ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Παραθέτουμε κάποια σημεία του άρθρου που λένε πικρές αλήθειες :
1) " Οι νέες φρεγάτες θα έρθουν σε κάποια χρόνια και, βεβαίως, και μετά την
έλευσή τους απαιτείται ικανό χρονικό διάστημα για να ενσωματωθούν και να
γίνουν αναπόσπαστα μέλη του στόλου μας."
2) "γεγονός παραμένει ότι για τουλάχιστον 3-4 χρόνια το ελληνικό Ναυτικό θα
πρέπει να στηρίζεται στις σήμερα υπάρχουσες δυνάμεις του."
3) " Συνεπώς, λοιπόν, ο υπάρχων σημερινός γερασμένος και κουρασμένος στόλος
μας θα κληθεί, όπως και το καλοκαίρι του 2020, να βγάλει πάλι το φίδι
από την τρύπα."
Ο Λασκαρίδης ΤΩΡΑ αντιλήφθηκε αυτό που φωνάζαμε εμείς από τον Ιούνιο ΕΔΩ. Ότι όλοι οι εξοπλισμοί που κάναμε ή θα κάνουμε θα είναι ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΙ AFTER DINER. Που πάει να πει ΜΕΤΑ το νταβαντούρι με την Τουρκία. Και θα πολεμήσουμε με ότι έχουμε αυτήν την στιγμή στα χέρια μας. Μιας και είναι μεγάλος βρωμόστομος ας πάει να πει τις ερωτήσεις του και τα ΓΙΑΤΙ του που έχουμε υπογραμμίσει με κόκκινο χρώμα , στον Κούλη και στον Δένδια και όχι να αναρωτιέται στην Καθημερινή. Τις απαντήσεις σε όλα τα ΓΙΑΤΙ του τις γνωρίζει πολύ καλά. Αυτά που του σφύριξαν στο αυτί κάποιοι ναυταίοι είναι κοινό μυστικό πλέον σε όλους μας.
Του Πάνου Λασκαρίδη
Τον τελευταίο καιρό και τα κύρια άρθρα της «Καθημερινής», καθώς και
εκλεκτοί αρθρογράφοι στρατιωτικών θεμάτων, έχουν αναφερθεί στην
τελευταία συμφωνία για περαιτέρω εξοπλισμό του ελληνικού Ναυτικού και
ενδυνάμωση του στόλου μας, ώστε να ανταποκριθεί στη συνεχή επιθετικότητα
και προκλητικότητα της αναθεωρητικής γείτονος.
Πιστεύω, όμως, ότι με μία ακόμη σύντομη ανάλυση της σημερινής
κατάστασης στη ναυτική αναμέτρηση της πατρίδας μας με την Τουρκία, είναι
χρήσιμο να επισημανθεί μια σειρά από επιπλέον θέματα που ίσως δεν έχουν
τονισθεί όσο πρέπει στις διεξοδικές αναλύσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Η επιτυχία της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού να επιδείξει
αυξημένο πολιτικό αισθητήριο, αλλά κυρίως ετοιμότητα να εκμεταλλευθεί
τις δυνατότητες της στιγμής, όταν η πολιτική και η στρατηγική της
Γαλλίας ευθυγραμμίστηκαν με τις ελληνικές πολιτικές και εξοπλιστικές
επιθυμίες, είναι αναμφισβήτητη.
Είναι άλλο να μηρυκάζεις μια πολιτική επί μήνες και χρόνια και να
επαναλαμβάνεις τα ίδια και τα ίδια, και άλλο να επεμβαίνεις καίρια την
κατάλληλη στιγμή και να επιτυγχάνεις μια συμφωνία με τόσο μεγάλο ειδικό
βάρος στην πολιτική, αλλά και στη στρατηγική σκακιέρα της περιοχής.