ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε΄(5 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ε (5)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1)  Άλλοτε ακολουθεί ο άνθρωπος τον θεό και άλλοτε ο θεός τον άνθρωπο. Όσοι δεν περιμένουν κανένα Μεσσία για να ζήσουν και να ευτυχήσουν έχουν ηθική υγεία. όσοι περιμένουν έχουν θρησκευτική δειλία και εξάρτησι.

2) Αλήθεια ο δρόμος για τον ουρανό της ψυχής. Και ωσεί δαίμων το επάγγελμα καθενός. Δεσμεύει γαρ εις ένα τρόπον ζωής και σκέψεως αντίστοιχον.

3) Η πολυτέλεια εκτρέφει της πλεονεξίας ψευδαισθήσεις, η απλότης χορταίνει τας αισθήσεις. Η δε φυσικότης διδάσκει το υγιές μέτρον.

4) Μπορείς άρ’ εγγίζειν την δόξα σου με ταπεινότητα και την επιτυχία σου με φυσικότητα; Δεν χορταίνει ο άνθρωπος μόνο με ποιότητα αλλά ούτε και με ποσότητα. Η ταπεινότης είναι η πιο μεγάλη κατάκτησις. Και είναι η ωραία πύλη της αγάπης.

5) Προσπάθει απωθείν το πάθος που σού κλέβει την αρετή και την αρετή πού σε κάνει ποθείν το πάθος. Να μη σε αλλοφρονεί ζήλεια και φθόνος, να ζης αυτάρκης την ακέραια ζωή, και μετά πολλών και μόνος.

6) Ευτυχία και δυστυχία είναι μάθημα, δοκιμασία και παιχνίδι. Είσαι ο παίκτης. Μη γίνου το παίγνιο. Έτσι δεν θα πληγωθής έξωθεν ποτέ, αν δεν πληγώνεσαι εκ των έσω.

7) Το αναβήναι εις θεών δεν μετρά τόσο όσο το να γειώσεις αυτούς κοντά σου όπως οι χρυσοί  Έλληνες τότε. Επειδή πάντα θα σού χρειάζεται ένας θεός, ένας ποιητής κι ένας Έλλην οδηγός για τις απότομες στροφές και ανατροπές αυτού του κόσμου.

8) Τα μείζω ηθικά παραστρατήματα προξενούν το χρήμα που ζαλίζει και η δόξα που δαιμονίζει. Και αν το αποκτήσαι χρήματα δύσκολον άπαξ, το διαχειρισθήναι αυτά ορθώς τετράκις.

9) Εκείνοι που βλέπουν το μέλλον ζώσιν εξόριστοι απ’ το παρόν. Οι ακρίται του πνεύματος και της ουσίας κοιμώνται εις απόκρημνα άντρα.

10) Πού έσπειρες, αδελφέ μου, κι εσύ επί ματαίω την αγάπη σου, σειρήνων ξενομανών υπήκοος; Εκεί που οι βάρβαροι γεννιούνται και πεθαίνουν αλόγιστα σαν τις μύγες;

11) Βλέπεις έξω εκεί τι γίνεται. Ο καθείς για την πάρτη του και ο θεός για το κόμμα του. Το ήπαρ του Προμηθέως, κατατρώγουσι  καθημερινώς τα τρωκτικά του ψεύδους. Επειδή αιώνιον ου μόνον η αλήθεια μα και το ψεύδος.  

12) Κουραστικό, βαρετό, ακόμα και για το πιο άδειο στομάχι, να βρίσκεσαι στο δρόμο συνεχώς για επανάστασι και την σωτηρία. Γι αυτό και οι τόσοι προδομένοι ήρωες, γι αυτό και αι τόσαι επί τούτω  πολιτικοθρησκευτικαί οργανώσεις. Ζώμεν εις τον αστερισμό των δοσιλόγων αντιπροσώπων.

13) Η αρχή αρχίζει από το τέλος, το τέλος από την αρχή. Πιάσου απ’ τον κύκλιο χορό του χρόνου που μιμείται το αιώνιον. Φέρε τον ουρανό στην γη, κάνε τον ήλιο μαξιλάρι σου. Έτσι την ζωή σου θα ευφραίνει μια ατέλειωτη γιορτή.

14) Εκεί που χάνονται τα σχήματα, η κίνησις και ο ήχος, εκεί και ο θρόνος της αρρήτου σοφίας. Το παρόν τρέφεται απ’ το υπάρχον, το αιώνιον απ’ το απόν.

15) Αγάπα την δικαιοσύνη, την αρετή αλλά μη επαναπαύου και μη παραδίδεις τις άμυνές σου σε προσδοκίες ηθικολογικές. Ούτε θεός μήτε αρετή μπορεί στο κακό να βοηθήση όταν πρόκειται μ’ αυτό μοιραία ο θνητός βίος να κλείσει.

16) Να συγχωρείς τον προδότη δεν σε κάνει δίκαιον ούτε και φιλάνθρωπον αλλά δις προδότη. Και είναι ύβρις και ασέβεια για θνητόν ασυγχώρητος το συγχωρείν αυτό που η υπερθρησκευτική Δίκη τιμωρεί.  Μήπως η λήθη δεν είναι ο τρόπος που συγχωρούν αδιακρίτως οι αθάνατοι;

17) Στα υπερκόσμια της ειρήνης και της Δίκης δώματα οι θεοί κοιμώνται με τα μάτια ολάνοιχτα. Ω εσείς οι αυτόκλητοι διερμηνείς της σιωπής και της απουσίας των θεών! Άφετε επί τέλους το κάλλος αβίαστον του νομοθετήσειν!

18) Έθνος λέγεται η ταυτότης της ψυχής. το λίκνον του πνεύματος. η σφραγίς του ελευθέρου ανθρώπου. Έθνος η γλώσσα δι’ ής κάθε  άνθρωπος ομιλεί προς τον θεόν του.

19) Αυτό που ως πατρίς και παράδοσις ανήκει, δικαιωματικά, συλλογικά εις όλους και κληρονομείται εις τους απογόνους όλους, και όχι εις τους κατά καιρούς δυνάστας διαχειριστάς της, έθνος αποκαλείται.   

20) Και δεν θα ήτο υπερβολή ώστε και στην εσχάτη κρίσι των ψυχών, πρώτοι αυτοί, οι υπέρ πατρίδος, του γενικού καλού, αυτοθυσιαθέντες, τον της δικαιοσύνης και της ειρήνης αστείρευτον αγαλλίασιν ν’ αξιωθώσιν.