Ξέχασαν μου φαίνεται τα χειρουργεία εκστρατείας ...Που να χαμε και πόλεμο

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Ξέχασαν μου φαίνεται τα χειρουργεία εκστρατείας ...Που να χαμε και πόλεμο.

Θυμάμαι όταν ήμουν μαθητής Λυκείου είχα ανοίξει το κεφάλι μου σε μια βουτιά με το ποδήλατο που έκανα. Να τα ζουμιά .. Με το που βάζω το δάκτυλο στην τρύπα καταλαβαίνω ότι θέλει ράμματα.

Παίρνω έναν φίλο μου βρίσκω και έναν καλό άνθρωπο που δέχθηκε να μας πάει στο νοσοκομείο,  με βάζουν στα εξωτερικά στο χειρουργείο και μου κάνει 3 ράμματα ο ντοκτορ. Έτσι ξερά ούτε τοπική αναισθησία ούτε τίποτα. Άλλωστε η τρύπα πιο πολύ πόναγε από την βελόνα. Δεν κατάλαβα τίποτα. 

 

Μου είπε και το επικό την ώρα που με κένταγε

- Ξέρεις τι δουλειά έκανα πριν μάθω να ράβω κεφάλια; Με ρώτησε

- Τι ;

- Έραβα παντελόνια!!

- Γιατρέ τελείωνε να γυρίσω σπίτι γιατί η μάνα μου με περιμένει για φαΐ

- Τελείωσε πήραμε το λεωφορείο για πίσω κατεβήκαμε στην στάση μας πήραμε τα ποδήλατα που είχαμε παρατήσει πήγαμε σπίτι. Με το που με βλέπει η μάνα μου με την γάζα και τα ράμματα έπεσε ξερή.

 

- Μάνα μην ανησυχείς της είπα. Όλα καλά Μάστορας με έραψε. 

 

Ο Φώντας και εγώ είμαστε σκληραγωγημένη γενιά. Θυμάμαι  τα παιδικά μας χρόνια. Συνέχεια κομμάτια γυρνούσαμε σπίτι Στούκες με τα ποδήλατα , πετροπόλεμος κλωτσιά στο ποδόσφαιρο και σε ξερά ή τσιμεντένια γήπεδα.Κάθε χρόνο και 10 νέα παράσημα ακόμα.