Η ΕΠΙΣΤΡΟΦH ΤΟΥ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ, ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ, ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑIΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΑ ΕΔΩ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦH ΤΟΥ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΟΥ, ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ, ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑIΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΑ ΕΔΩ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ.

Η εκλογή Μπάιντεν και η μέχρι τώρα επιβεβαίωση των προεκλογικών του προθέσεων επιβεβαιώνουν το πως κατανοεί σήμερα το βαθύ κράτος του θείου Σαμ την θέση των ΗΠΑ στην νέα, (μετά)παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα.

 

Στροφή σε κλασσικές Κεϋνσιανες πολιτικές στο εσωτερικό, πιο πράσινες επιλογές για την ανάπτυξη, ενίσχυση της παρουσίας των ΗΠΑ στους διεθνείς οργανισμούς και περιορισμός του ρυθμού επιρροής της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία, ακόμα και μέσω ενός νέου Ψυχρού πολέμου. Αυτά και μόνο, ήδη προεξοφλούν και τεράστιες αλλαγές εντός της ΕΕ!

 

Πράξη πρώτη, η αποκαθήλωση του Μερκελισμού στην Γερμανία και η επιστροφή ενός... δαχτυλιδιού. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή γι αυτό. 

 

Ο Ομπαμα, έχοντας δει τον Τραμπ να κερδίζει την άλλη ανεκδιήγητη, την Χίλαρι στις Προεδρικές εκλογές του 16 στις ΗΠΑ, στο τελευταίο του επίσημο ταξίδι στην Ευρώπη "έχρισε" ως αρχηγό της Δύσης την Μερκελ. Διαβλέποντας που οδηγούν οι εθνοαπομονωτικές βιομηχανικές πολιτικές Τραμπ, στην αργά ή γρήγορα άνοδο της Κινας ως υπερδύναμη σε μια άλλη εποχή παγκοσμιοποίησης , άφησε την Μερκελ να "φυλάει το μαγαζί" μέχρι νεωτέρας.

 

Δυστυχώς για την Δύση όμως, και ιδιαίτερα για την ΕΕ, η Μερκελ αποδείχτηκε πολύ λίγη τα επόμενα τέσσερα χρόνια στο να παίξει αυτόν τον ρόλο, του θεματοφύλακα. Εκμεταλλεύτηκε αυτό το "χρίσμα", αλλά και τα κενά στρατηγικής που άφηνε η πολιτική Τραμπ, και κινήθηκε για να προωθήσει μόνο τα στενά συμφέροντα της Γερμανίας στην διεθνή πολιτική σκηνή και το παγκόσμιο εμπόριο. Κεκτημένη ταχύτητα. Αυτό μόνο είχε μάθει να κάνει και στην ΕΕ. 

 

Αυτό εκφράστηκε κυρίως:

 

-Με την προσπάθεια της να συνδεθεί ενεργειακά στο άρμα της Ρωσίας με εμπορικές συμφωνίες και ένα νέο αγωγό φυσικού αερίου, τον Nordstream2. Αυτό την έφερε σε σύγκρουση και με όλους τους "εταίρους" της Ανατολικής Ευρώπης. Θυσία μπρος στο άγχος των ενεργειακών ελλειμμάτων της παραγωγικής μηχανής της Γερμανίας, μετά το κλείσιμο και των πυρηνικών της σταθμών ηλεκτροπαραγωγης το 21 (απόφαση που πάρθηκε μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσιμα στην Ιαπωνία και την πίεση των Γερμανών Πράσινων). Γνωστό εκεί ότι πράσινη ανάπτυξη δεν νοείται χωρίς φυσικό αέριο, εδώ λείπει αυτή η γνώση, καλά κρυμμένη από τα εγχώρια παπαγαλάκια των uber alles.

 

-Με τις περιφερειακές πολιτικές που προσπάθησε να επιβάλει στην Λιβύη και στην Αν. Μεσόγειο δια της σκανδαλώδους υποστήριξης της Τουρκίας, που την ακολούθησε πιστά στις προσπάθειες ανατροπών των προηγούμενων ενεργειακών και στρατιωτικών ισορροπιών της Pax Americana.

 

-Με την πρόσφατη χωρίς πολλές συζητήσεις και δημοσιότητα εμπορική συμφωνία CAI με την Κίνα , η οποία είναι κομμένη και ραμμένη για την εξυπηρέτηση της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, έναντι "του ελεύθερου" της μεγαλύτερης διείσδυσης της Κίνας στην ΕΕ! 

 

Κακώς όμως αναμένανε, όσοι επέμεναν να "ποντάρουν" πολιτικά στην συνέχιση των πολιτικών Μερκελ, επιβεβαίωση και διατήρηση των πολιτικών της από τον Μπαιντεν, μόνο και μόνο επειδή την εμπιστεύτηκε ο Ομπαμα το 16! Για τέτοια θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας αποφασίζει το βαθύ κράτος του θείου Σαμ, αφήνοντας πάντα στον εκάστοτε πρόεδρο μόνο την πολυτέλεια του στυλ στην άσκηση των πολιτικών. Την επικοινωνία και όχι την ουσία.

 

Επιπρόσθετα, τα αδιέξοδα του νεοφιλελε καπιταλισμού, που έχουν οδηγήσει στα άκρα μια άγρια σύγκρουση ανάμεσα στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο με το βιομηχανικό, και με αφορμή μια ελεγχόμενη από τους Μπάιντεν και Πουτιν μεγάλη ενεργειακή κρίση, που πυροδοτεί και άλλες, περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τις γεωστρατηγικές μετατοπίσεις με τις εσωτερικές ανακατατάξεις ισχύος εντός των δύο κύριων ζωνών. Αυτές θα , εξωθούν τις εξελίξεις στην Πράσινη δυτική ζώνη προς την εγκατάλειψη της πεπατημένης της προηγούμενης εικοσαετίας, που χοντρικά συμπίπτει στην ΕΕ με την "εποχή Μερκελ".

 

Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα η ΕΕ έχασε κάθε ελπίδα να πρωταγωνιστήσει ως σημαντική παγκόσμια δύναμη. Έτσι, μοιραία, και η Γερμανία θα πρέπει να υποταχθεί σε συμπληρωματικό ρόλο βαστάζου. Περίπου και μονόδρομος το τι θα ακολουθήσει μέσα στο επόμενο τρίμηνο της ακυβερνησίας της εν μέσω ενεργειακής κρίσης, όπου θα αποκλειστούν, με το καλό η με το άγριο όλοι οι συνδυασμοί κομμάτων που διατηρούν τους δεσμούς της Γερμανίας με την Μόσχα ή το Πεκίνο. Πράσινη ανάπτυξη Uber Alles και πίεση στο κόμμα των νεοφιλελε κεντρώων ασφυκτική, αυτό παίζει τώρα εκεί.

 

Το κόμμα της Μερκελ, που κυρίως εκφράζει το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο της Γερμανίας, στον πάγκο τώρα για ρεκτιφιέ. Το ίδιο και η Γερμανική "Ριζοσπαστική" Αριστερά μέχρι να ολοκληρώσει και αυτή τις μετασκευές της ΛΑΕ εποχή της.

 

Έτσι, μετά τα αναμενόμενα αποτελέσματα στην Γερμανία, που επιβεβαιώθηκαν (βλέπε τον Καζαμία αυτού του ιστολογίου ΕΔΩ), προβλέπεται ή, με το καλό ή και το άγριο, αίτηση επιστροφής εκείνου του δαχτυλιδιού που της παρέδωσε ο Ομπαμα πίσω στον πλανητάρχη του μισού πλανήτη, που τώρα κάνει damage control της εποχής Τραμπ. 

 

Και γύρω από αυτό το "αίτημα επιστροφής" , που απηχεί τον αμερικανικό ρεαλισμό σε θέματα γεωστρατηγικής του νέου Ψυχρού Πολέμου με νέο πλέον αντίπαλο την Κίνα, προβλέπονται πολλές ανατροπές στην ΕΕ αλλά και στην γειτονιά μας!

 

Όπως ο προηγούμενος ψυχρός πόλεμος ξεκίνησε από την Ελλάδα το 45, έτσι και ο νέος με την Κίνα φαίνεται ότι πάλι από εδώ μάλλον θα ξεκινήσει. Με τις ανατροπές των σχεδίων Μερκελ που ευνοούν την Τουρκία (και την Ρωσία), την ενίσχυση του ρόλου της Γαλλίας στην Μεσόγειο πριν τις Γαλλικές εκλογές τον Απρίλιο του 22. Με ενίσχυση των νέων συσχετισμών που ευνοούν τις δύο μεταλλάξεις του καπιταλισμού. Αυτην της πράσινης ενεργειακής μετάβασης παράλληλα με την ενίσχυση του ψηφιακού μετασχηματισμού, δηλαδή στην χαλάρωση του ρόλου των κλασικών κρατικών λειτουργιών προς όφελος 4-5 αμερικανικών πολυεθνικών του διαδικτύου.

 

Αλλά και με απαξίωση των πολιτικών εκφραστών της εποχής Μερκελ στην ελληνική πολιτική σκηνή. Κυρίως με τις δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πόνταρε όλα της τα λεφτά στο Μερκελ Uber Alles, προβάλλοντας ως σύμβολο ισχύος τους κάποιο δαχτυλίδι άνευ αξίας. Προφανώς άνευ αξίας και τα αντίστοιχα τώρα που παίζονται εντός της εδώ δήθεν "Μεσης Γης", ενός ΠΑΣΟΚΟ-Κιναλ που βρίσκεται τελείως μετέωρο μετά την πλήρη κατάρρευση όλης της Σημητικης του παράδοσης στους νεοφιλελέ.

 

Η ανακοπή της επιρροής του άξονα Ρωσίας - Κίνας - Τουρκίας για τον έλεγχο των ενεργειακών περασμάτων από τον Κόλπο αλλά και των πρώτων υλών της Αφρικής προς την Ευρώπη θα προκαλέσει τεράστιες μετατοπίσεις γεωπολιτικών "τεκτονικών πλακών" περί την πραγματική "Μέση Γη", την Μεσόγειο. Ήδη οι προθέσεις του Ντραγκι στην Ιταλία δείχνουν ότι αυτός μάλλον διάβαασε τα σημεία των καιρών και τα επερχόμενα Τα πρώτα θύματα αυτών των προσαρμογών, απ ότι φαίνεται, θα είναι ο Ερντογαν και ο Μητσοτάκης. 

 

Δεν είναι μόνο θέμα του τι εγώ θα επιθυμούσα να γίνει, αλλά καθαρό αποτέλεσμα της ανάλυσης της δυναμικής των γεωπολιτικών αλλαγών. Έτσι φαίνεται ότι μάλλον επιβεβαιώνεται η πρόβλεψη ότι το 21 είναι μια χρονιά ανατροπής των πάντων!

 

Και μιας και δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια πειραματισμού με κάποια δική μας μεταστροφή προς την ζώνη του γουαν (προηγήθηκε ήδη ο Ερντογάν), το δαχτυλίδι πρέπει να επιστραφεί από τα εδώ Σόι-μπλε ως εντελώς ασύμβατων, πλέον, και με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Που πλέον θα έχει μια ευκαιρία για μια σοβαρή διόρθωση. Συγκλίσεις κοινωνικές και οικονομικές και όχι προσαρμογές στους αυθαίρετα ορισμένους δημοσιονομικούς στόχους των νεοφιλελε, που σήμερα ευνοούν και βολεύουν μόνο το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο των μανδαρίνων της Φρανκφούρτης. Σε βάρος όλης της άλλης οικονομίας και της κοινωνίας συνολικά. 

 

Έτσι, αρχίζει να διαμορφώνεται μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα που, αν την "διαβάσουμε" σωστά και έγκαιρα, μπορεί να μετατραπεί εκείνο το σύνθημα του "Μένουμε Ευρώπη" σε λόγο για να γίνει ο εφιάλτης των μέχρι πριν λίγα χρόνια θερμών υποστηρικτών του. Και τα συνθήματα επιστρέφονται μαζί με τα δοτά δαχτυλίδια, ως γνωστόν.. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η απόσυρση για ρεκτιφιέ, όπως του Die Linke, για την αποβολή όλων των Σημητικων συνδρόμων και των καθυστερημένων ιδεολογικών τάσεων που επηρεάζουν αυτά εντός όλου του πολιτικού μας φάσματος της εδώ Αριστεράς, δείχνει και εδώ ως η πιο πιθανή προοπτική.

 

Κατανοητό αυτό σιγά σιγά νομίζω και από όλους όσους κάνουν τον αδιάφορο σφυρίζοντας κλέφτικα, κοιτάζοντας την Μερκελ να κάνει την τελευταία της επιθεώρηση στα εδώ πεπραγμένα της.

 

Φοβού τους Γερμανούς και όταν φεύγοντες...

 

 Και μη ψάχνετε για ορθογραφικό λάθος στην φωτο. Δεν υπάρχει.