Κάτι βατράχια στο Βατραχονήσι για να περνάει ο χρόνος (Tsiforos style)

 ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Κάτι βατράχια στο Βατραχονήσι για να περνάει ο χρόνος (Tsiforos style)

Και εκεί που το γύριζε ο καιρός για να αρχίσει να πίπτει η βρόχα με βατράχια ράι θρου (κατά τον Ζάμπετα), ανακαλύπτω ότι η Αθήνα είχε και ένα Βατραχονήσι.

 

Το γεγονός θα περνούσε απαρατήρητο αν δεν μου έκλεινε ραντεβού ο σχωρεμένος ο δάσκαλος, ο Τσιφόρος, στον Μαγικό Αυλό στην Πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι, πρώην Βατραχονήσι. Για να μου παραδώσει έναν "φάκελο εμπιστευτικόνε", όπως μου είχε πει τηλεφωνικά μέσω whatsup με το Υπερπέραν. Τον βρήκα να πίνει ούζα με τον Μάνο Χατζηδάκι, κατά τα ειωθότα του τελευταίου, στο γνωστό του στέκι.

 

-"Αυτός είναι";; τον ρώτησε ο Μάνος ρίχνοντας μου ένα υποτιμητικό βλέμμα, βλέποντας, προφανώς, με το έμπειρο μάτι του ότι είμαι ντιπ άμουσος, αφού ποτέ δεν έμαθα να παίζω σωστά κανένα όργανο, εκτός ίσως από το τριγωνάκι στα κάλαντα. Και αυτό με φάλτσα. Αλλά ως ευγενής πεθαμένος άνθρωπος που είναι, αποσύρθηκε στα ενδότερα του Μαγικού Αυλού για να συνθέσει ή για να πάρει ένα υπνάκο, αφήνοντάς μας μοναχούς.

 

-" Μην δίνεις σημασία νεαρέ", μου είπε ο δάσκαλός του ερασιτεχνικού γραπτού μου λόγου. "Να, εδώ στα έχω όλα με το νι και με το σίγμα. Και πράξε εσύ με αυτά ότι καταλαβαίνεις με τα ζαβά που έχετε μπλέξει τώρα εκεί κάτω".

 

Ξεπέρασα το ανεβαστικό "νεαρέ" χωρίς σχόλιο, άνοιξα τον φάκελο και άρχισα να διαβάζω με αγωνία για να δω τι σκάρωσε πάλι για να σχολιάσει τα τρέχοντα σε φορμά χρονογραφήματος ο θεοπαιχτης.

Αριστοφάνη πάλι έγραφε αυτός που τους έκανε όλους τους θεούς, υποθεούς και τις λοιπές δημοκρατικές τους δυνάμεις πενηνταράκια στην ιστορική Μυθολογία του. Αυτήν την φορά με storyline από τους Βάτραχους σε στυλ ver2.0., ακολουθώντας την παράδοση του Αριστοφάνη, αλλά στο πιο δημοκρατικό. Σε μια σύνθεση πάνω στήν κωμωδία που ανέβηκε την προηγούμενη χρονιά πριν χάσουν οι Αθηναίοι τον Πελοπονησιακό πόλεμο, την ΑΟΖ του Αιγαίου και κάτι αυγά μετά πασχαλίων, ο Τσιφ βάλθηκε να κάνει πλάκες. Αυτή την φορά, στα εσωκομματικά του ...ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ο «διαγωνισμός» στον κάτω κόσμο δεν γίνονταν όμως αυτή την φορά, κατά την Τσιφόρεια ερμηνεία των τρεχόντων, ανάμεσα σε δύο συγκλονιστικά ποιητικά «μεγέθη», στον Αισχύλο και στον Ευριπίδη, με κριτή την Αθηνούλα και υπό το κράξιμο του χορού των Βατράχων (δηλαδή όσων κενολογούν στα ΜΜΕ έχοντας πιάσει εκεί τώρα στασίδι) για να βρεθεί ποιός ποιητής θα σώσει τελικά την πόλη. 

 

Μέχρι την τελική σκηνή, όπου οι κριτές κόβουν σε φέτες την πολιτική εικόνα και τη βάζουν στη ζυγαριά κάποιου αριστερόμετρου, σαν να είναι τυρί, για να βγει ο "νικητής", ο Τσιφ έκανε τώρα χοντρή πλάκα. Τώρα με κάποιον δεξιό άμπαλο που δήλωνε αριστερό εξτρέμ για να κάνει τον λαγό σε μια άλλη δεξιόστροφη ανεμοδαρμένη με κύριο, αν όχι μοναδικό προσόν, το φύλο της. Και σε έναν άλλον παλιομοδίτη περίπου-σοσιαλδημοκράτη, που έκανε τον λαγό σε έναν ξενόγλωσσο τσι-ι-ο με business plan την επιτάχυνση των εσωκομματικών εξελίξεων προς μια διάσπαση αλλά 68. Σε ΣΥΡΙΖΑεξ και ΣΥΡΙΖΑεσ αυτή την φορά, για να βγούν από ένα οργανωτικό τέλμα χειρότερο και από το Βατραχονήσι. Και έναν πέμπτο, που μάλλον έβαλε υποψήφιος επειδή δεν είχε καταλάβει ότι δεν ήταν ο "αγώνας" για την προεδρία του Συλλόγου Αγωνιστών Πολυτεχνείου και συμπλήρωσε λάθος αίτηση. 

 

Σαν βατραχάνθρωπους χωρίς πέδιλα τους είχε συλλάβει και τους πέντε το κοφτερό του το μυαλό, να μιλάνε άψογα την βατραχιστί με τον χορό, με φόντο τα λασπόνερα της Θεσσαλίας.

 

Στο τέλος, αντί για νικητή τον Ευριπίδη, ο Τσιφ έβγαζε κάποιον... Ερντογάν, που είχε για δούλο έναν Μητσοτάκη, αντί του κλασικού Ξανθία. Τραγοκωμωδία η κατάσταση, αν δεν μεσολαβούσε στο τέλος και ένα ακόμη μνημόνιο και η απώλεια όσης ΑΟΖ έχασαν και οι αρχαίοι Αθηναίοι την προηγούμενη φορά. 

 

-"Τι λες να κάνω με αυτό το σενάριο δάσκαλε;;" ρώτησα ως βρεγκεγκέ κουαξ κουάξ βλαξ.

 

-"Που θες να ξέρω εγώ ρε, πεθαμένος άνθρωπος;;", απάντησε. "Εσύ έχεις τώρα στα χέρια σου την καυτή πατάτα. Πράξε κατά το δοκούν. Και μην μου το παίξεις και εσύ Τσίπρας αφήνοντας την καυτή πατάτα της διακυβερνησης σε κάποιο άριστο ζαβό, που νοιάζεται για την επικοινωνία και όχι για την ουσία. Για να εμφανιστείς μετά και εσύ σαν από μηχανής θεός για να ενώσεις πάλι κόμματα και συνιστώσες στον επόμενο Συνασπισμό_Σε_Δουλειά_Να_Βρισκόμαστε και της Προόδου. Από μηχανής θεοί υπάρχουν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πρόοδο_χωρίς_κάθαρση_και_κλωτσιές" με μοναδικό επίδικο κατι μιζερες καρέκλες.

 

Και αποσύρθηκε στα ενδότερα του Μαγικού Αυλού @Vatrahonisi, δηλαδή στις πύλες του Άδη των Αρχαίων Αθηναίων, για να συνεχίσει τα ουζάκια του με τον Χατζηδάκι, αφήνοντας με μόνο μου στο όνειρο μου να σκέπτομαι περί... του χρόνου. Όχι εκείνον στο χρονικό του Χόκινγκ αλλά τον άλλο, τον πολιτικό. Αυτόν που θα κυλάει πάλι μέχρι την επόμενή καυτή πατάτα ανάμεσα σε όνειρα ανεκπλήρωτα σε κάποιο Βατραχονήσι χωρίς επήρεια σε οποιοδήποτε ΑΟΖ, για να μας γλεντάει μετά ο κουμπάρος ο απέναντι.

 

Η βρόχα άρχισε να πέφτει ράι θρού. 

 

Η βαθμίδα που ανεβήκαμε είχε ήδη καλυφθεί από τις λάσπες εξαφανίζοντας το 23% του γεωργικού μας ΑΕΠ για τουλάχιστον πέντε χρόνια και όλα τα φράγκα από το RRF (Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας ελληνιστί) να πήγαν, λέει, για κάτι πλημμύρες στην Θεσσαλία. Και όσο περισσέψει μετά, με τις άλλες δόσεις που θα τις γράψουμε στα χρέη, μόνο από δάνεια, αποκλειστικά να τα κάνουμε μόνο Πράσινη Ανάπτυξη εισαγωγής. Ξαναλέει.

 

Στο τέλος θα τρώμε βατράχια ίσως, λέω, αφού τώρα ξεκινάει πάλι η κυνηγητική περίοδος των μικρών επαγγελματικών ΑΦΜ με φόρους και εισφορές. 

 

Θέματα όλα αυτά τελείως αδιάφορα για τον χορό που κράζει τώρα ασύστολα, σαν τα βατράχια μιας Αρχαίας κωμωδίας χωρίς happy end. Δηλαδή από χάπατα. 

 

Εγώ θα φταίω τώρα που κάποια, όλο αυτό, θα το λένε ανθρωπιφαγία ή ο Τσιφόρος;;