ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(10)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας,
Αγριμέδων)
Πικρά η αλήθεια αλλά αλήθεια. Ορφανόν έθνος οι Έλληνες εσμέν ήδη από ετών εκατοντάδων. Αφ’ ότου κατακτηθέντες εθνικώς υπό Ρωμαίων και πνευματικώς υπό Εβραίων ορφανεύσαμε παρά των πρώτων από πατέρα ως ελεύθερον έθνος, ακολούθως δε και από μητέρα, την ελευθέραν φιλοσοφία.
Έκτοτε απορφανισθέντες, κατ’ ανάγκην έχομεν πατριόν βαρύν την ξένην προστασίαν, μητριάν δε την ασιατικήν αβρααμοθρησκείαν. Τραγικόν και το συγκρούεσθαι θρησκευτικήν και εθνικήν ταυτότητα, ως και μόνο παρά τοις Έλλησιν, την μεν εξαγιάζουσαν και την δουλείαν, την δε υπεράνω έχουσαν την ελευθερίαν.
Ο ημέτερος δηλονότι υποβαθμισμένος κόσμος κατά το εν τρίτον δέχεται το θείον. Τύχη και ανάγκη ώστε εναλλάξ τον συγκυβερνούν. Γι αυτό παιδεύεται, εκπαιδεύεται, παίρνει μαθηματα ο άνθρωπος σ’ αυτή την ζωή, την σχολή της γης όπου το κακό θριαμβεύει και το καλό ασκητεύει.
Εάν αντέχαμε και αξίζαμε ακέραιον το θείον, άλλη θα ήτο η μοίρα μας, αθάνατοι και μάκαρες θα είμεθα, ομοτράπεζοι και συνομιληταί των Ηλυσίων θείων όντων.
Και αν δεν υπήρχαν οι ολίγοι και εκλεκτοί, οι ήρωες που πεθαίνουν νέοι, αυτός ο κόσμος θα είχε προ πολλού αυτοκαταστραφεί. Τι να σού κάνει γαρ κι ένα ταλαίπωρο μυαλό; Με τον καιρό και το ολοόν γήρας εξαντλείται και τρελαίνεται κι αυτό.
2. Ο δρόμος για την αλήθεια είναι στρωμένος με παραμύθια. Κι όσο δεν τελειώνουν τα τελευταία ούτε και η προς την αλήθεια διαδρονή έχει τέλος.
Φιλοσοφία, ελεύθερο πουλί, θρησκεία πνεύμα σε κλουβί. Κουλτούρα θανάτου και Πόντιος Πιλάτος η τελευταία αυτή. ένα καλό, οιονεί δόλωμα, και κακά δέκα. Κι όσο για την χριστιανική αγάπη σαν την Κόκακόλα κι αυτή. πάει και κολλάει με όλα. Θαύμα;
Αλλά μόνο μια νοσηρά διάνοια και διεστραμμένη αγάπη. μια μηδενιστική αγάπη μπορεί να το παίζει πανθεός. μπορεί να συγχωρεί τον τύραννο και τον βιαστή με μια τυπική συγνώμη και μετάνοια. και κάποια εγγραφή στο κόμμα και δωρεά στο ταμείο της φτώχειας και της αγάπης.
Μας καταδυναστεύει αλίμονο η μογγολοσπορά, ανατολής οι βάρβαροι και δυτικοί πολιτισμένοι νεοβάρβαροι.
Αν κάθε ενορία δεν αποκτήσει την δική της βιβλιοθήκη και φιλοσοφική σχολή, σωτηρία πολιτισμού και ελεύθερου ανθρώπου ποτέ σ’ αυτή την γη δεν θα υπάρξει. Και, αργά ή γρήγορα, η θρησκεία όπως λειτουργεί μια μέρα, τελετουργικά και οριστικά, θα μας καταθάψει.