ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε (3)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας,
Αγριμέδων)
1) Παν μέτρον άριστον, θεάρεστον και ελληνικόν. Φεύγετε ούν τα άμετρα άκρα, δόγματα και αιρέσεις. Πάσα γαρ στράτευσις παραταξιακή εθελοτύφλωσις εστί: πνεύματος αφοπλισμός, πατρίδος κατακερματισμός και ψυχής ομηρία.
2) Μούσα μαθήσεως μνήμη μένουσα. Μούσα απρακτόρευτος των ολυμπίων συγκάτοικος, μούσα θεός, κάλλος, δημιουργία. Δια την ψυχή του ποιητού προέχει το συνδεδεμένον είναι με τας μουσικάς πηγάς της εμπνεύσεως ή με την προβολήν και την εφήμερον δόξαν.
3) Ο καλός θεός των καλών πραγμάτων δίδει το καλό εις τους καλούς από οδών απροβλέπτων. Γι αυτό ήρεμα. Αλλά τ’ ανθρώπινα μυαλά εύκολα φουσκώνουν απ’ τον οργασμό της νιότης και τον ούρειο άνεμο της άτης.
4) Οι δρόμοι του κακού περνούν αδιακρίτως και μέσω αρετής και μέσω κακίας. Η δοκιμασία του δε, εξασκεί τα ηθικά μας αντισώματα. Αι ήτται του παρόντος τρέφουσι τους θριάμβους του μέλλοντος.
5) Νεότης των επενδύσεων και γήρας των συντηρήσεων. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο αναπτύσσει ανασφάλεια και κτητικότητα.
6) Διαπλεκομένας, τω όντι, ηθικάς εξετάσεις δίδουσι άνθρωποι και δαίμονες εις αυτό το θνητόν γήινον πεδίον, έκαστοι εις τον τομέα των. Η κακιά ώρα λέγεται και κακός δαίμων που καιροφυλακτεί για να εξωθήση το ανθρώπινο παραστράτημα εις τα άκρα. Ή, για το αντίθετο, ο αγαθοδαίμων, η καλή ώρα.
7) Ο άνθρωπος μπορεί να καταπέσει και εις το θηρίον. Το θηρίον να γίνη άνθρωπος ποτέ. Το θηρίον πληροί τον ενστικτώδη, αυτοματοποιημένον, ανεπεξέργαστον νουν. Ο εξελικτικώς ανώτερός του άνθρωπος τον αναθεωρητικόν νουν, τας δευτέρας και τρίτας σκέψεις που διορθώνουν ακόμα και αναιρούν τας πρώτας.
8) Θηρίον και η καλοσυνάτη μας θρησκεία. Θηρίον ενδύματι προβάτου. Η οργανωμένη θρησκεία, είναι μια διπλή φυλακή, μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Οι δε δούλοι του θεού της είναι οι πιο δούλοι εξ όλων, οι πιο φανατικοί, εμπαθείς και επικίνδυνοι.
9) Οι σοφοί δεν ομιλούν για θρησκευτική πίστι ούτε για θαύματα που κτίζουν τας πιο αιμοχαρείς εξουσίας και ιερατεία. Η θρησκευτική πίστις δηλοί πνευματικήν απόστασιν.
10) Οι σοφοί ξέρουν ότι όσο μιλάς για πίστι τόσο πιο γίνεσαι αιχμάλωτός της. όσο λογομαχείς για θεό τόσο τον αγνοείς. αλλά όσο σιωπάς και φιλοσοφείς τόσο εν ελευθερία οικειοποιείσαι μαζύ του και τον κατανοείς.