Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΣΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΥΜΕΙΣ ΤΙ;

  

                                                            

ΑΡΡΙΩΝ ο Συγγράφων :

Ιδού ημείς δι’ άλλην μιαν

εισέτι φοράν

πιστοί εις τα του ξενίου

και συγγενικού Διός

διδάγματα, την πατρώαν

κλασσικήν ευήθειαν,


κοινωνούντες εις τα

της φήμης εκλεκτά  

πολιτικά ημών κόμματα.


Ελλήνων ιουδαιοφρόνων τε και

ευρωγερμανοφρονούντων 

εποχής  ορειχάλκου.


Πλην αυτή η αυτοκρατορία ουκ 

εις το ανθρώπινον είδος ανήκει

Αυτή κατοχή ουδεν το ελληνικόν

έχει και ανθρώπινον.


Και οι Ρωμαίοι εκυριάρχησαν τότε

Αλλ’ είχον αληθείας την Ελλάδα

επί κεφαλής αυτών κορώνην.


Ετούτοι όμως διάσημα

έχουσι τα αποτρόπαια

των εσχάτων καιρών σημεία.


Στέμμα των ο πελατειακός

προσηλυτισμός ο την θρησκείαν

τυραννοδουλικώς διαφθείρων

ομού μετά του πολιτεύματος. .


Πατρίς χώρα, εθνοϊστορική

παράδοσις, εφέστιον

γένος, νεκρά ζώνη.

Αρουραίων δε σμήνη τραπέζης

εις το απυρόβλητον σκότος.  


Κατάθεσις ψήφου ή ανάθεσις ψυχής.

Πλην ο εντόπιος δοσίλογος

του γερμανοψηφαποδόχου

ψηφοκλόπος όταν ευτυχεί

τον ξένον ισχυρώς

τύραννον προεξοφλεί.   


Τον ιδιοτελή, ρουσφετοδίαιτον

κομματοσκύλακα πελάτην,

ως πολίτην άπολιν και άθεον,


ουδείς θεός και Δίκη

αναγνωρίζει τε και διασώζει.


Ει συ την κοινωνικήν δικαιοσύνην

και εθνοκοινωνικήν ελευθερίαν

υπονομεύεις αγεληδόν ψηφίζων

πώς τον θεόν επικαλείσαι

κριτήν όλων αυτών τε

και εγγυητήν φρουρόν;


Στενάζουσι, κραυγάζουσι

αλλ’ ου νοοτροπίαν αλλάζουσι.

όρνιθες εν καύματι κεχηνότες,

υφηλίως βαθέως ρέγχοντες. 


Αθηναιόφωνοι κάτοικοι Ιερουσαλήμ.

Ο αυτοκράτωρ της Νάξου καθεύδει

χιλίων τόνων υπό συμπαγούς

θρησκευτικού λίπους. Αδιακίνητος.


Ο επιβαίνων νεφέλης, ο τον Όλυμπον

λοφίον έχων, ο κρατών

τα ηνία της θυέλλης,

τα των ασωμάτων αινίγματα.

Αδιανόητος.


Οι εκστατικοί φθάνουσι αυτόν έως γόνατος.

Οι προσκυνούντες αυτόν εξουθενούνται.


Την ελευθερίαν οι θεοί ωσεί

θρησκείαν έχουσι εωθινήν,

οι ταπεινοί τας πτέρυγας της προσευχής 

οι τε σοφοί διδάσκαλον

την εξ αποκαλύψεως φύσιν.


Ανελεύθεροι οι τε και ανεύθυνοι

εις θαυμάτων χειραγωγουμένων

πεπνιγότες εκπέπλυνται.

Εις ακαθάρτων καθαρμάτων

βαπτίσματα και σκοτεινάς

μαγείας αργοσχόλων.

Ένθα τυφλός τυφλόν χοροκρατεί,

χελώνη δ’ αετόν παρασύρει


Παρενδυσίαι του όντος.

Θηρευταί του απολωλότος.      

Ασκούντες αμιγώς την της

παταγώδους υψηλήν τέχνην

δεισιδαιμονίας.


Και ιδού τα λύτρα της απουσίας.


Εδώ υπαρξιστής τις πρώην

έγραφε: ¨ΑΠΟΛΙΣ, ΜΕΤΑΠΟΛΙΣ,¨


Κυματοθραύστης των θερινών

αποστάσεων, των μύθων

αποφλοιωτής και των ιστορικών 

γευσιγνώστης πυρήνων. 


Ου ψηφίζεις εδώ κόμμα, θεόν

ψηφίζεις κι αγοράζεις

και διαπραγματεύεσαι

τον άνθρωπον.


Αυτή η συνείδησις, βλέπεις, ουκ

εφησυχάζουσα κοιμάται ποτέ.


Κρυφοκοιτάζει μη αιδουμένη

απ’ όλους τους φεγγίτας,

εισπηδά απ’ όλας τας κλειδοπάς 

εν μέση πολιτεία.

φανόν τε κρατά αγοραίον

εν πλήρει μεσημβρία.


Εσύ, ω αμυθήτως αρχαία

κολαστική εριννύς,

κι εσύ θεόδικος αρά μαστιγοφόροι

απαύστως πληγώνετε

τους αναλγήτους εθνολετήρας,

δολιοφθορείς λυμαντήρας.


Καίγετε τους ύπνους αυτών,

πνίγετε τας ευωχίας, συντρίβετε τους

ρεμβασμούς αυτών και οράμασι

αγρίας δίκης  αναστατώνετε αυτούς

ατέκνως διώκουσαι.


Υβρισταί ούτοι γαρ 

της ιεράς Ελληνικότητος

και της θεογενούς

αιμοσταγείς ανθρωπότητος.


Το αίμα των αυτοχείρων,

εκτετρωμένων και εθνομαρτύρων

επί τας κεφαλάς αυτών ,

και των τέκνων αυτών

έως σπαραγμών.


Μιαν νεκρόπολιν καταρών

αφιερούμεν αυτοίς,

αμέτρητα χιλιόμετρα

καταδίκης ατρέπτου εις

εξολοθρεύσεως καταυλισμούς

διανυθέντα τε και πυρακτωθέντα.   


Ο θεός, δρόμος εκλογών

εστί και επιλογών.

Προς θεόν δρόμος και θεός το αυτό.


Ο συνεπής Έλλην ούτος

ουκ εις παράδεισον υπάγει,

του παραδείσου τούτου, θαυμαστόν,

ακολουθούντος ισοθέως αυτόν.