοι είμαστε όλοι εμείς, ο λαός που πρέπει να ξυπνήσει πρώτα.

 

Η πρόοδος έχει την καλή και την κακή της πλευρά.

.