ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(8)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Ελεύθερα, ευχάριστα και ξεκούραστα ζήσαι όσο μπορείς. Σύντομος και περαστικός ο ανθρώπινος βίος. Βάρος δε ασήκωτο ου μόνον τα κακά αλλά και τα καλά όταν πληθύνονται.
Καλό να πιστεύεις αλλά καλύτερο να μη βασίζεσαι στην πίστι σου όσο στην σκέψι και την εμπειρία σου. Και το καλό γαρ γίνεται, ουκ ολίγες φορές, βίτρίνα, πρόσχημα και δόλωμα του κακού.
Το αντίθετο του πιστού δεν είναι ο άπιστος αλλά ο ειλικρινώς σκεπτόμενος. Έχει δε πολλά ωραία να σου δείξει και διδάξει η ζωή αρκεί να μπορείς να κοιτάζεις τίμια στα μάτια.
Πόλεμος επί γης μεταξύ ανθρώπων ο κανών, πόλεμος και εν ουρανοίς μεταξύ θεών. Και οι μεν ηττημένοι υπό του κακού θεοί υποβιβάζονται γινόμενοι άνθρωποι οι δε άνθρωποι νικηταί του κακού γνωρίζουν την αποθέωσι.
Ο ήλιος μοιράζει το φως του αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο κι αλλού καθόλου. Ο βίος ημών εις το ημίφως των θεών. Δεν κυβερνά γαρ η αγαθή θεότης αποκλειστικά τον ημέτερο υποβαθμισμένο κόσμο αλλά ισόμοιρα μαζύ με την τύχη και την ανάγκη.
2. Γι αυτό και η ευτυχία δεν φθάνει για όλους ενώ η δυστυχία παραφθάνει και περισσεύει. Ακόμα και η ελευθερία και η αλήθεια είναι υπό επίσημον ή ανεπίσημον επί γης διωγμόν.
Η έτοιμη δε αλήθεια δεν είναι η πραγματική. Θέλει κόπο και ήθος και αρετή πολλή η αλήθεια για να γίνη αντιληπτή. Τόσο είναι ανακατεμένη και νενοθευμένη με το ψεύδος και το κέρδος ώστε αν δεν την βιώσεις και δοκιμάσεις, κινδυνεύεις πολλώ μάλλον πιστεύοντάς την ή απιστώντας σ’ αυτήν.
Όσοι με άγγιξαν δεν με ένιωσαν και όσοι κατάλαβαν δεν με κατάλαβαν. Και όσοι αγαπούν την πατρίδα των με τον αρχαίον πατροπαράδοτον τρόπον βιώνουν προ πολλού μια πικρή διπλή εξορία και μια διπλή φυλακή στον ιερό τόπο αυτό, τυράννων ένεκα αρνησιπάτριδων δοσιλόγων.
Πρόσχες λοιπόν πού θ’ ακουμπήσεις τα αισθήματα και τα λόγια σου. Ενδέχεται να πληγώσεις πολύ και να πληγωθείς, αθέλητα και ανεπανόρθωτα.
Και με τα ολίγα και με τα πολλά ο άνθρωπος αρέσκεται ζην και δοκιμάζειν όρια και αντοχάς του. Εκεί όπου ο ίλιγγος του χαμού και η έλξις του κακού, του σκότους και του θανάτου παραφυλάνε την ύβρι και επιπολαιότητα της ζωτικότητος.