Αποστρατιωτικοποίηση: Ας μην υποτιμήσουμε την τουρκική στρατηγική…

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Όλα αυτά είναι απότοκα της Συμφωνίας της Μαδρίτης. Δηλαδή στην ουσία η Τουρκία απαιτεί από την Ελλάδα να αφοπλίσει σχεδόν το 1/3 της επικράτειας της…ζητώντας έτσι την μερική κατάργηση του ελληνικού ανεξάρτητου κράτους…πρόκειται για ασύλληπτο επεκτατισμό. Οι εξωφρενικές απαιτήσεις της Άγκυρας δεν προέκυψαν ξαφνικά. Χτίστηκαν μεθοδικά κυρίως πάνω σε δικές μας αδιανόητες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις. Τρανταχτό παράδειγμα, σχετικό και με τη νέα επιστολή της Τουρκίας στον ΟΗΕ, είναι η Συμφωνία της Μαδρίτης. Για την Συμφωνία της Μαδρίτης τα λέγαμε ΕΔΩ. ...»Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους»…Από πότε η Τουρκία απέκτησε ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, όπου θα πρέπει να τα σεβόμαστε; ;;Μα από τις 8 Ιουλίου 1997! Ως προέκταση των γεγονότων στα Ίμια της 31 Ιανουαρίου 1996. Από τον Ιούλιο του 1997, και την Συνθήκη της Μαδρίτης, μέχρι των ημερών μας η Τουρκία έχει αναγνωρισμένα και υπογεγραμμένα από την τότε "Ελληνική" κυβέρνηση και αποδεκτά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (πλην Κ.Κ.Ε.) ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.

 

Για πρώτη φορά είχε ακουστεί εδώ και αρκετούς μήνες από μη επίσημα τουρκικά χείλη: Μας είχαν πει τότε ότι εάν η Ελλάδα δεν αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα έχει παραβιάσει τις συνθήκες, με τις οποίες της παραχωρήθηκαν και ως εκ τούτου η παραχώρηση θα πάψει να ισχύει, οπότε Αθήνα και Άγκυρα πρέπει να διαπραγματευθούν για την κυριαρχία αυτών των νησιών!

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ
ΠΗΓΗ: SLpress

Από τότε είχα επισημάνει πως εκείνη η ανεπίσημη δήλωση –όπως συνηθίζουν οι Τούρκοι– ήταν ο προάγγελος μίας κλιμάκωσης του τουρκικού επεκτατισμού. Από το 1973-74 η Άγκυρα ήγειρε επεκτατικές διεκδικήσεις αναφορικά με τον εναέριο χώρο, το FIR και την υφαλοκρηπίδα. Το 1996, η Άγκυρα κλιμάκωσε με τη θεωρία των “γκρίζων ζωνών”, διεκδικώντας ένα μεγάλο αριθμό νησίδων και βραχονησίδων, που δεν αναφέρονταν ονομαστικά στη Συνθήκη της Λωζάννης.

Με την επιστολή που κατέθεσε στον ΟΗΕ ο εκεί μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας πρέσβης Σινιρλίογλου μετατρέπει σε επίσημη πολιτική την μέχρι πρότινος ανεπίσημη θέση. Αυτό, άλλωστε, είχε συμβεί και με τη θεωρία περί “γκρίζων ζωνών”. Τέσσερα χρόνια πριν προβληθεί ως επίσημη θέση της Άγκυρας, την είχε προαναγγείλει ένας Τούρκος ναύαρχος, αλλά στην Αθήνα είχε περάσει “ντούκου”.

Είναι εδώ και πολύ καιρό ξεκάθαρο από αλυσίδα επίσημων δηλώσεων ότι η Άγκυρα έχει μετατρέψει την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών σε αιχμή του διπλωματικού της δόρατος. Περιττό να υπογραμμίσουμε ότι πρόκειται για ζήτημα-κλειδί της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής και κατ’ επέκταση της ελληνοτουρκικής διένεξης. Είναι κοινό μυστικό, μάλιστα, πως κατά καιρούς ασκούνται στην Αθήνα πιέσεις από το Βερολίνο και από την Ουάσιγκτον για να αποδεχθεί “μερική αποστρατιωτικοποίηση”.

Υπενθυμίζουμε τη δήλωση Πομπέο ότι «πρέπει να μειώσουμε το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε διπλωματικά μέσα, όχι στρατιωτικά». Η δήλωση εκείνη, σε συνδυασμό με την κυβερνητική σιωπή, είχε τροφοδοτήσει σχετικά δημοσιεύματα, υποχρεώνοντας τον πρεσβευτή Πάιατ να προβεί σε διάψευση μέσω Twitter: «Η Αμερική δεν κάνει τέτοιες προτάσεις (για αποστρατιωτικοποίηση). Μια ασφαλής και ισχυρή Ελλάδα είναι προς το συμφέρον της Αμερικής».

Η προφανής παγίδα
Μετά την κρίση στα Ίμια (1996), οι Αμερικανοί είχαν ρίξει στο τραπέζι την πρόταση η Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αφήνοντας εκεί μόνο τις δυνάμεις που προβλέπουν οι Συνθήκες της Λωζάννης (του 1923 για το βορειοανατολικό Αιγαίο) και των Παρισίων (του 1947 για τα Δωδεκάνησα). Σε αντάλλαγμα, οι Τούρκοι θα απέσυραν τη Στρατιά του Αιγαίου στο εσωτερικό και τον αποβατικό στόλο τους από τα μικρασιατικά παράλια. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ -ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ- ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ

 

ΠΗΓΗ