Σε συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης μας ΕΔΩ...σήμερα θα πούμε πως αντιμετωπίζει η Ελλάδα δυσεπίλυτους ή απαιτητικούς γρίφους όπως αυτό της πληθώρας νήσων και νησιδων πλησίον της οριογραμμής, με αυτή του Φαρμακονησίου να αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση.
Πρώτον : Με στατικές φρουρές. Σε πολλές περιπτώσεις με στοιχειώδεις δυνατότητες επιτήρησης που εξαντλούνται σε διόπτρες επιτήρησης (με παραγγελίες διοπτρών ενίσχυσης αστικού φωτός να συνεχίζονται για πολιτικούς ή ευκολίας λόγους). Με αντιαεροπορική προστασία σε επίπεδο manpads.
Δεύτερον : Με πυρά υποστήριξης, όπου το επιτρέπουν οι αποστάσεις και η μορφολογία του εδάφους από τα τάγματα πυροβολικού εθνοφυλακης των ΑΔΤΕ Πυροβόλα δηλαδή χαμηλού βεληνεκούς, χαμηλού ρυθμού βολής, χωρίς χρήση πυρομαχικών ακριβείας που θα κληθούν να παρέχουν υποστήριξη από τις κυρίες νήσους. Χωρίς χρήση ή με υποτυπώδη χρήση uav ικανών να παρέχουν ακριβή στοχοποιηση. Και την ίδια στιγμή που και αυτές θα είναι εκτεθειμένες σε πυρά αντιπυροβολικου ή σε χρήση uavs, loitering munitions υπό την παλαιολιθική αντιαεροπορική κάλυψη των Osa.
Τρίτον : Με χρήση επιθετικών ή "αναγνωριστικών" ελικοπτέρων. Σε κάποιες περιπτώσεις, μονοκινητήρια, χωρίς προβλέψεις επιβιωσιμότητας μετά από πλήγμα ακόμα και ελαφρών όπλων, και χωρίς ΣΑ σε αποστάσεις από τις τουρκικές ακτές που συχνά είναι εντός βεληνεκούς σύγχρονων συστημάτων shorads ή μέσου βεληνεκούς.
Τέταρτον : Με αποστολή ενισχύσεων είτε μέσω αεροκινησης (βλέπε 3) ή δια θαλάσσης με χρήση rhibs η ελαστικών λεμβών. Με τη χρήση των τελευταίων να διέπεται από λογικές περασμένων δεκαετιών, δηλαδή ότι η ταχύτητα, το μικρό μέγεθος ή το σκότος συνιστούν μέσο προστασίας/επιβιωσιμότητας σε αποστάσεις αναπνοής από τα τουρκικά παράλια , μέσα σε ένα από τα πυκνότερα δίκτυα επιτήρησης στοχοποιησης παγκοσμίως με εκτεταμένη χρήση σταθερών και κινητών αισθητήρων επί του εδάφους, uavs, ucavs loitering, αεροσκαφών επιτήρησης στον αέρα και usvs προσεχώς στην θάλασσα.
Πέμπτον : Με σχεδιαζόμενες προμήθειες Αμφίβιων Τεθωρακισμένων οχημάτων που στην χώρα κύριο χρήστη έχουν απωλέσει στην χρήση τους τόσο το αμφίβιο όσο και το τεθωρακισμένο. Ακατάλληλα ακόμα και αν από θαύμα φτάσουν για την πλειοψηφία των μικρών νήσων νησίδων που αποτελούν και το κύριο πρόβλημα της ελληνικής αμυντικής προσπάθειας . Ακατάλληλα για διάρρηξη οχυρωμένης ακτής και περιττά για ενίσχυση κύριων νήσων σε μη απειλούμενες ακτές.
Συμπέρασμα : Σε περιπτώσεις μικρών νήσων - νησίδων πλησίον της οριογραμμής (τουλάχιστον) απαιτείται ολική αναθεώρηση δόγματος από πλευράς ΣΞ και δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου