ΤΟ ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ (The Barefoot Battalion)

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ταινία με θέμα τη γερμανική κατοχή που θα έπρεπε να προβάλλεται παντού απόψε είναι «Το ξυπόλυτο Τάγμα» (The Barefoot Battalion). Ολόκληρη η ταινία ΕΔΩ.

Tο «Ξυπόλητο Τάγμα» ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που βραβεύθηκε σε διεθνές φεστιβάλ. Tην καταπληκτική μουσική της ταινίας έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης και αυτή ήταν η πρώτη μουσική που συνέθεσε για κινηματογραφική ταινία.

 «Το Ξυπόλητο Τάγμα υπογραμμίζει με δραματικότητα, γι’ αυτούς που δεν το έχουν παρατηρήσει ως τώρα στην οθόνη, ότι από τους πολέμους των μεγάλων, τίποτε δεν είναι περισσότερο άξιο καταδίκης όσο τα αποτελέσματά τους επί των μικρών.»

- New York Herald Tribune

29-5-1954

«Χθες είχε πρεμιέρα στον κινηματογράφο Γκλόουμπ, η ταινία με τον επιτυχημένο τίτλο Ξυπόλητο Τάγμα. Ένα φιλμ γεμάτο ειλικρίνεια και άξιο κάθε σεβασμού»

- New York Times

29-5-1954

Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

 

Τα παιδιά μεταβάλλονται σ’ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της. Επίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.

Σε σκηνοθεσία Gregg C. Tallas 

 

Tο ελληνικό όνομα του Γκρεγκ Τάλλας ήταν Γρηγόρης Θαλασσινός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909 και πέθανε στην Αθήνα το 1993.Ο Βιτόριο Ντε Σίκα όταν είδε το 1955 το «Ξυπόλητο Τάγμα» στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είπε στον Γκρεγκ Τάλλας: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον “Κλέφτη των Ποδηλάτων” τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».

 

Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος στα γυρίσματα, ο Γκρεγκ Τάλλας τα πήρε από αναμορφωτήρια και ορφανοτροφεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

 

Η μηχανή λήψης που χρησιμοποιήθηκε για την ταινία ήταν του 1924 και ο οπερατέρ Μιχάλης Γαζιάδης είχε στη διάθεσή του μόνο 6 προβολείς για το φωτισμό. Oι Αμερικανοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η ταινία γυρίστηκε με τόσο λίγα τεχνικά μέσα. O φωνολήπτης της Κολούμπια ήταν αδύνατο να δεχθεί πως αυτή η ταινία γυρίστηκε βουβή και πως είχαν επιτευχθεί τόσο άψογοι συγχρονισμοί στο ντουμπλάρισμα της ηχητικής μπάντας στην Ελλάδα!

 

Για να μη βλέπετε πάλι Πρέκες, Βουγιουκλάκες και λοιπές γλυκανάλατες πατριωτικές ταινίες  χωρίς καμία αναφορά στους πραγματικούς ελευθερωτές της πατρίδας. Τιμή και δόξα σε όλους τους αφανείς ήρωες της αντίστασης της πατρίδας μας..