ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑΑρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
ο τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (40)
1) καχύποπτος, κακεντρεχής, ενδελεχής: τα συνθετικά των λέξεων.
2) Συμπληγάδες: η ετυμολογία της λ.
3) (το) θλών (όργανον της ορολογίας του εγκληματολογικού): Η γραμματική του ανάλυσις.
4) απολαύω ή απολαμβάνω είναι το σωστό;
5) Ποιο το ρήμα εξ ού προήλθεν η ¨παρέλασις¨;
6) επανειλημμένος ,η, ον: είναι επιθετικοποιημένη μετοχή παρακειμένου. Τίνος ρήματος;
7) λιθουργός (ο): Ποια η σχέσι του με τον τέκτονα;
8) Γιατί το ρ. παίζω γράφεται έτσι (ιστορική ορθογραφία) και όχι (κατά Βηλαρά και λατινόφρονες ) πέζο;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (39) ΕΔΩ.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) καχύποπτος < κακός + ύποπτος = ο έχων κακές υποψίες, ο κακοπροαίρετος. Κακεντρεχής < ο κακό+ κέντρον έχων, ο επικεντρούμενος, επιχαίρων επί τοις κακοίς του άλλου. Ενδελεχής < ο εντός έλ-εγχον έχ-ων = ο εξονυχιστικώς ερευνών.
2) συμπληγάδες < συν + πλήττω, αι συμπλήττουσαι, αι συνθλιπτικαί .
3) το θλών, γεν. του θλώντος (ρ. θλάω, -ώ και κλάω, - ώ= θραύω, σπάζω, πρβ. κλάσμα, κλάσις ήτοι τμήμα.) = θλών επομένως το θραυστικόν, σπαστικόν, κομματιαστικόν.
4) ρ. απολαύω είναι το σωστό εξ ού και απόλαυσις ενώ το ρ. απολαμβάνω βγάζει από-ληψιν (πρβ. υπόληψις) αντί απόλαυσιν ήτοι άλλη σημασία από το ρήμα εξ ού προέρχεται.
5) ρ. ενεστώς. παρελαύνω. (πρβ. προελαύνω, προέλασις.)
6) επανειλημμένος, -η, -ον = επιθετικοποιημένη μετοχή παρακεμένου του ρ. επαναλαμβάνομαι.
7) λιθουργός < λίθος + έργον = ο κατασκευστής πέτρινου-λίθινου τείχους. Τέκτων = ο σχεδιαστής του τείχους ή του λίθινου ναού.
8) ρ. παίζω όπως παιδί. καθ’ ότι τα παιδία … παίζει ενώ ¨πέζο¨ οδηγεί σε πεζόν και μάρκα αυτ-του, άλλα αντ’ άλλων δηλαδή. Να λοιπόν τι σημασία έχει η ιστορική ορθογραφία και γιατί η αρχαία ελληνική είναι η ηγαπημένη των ηλεκτρονικών υπολογιστών και άρα είναι η γλώσσα του ανθρωπίνου μέλλοντος . Διότι είναι η μόνη γλώσσα της οποίας κάθε λέξις οδηγεί, με δομήν γραμματοσυντακτικήν και απόλυτον ακρίβειαν μαθηματικήν, από το σημαίνον εις το σημαινόμενον.
