ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Απλά να θυμάστε τι λέγαμε και εμείς ΕΔΩ..από τον Μάρτιο πριν το σημερινό άρθρο του εξαιρετικού κυρίου Αδαλή. Σαφέστατα και ο κοροιδοιός ή αλλιώς μια διαφορετική μορφή γρίπης είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια κάποιων....αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το εργαλείο έχει "Διττή χρήση".!! Και ο καλός "Μάστορας" φτιάχνει το εργαλείο....και όχι το εργαλείο τον μάστορα.! Και σημασία δεν έχει ποιος ξεκίνησε κάτι....αλλά ποιος και με τι τρόπο θα το τελειώσει.!!
Γράφει ο Γιώργος Αδαλής :
Ήταν 12 Φεβρουαρίου 2020, όταν ο δείκτης Dow Jones στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης χτυπούσε το υψηλότερο σημείο που είχε διαπραγματευτεί από την ημέρα που είχε θεσπισθεί (29.523 μονάδες). Τα πάρα πολύ υψηλά αυτά επίπεδα συνεχίστηκαν ως και τις 20 Φεβρουαρίου του 2020, που ήταν η τελευταία ημέρα που ο δείκτης διαπραγματεύτηκε άνω του φράγματος των 29.000 μονάδων.
Από εκεί και μετά, οι επενδυτές στις ΗΠΑ άρχισαν να "τρώνε πολύ ξύλο", συμπαρασύροντας φυσικά όλες τις χρηματαγορές του πλανήτη. Και στο σημείο αυτό αξίζει να αναδείξουμε κάποια σημαντικά ιστορικά στοιχεία. Οπότε ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή. Οι μαύρες μέρες της κρίσης του 2008-9 είχαν περάσει προ πολλού. Τότε οι Αμερικανοί είχαν δει τον δείκτη να πέφτει στα τάρταρα, απειλώντας να πέσει και κάτω από το ψυχολογικό φράγμα των 7.000 μονάδων. Έκτοτε, ο Dow Jones ξεκίνησε ένα ράλι ανόδου μεγάλης διάρκειας.
Η άνοδος ήταν καλπάζουσα σε όλη την διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα, αλλά και επί Τραμπ η άνοδος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Οι επενδυτές ήταν ευχαριστημένοι από τις οικονομικές πολιτικές του επιχειρηματία προέδρου, με αποτέλεσμα να ξεπεράσει σε επιδόσεις όλους τους προηγούμενους προέδρους και μάλιστα κατά πολύ. Τουλάχιστον τα τρία πρώτα χρόνια της προεδρίας του.
Όταν μπήκε το 2020, η άνοδος του Dow Jones συνεχίστηκε. Και κάποιοι έκαναν λόγο για άνετη επανεκλογή του Τραμπ, μιας και οι επιδόσεις στην οικονομία ήταν αναμφισβήτητες. Ξεπέρασαν τις προβλέψεις και των πιο φανατικών υποστηρικτών του ιδιόρρυθμου προέδρου. Παρά την άνοδο Dow Jones καθ’ όλη την διάρκεια του Ιανουαρίου 2020, όποιος παρατηρούσε σε βάθος τις κινήσεις στο χρηματιστήριο, αισθανόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η άνοδος των τιμών δεν συμβάδιζε με το κλίμα στην αγορά. Οι οικονομέτρες άρχισαν να ψάχνονται περισσότερο, λόγω της μεγάλης ταλάντωσης που παρουσίαζε η μεταβλητότητα των τιμών, ακόμα και "βαριών" μετοχών, εντός της ημερήσιας συνεδρίασης.
Ο κορονοϊός ως πολιτικό εργαλείο
Όπως έχουμε σημειώσει παλαιότερα, την περίοδο 12-20 Φεβρουαρίου 2020 ο Dow Jones συνέχισε να κινείται πάνω από τις 29.000 μονάδες, κλείνοντας την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου στις 29.171. Ήταν η μέρα που οι επενδυτές κατάλαβαν τελικά ότι ο κορονοϊός που είχε κάνει την εμφάνισή του στις 31 Δεκεμβρίου 2019 δεν ήταν κάτι που αφορούσε μόνο στην Κίνα, αλλά αποτελούσε ένα σοβαρό οικονομικό φαινόμενο, το οποίο εξελίχθηκε αργότερα σε Αρμαγεδδώνα.
Διερευνώντας σε βάθος τα δεδομένα του Dow Jones διαπιστώνει κανείς ότι σε 40 μέρες καταβαραθρώθηκε, χάνοντας συνολικά 11.303 μονάδες. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πτώση που έχει καταγραφεί ποτέ. Και το χειρότερο, αυτό έγινε μέσα σε λιγότερο από 40 ημέρες. Συγκεκριμένα, από 29.523 μονάδες που έκλεισε ο δείκτης στις 12 Φεβρουαρίου 2020, βρέθηκε στις 18.220 μονάδες στις 21 Μαρτίου.
Τρισεκατομμύρια δολάρια ξυρίστηκαν από το χρηματιστήριο και φυσικά όχι μόνο από τις μετοχές του Dow Jones. Oι τιμές των μετοχών εξευτελίστηκαν με αποτέλεσμα την περίοδο αυτή, να καταγράφεται ένας τεράστιος αριθμός μετοχών, που η αξία τους έπεσε κάτω από ένα δολάριο ανά μετοχή. Στη μεγάλη πλειονότητά τους, οι αναλυτές έκαναν λόγο για άμεση ανάκαμψη τύπου "V", η οποία θα ξεκινούσε ταυτόχρονα με την έναρξη του τουριστικού ρεύματος διεθνώς δηλαδή στις αρχές Ιουνίου. Και φυσικά διαψεύστηκαν άπαντες εκτός ελαχίστων που υποστηρίζαμε ότι ο κορονοϊός εργαλειοποιείται ως οικονομικό φαινόμενο.
Η "εκλογική σταθερά"
Φαίνεται ξεκάθαρα, λοιπόν, ότι ανεξάρτητα τι πιστεύει ο καθένας για το δολοφονικό αυτόν ιό, κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να τον χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο για να εξαλείψουν τις καλές επιδόσεις της προεδρίας Τραμπ στην οικονομία. Τελικός στόχος η μεταστροφή του πολιτικού κλίματος που πριν τον Φεβρουάριο ήθελε τον Τραμπ ως φαβορί των προεδρικών εκλογών. Στο διάστημα μετά τον Μάρτιο, ο Τραμπ από πρώτος σε επιδόσεις στην οικονομία, έπεσε στην τέταρτη θέση και η οικονομία των ΗΠΑ από τροχιά ανάπτυξης βρέθηκε σε τροχιά κατακόρυφής πτώσης.
Όπως είχαμε γράψει τότε, υπάρχει ιστορικά στις ΗΠΑ μια "εκλογική σταθερά". Στις 11 φορές που προσπάθησε να επανεκλεγεί ένας πρόεδρος στις ΗΠΑ και κατά την τελευταία διετία της θητείας του η οικονομία των ΗΠΑ παρουσίαζε ανάπτυξη, ο πρόεδρος επανεξελέγη και τις 11 φορές. Όταν, όμως, ένας πρόεδρος διεκδικούσε δεύτερη θητεία, αλλά στην τελευταία διετία της θητείας του η οικονομία παρουσίαζε ύφεση, τότε, από τους επτά, μόνο ένας κατάφερε να επανεκλεγεί.
Αυτή την "εκλογική σταθερά" την αναλύσαμε παλαιότερα στο SLpress.gr, διότι ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι κάποιοι επένδυσαν σ' αυτόν τον παράγοντα για να απαξιώσουν πολιτικά-εκλογικά τον Τραμπ. Άλλωστε στους αμέσως επόμενους μήνες, το γεγονός αυτό, άρχισε να καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες εμφάνιζαν πρώτο με διαφορά τον Μπάιντεν.
Δράμα στο χρηματιστήριο
Επιστρέφοντας τώρα στο δράμα των επενδυτών στο χρηματιστήριο, οι περισσότεροι εξ αυτών είδαν τις τοποθετήσεις τους να καταστρέφονται και τα χρήματά τους να γίνονται "αέρας". Ακολούθησε το πρώτο κύμα των πτωχεύσεων εταιρειών που δεν κατάφεραν να βρουν τρόπους να αποκτήσουν ρευστότητα και κατέρρευσαν. Ο δε αριθμός των Αμερικανών που ζήτησαν να μπουν σε καθεστώς ανεργίας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού κόντεψε να φτάσει τα 50.000.000.
Με εξαίρεση τις μετοχές εταιριών πληροφορικής και κάποιων άλλων
ελαχίστων εξαιρέσεων, οι υπόλοιπες ακολούθησαν τον κατήφορο. Τον ίδιο
κατήφορο ακολουθούσαν δημοσκοπικά τα ποσοστά του Τραμπ. Αυτός προσπάθησε
να αντιδράσει, προβαίνοντας σε σειρά έκτακτων μέτρων για να ενισχύσει
την οικονομία και φυσικά τις πιθανότητες επανεκλογής του. Ο χρόνος όμως
μέχρι τις εκλογές δεν επαρκούσε.
Παρατηρώντας
το παραπάνω σχεδιάγραμμα του Dow Jones, εξάγουμε με ασφάλεια τα
παρακάτω συμπεράσματα: Ο δείκτης έχασε 11.303 μονάδες μέσα σε μόλις 37
μέρες, ενώ αργότερα, επί μήνες, προσπαθούσε να ανακάμψει στα επίπεδα
προς της πανδημίας. Αλλά τι εννοούμε λέγοντας ανάκαμψη και επαναφορά
στην κανονικότητα; Εννοούμε ότι ο Dow Jones πρέπει να φτάσει στα επίπεδα
που βρισκόταν πριν την μεγάλη πτώση του. Δηλαδή στα επίπεδα άνω των
29.000 μονάδων. Παρά το γεγονός ότι κάποιες φορές πλησίαζε, μόλις έφτανε
κοντά έπεφτε ξανά ακόμα και 1.000 μονάδες σε μια συνεδρίαση. Λες κι ένα
"μαγικό χέρι" πάλευε με τον δείκτη και στις κρίσιμες στιγμές τον
γκρέμιζε ξανά. Μέχρι που τέλειωσαν οι εκλογές και φάνηκε ότι elected
president είναι ο Τζο Μπάιντεν.
Τα "βουβάλια" και τα "βατράχια"
Ο Dow Jones ξεπέρασε το ψυχολογικό φράγμα των 29.000 μονάδων μόλις την Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020 οπότε και έκλεισε πανηγυρικά στις 29.048 μονάδες. Τις επόμενες μέρες συνέχισε την άνοδο για να σκαρφαλώσει στις 11 Νοεμβρίου στις 29.311 μονάδες. Αφού δηλαδή είχαν τελειώσει οι εκλογές στις ΗΠΑ και είχε διαφανεί ότι ο Μπάιντεν κερδίζει την Προεδρία!
Την περίοδο που ανακάμπτει ο Dow Jones ανακοινώνεται ότι ετοιμάζεται το εμβόλιο κατά του κορονοϊού από την εταιρία Pfizer. Και την επόμενη μέρα ακόμα μια εταιρία, η CureVac, ανακοίνωσε ότι έχει ολοκληρώσει με επιτυχία τις έρευνες της για δικό της εμβόλιο. Είναι απορίας άξιον, γιατί, αφού γνώριζαν πριν τις εκλογές τα καλά νέα, αποφάσισαν να τα ανακοινώσουν μετά τη νίκη Μπάιντεν;
Η ουσία είναι ότι ο Dow Jones έχασε 11.303 μονάδες σε μόλις 40 μέρες ενώ για να ανακάμψει και να κερδίσει το χαμένο αυτό έδαφος, χρειάστηκαν 232 μέρες (21 Μαρτίου ως 10 Νοεμβρίου). Όποιος πιστεύει ότι ο κορονοϊός δεν μεταβλήθηκε από θανατηφόρα ασθένεια σε εργαλείο άσκησης πολιτικής, καλά θα κάνει να το ξανασκεφτεί. Διότι ανεξάρτητα τι πρεσβεύει πολιτικά ο καθένας, είναι αδιαμφισβήτητο, ότι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών που κάνουν τα "μεγάλα βουβάλια" θα συνεχιστεί και στο μέλλον.
Γι’ αυτό, όσα "βατράχια" κατάφεραν και την γλίτωσαν από την μεγάλη μάχη των "βουβαλιών" που έλαβε χώρα τους προηγούμενους μήνες, πρέπει να μην επαναπαύονται. Ο πόλεμος στην οικονομία πρόκειται να συνεχιστεί και ίσως το 2021 αποδειχτεί τελικά ότι θα είναι η δυσκολότερη χρονιά. Μια χρονιά, κατά την οποία θα δοθεί η τελική μάχη του πολέμου που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2018 και κορυφώθηκε φέτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου