ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(28)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(28)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Αλλά δεν πεθαίνουν ποτέ ιδέαι και ιδεολογίαι. Και όχι μόνο δεν πεθαίνουν αλλά αυταί και μόνο τους νεκρούς ανασταίνουν, και θεούς και μύθους, εκ του μη όντος επινοούν και μορφοποιούν. Γιατί τις γεννά η ακατανίκητη έλξις της αιώνιας ζωής της αλήθειας.   

Στρώνουν τον δρόμο της αθανασίας. Δοκιμασίαι πάσης φύσεως, πειρασμοί και βάσανα  του ανθρώπου χαλάλι μπροστά στην δόξα  και το κάλλος των ιδεών. Γιατί όλα συμπεριλαμβάνονται στο μεγάλο ουράνιο εξελικτικό σχέδιο. Ασυνείδητα ή  συνειδητά, η ανθρώπινη ψυχή μέλλει νομοτελειακά να καταστερωθή δίκην θεών.   

Το δε έπαθλο της ανθρωπίνης αθανασίας θα κατακτηθή μέσα από τιτάνια μάχη με τον χρόνο, μέσα από  κόπους και  θυσίες υπεράνθρωπες στις οποίες νομοτελειακά δεν επιτρέπεται καμιά ουρανίων θεών  ανάμειξι. Πολλά ότι οφείλει παθείν και μαθείν ο άνθρωπος μέχρι τότε. Αλλά να μην αξίζει τον κόπο;

Πρώτα οφείλεις να γίνης Έλλην για να γίνης άνθρωπος είπε ο βόρειος σοφός. Έλλην εστί ο ιδανικός, ο ολοκληρωμένος άνθρωπος ο οποίος είναι ο εν δυνάμει θεός, μισός δηλαδή θεός. Αλλά για το άλλο μισό πρέπει να αποφασίση και προσπαθήση μόνος του εν σοφία και ανεξαρτησία.  

Μ’ αυτό το ολύμπιο πνεύμα, αγωγή και το ήθος διαπλάθονται αι ηράκλειοι συνειδήσεις, οι αδαμάντινοι χαρακτήρες του ελληνικού ισοθέου πολιτισμού. Η γνώσις και η αυτογνωσία είναι το υπέρτατο αγαθόν, η υψίστη κατάκτησις ενός υποψηφίου θεού. Τα πράγματα έχουν μια μόνη εξήγησι και πολλάς  παρεξηγήσεις.

   
2. Ο άνθρωπος ζη εν αμφιβόλω σ’ ένα κόσμο αστάθειας κι ρευστότητος. Η θάλασσα, τα αισθήματα μέσα του, ποτέ δεν ησυχάζουν. Ο κρήδεμνος- πνευματική διαύγεια της Λευκοθέας, μόνο αυτός, το καθαρό μυαλό δηλαδή, μπορεί να σώση, αν σώζεται, τον ταλαίπωρο άνθρωπο-Οδυσσέα.

Αλλά αυτό είναι η επίγεια αποστολή του ανθρώπου: να βάλει σε τάξι και βεβαιότητα με την δική του ορθή πίστι και βεβαιότητα την έξω αταξία αφού επιτύχει αυτό πρώτα μέσα του, στο εσωτερικό του σύμπαν.   Και μόνο έτσι, εν καιρώ, θα νικήσει τον χρόνο και θα κερδίσει επαξίως την αθανασία.

Εδώ αι γυναίκες πρωτοπορούν, δείχνουν τον δρόμο. Πιο αδύνατοι σωματικώς των ανδρών αλλά ξέρουν, περιποιητικώς και καλλωπιστικώς, πολεμείν αυτόν τον δυνάστην χρόνο καλύτερα απ’ αυτούς.  

Η πιο αποτελεσματική δύναμι είναι η κρυφή δύναμι. Το νέο έχει την χάρι του, το παλαιό την γοητεία του. Κακό είναι κι αυτό, όταν η ηλικία δεν συμβαδίζει με την αναλογούσα εις αυτήν ωριμότητα.

Το πνεύμα είναι η ουσία. Η ύλη είναι η απουσία αλλά και το απαραίτητο καύσιμο του πνεύματος. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για τα δύσκολα. Πράγματι ό,τι γεμίζει εύκολα, αδειάζει και εύκολα.

3. Δημοκρατία (ελληνική ισοπολιτεία) θέλουν οι κανονικοί, δημοκρατία (ισοδιαστροφική;) και οι ανώμαλοι. Όλοι έχουν δικαιώματα αλλά οι δικαιωματισταί θέλουν την αποκλειστική, επαγγελματική διαχείρισι αυτών.  Αλλά στην άβυσσο οδηγεί ο άθεος οίστρος των σοδομιτών και αιμομικτών της δημοκρατικής κραιπάλης.

Το κατάστημα επεγράφετο ¨Αγάπη και Πίστι.¨ Πωλούσε όμως μέσα μόνο άγιο φόβο και αγία μισαλλοδοξία. Και επί πλέον πίστι μόνο από θανάσιμο αμιγή φανατισμό.

Οι Έλληνες πάντως όχι έτσι. Ανέκαθεν, ως υψηλής πνευματικότητος αγαθός λαός, προ παντός άλλου, σέβονται τους θεούς των. Γι αυτό και δεν τους προσκυνούν ποτέ. Άλλωστε και οι ουράνιοι το απεχθάνονται αυτό. Απλά επικοινωνούν δια της αρετής και της διανοίας των και συνεργάζονται αυτοβούλως μετ’ αυτών.  

Ο θεός γεννά, ο Έλλην τίκτει και η σοφία η ανάδοχος. Φιλόθεος, μη θρησκόδουλος και τυπολάτρης αλλά και μήτε θρησκειοφοβικός σημαίνει  Έλλην ή το αυτόβουλον, αυτόνομον, ελεύθερον πνεύμα.

Υπνωτιστικήν τυπολατρίαν και γραφειοκρατίαν του πνεύματος διδάσκει κερδοσκοπικώς η θρησκεία. Σε βοηθά ίσως να πεθάνεις, σ’ εμποδίζει όμως σίγουρα να ζης ανθρώπινα. Εξουσία και θρησκεία, μαύρη και λευκή μαγεία, κακός και καλός ασφαλίτης ανακριτής… και στο βάθος αίμα και τυραννία.

 
4. Χωρίς θεό ελευθερίας και φιλοσοφίας, άδειος ο χρόνος της ζωής, άδεια και η αθανασία.  Η ψυχή με σοφίαν, εργατικότητα και καθαρότητα αυξάνεται. ψυχή με νωθρότητητα και ματαιοδοξίαν μειούται και σβένννυται.

Το δέχεσσαι την αγάπη ανεξετάστως είναι αφέλεια, το απορρίπτειν αυτήν ασυζητητί αναίδεια. Καλά τα νειάτα αλλά δεν έχουν παρελθόν. Κακόν το γήρας αλλά έχει.

Τα γεύματα δεν είναι όλα απολαυστικά. Τα πιο σημαντικά δεν είναι τα όσα επιβάλλει η όρεξις αλλά η υγεία και η θεραπεία. Και ο ιατρός χρόνος το καρύκευμα.

Επληθύνθησαν οι βάρβαροι εχθροί και απεμακρύνθησαν οι φίλοι. Έλληνες ομονοείτε πριν ή αφανισθήτε. Και ας τιμάτε μάλλον τους οικείους προγονικούς θεούς - πνευματικάς αξίας ή τους επεισάκτους. Ξένο γαρ αίμα οι τελευταίοι αυτοί για εμάς όσο κι εμείς γι αυτούς.

 Όλα είναι θέμα ορθού ή λάθους συλλογισμού, υπολογισμού και φαντασίας. Όποιος ομιλεί ωραία, ανοίγει τις καρδιές των ανθρώπων και κάνει ακόμα και τα άσχημα γύρω μας ωραία.