ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΠΟΚΕΡ ΜΕ ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΑ ΖΑΡΙΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ "ΦΕΥΓΑ";;

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΠΟΚΕΡ ΜΕ ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΑ ΖΑΡΙΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ "ΦΕΥΓΑ";; (ή που οδηγεί τώρα η έλλειψη Αμερικανών Κουστώ και ένα αμερικανικό ψηφιακό "Σινικό Τείχος" προστασίας των fake news του Τράμπ από τους Ευρωπαίους).

H κατανομή των γνωστών μεταλλευτικών αποθεμάτων (σπάνιες γαίες, υδρογονάνθρακες, ουράνιο, τιτάνιο κλπ) της Ουκρανίας αξίας γύρω στα 13τρισ$, και η αδικαιολόγητα μεγάλη χρονική διάρκεια της "ειδικής επιχείρησης" της Μόσχας στα εδάφη που κατέλαβε τις πρώτες ημέρες της εισβολής των δυνάμεων της στην Ουκρανία, αρκούν για να κατανοήσει και ο μη ειδικός το "παιχνίδι" που παίχτηκε (τώρα παίζεται το φινάλε του) ανάμεσά στις δύο πρώην "υπερδυνάμεις" του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου, που τώρα έχει μετατραπεί σε νομισματικό-ενεργειακό πόλεμο.

 

Η Μόσχα πήρε ήδη ότι ήθελε να πάρει. Το 80% περίπου της αξίας αυτών των πόρων, που βρίσκονται στην Κριμαία (που κατέλαβε το 16) και τις Ανατολικές ρωσόφωνες επαρχίες, το εξασφάλισε από τις πρώτες εβδομάδες της εισβολής! Όλο το επόμενο χρονικό διάστημα επιδίδεται σε δοκιμές επί του πεδίου νέων οπλικών συστημάτων, κυρίως drones, στο άδειασμα των αποθηκών της για να χωρέσουν όπλα νέου τύπου και φιλοσοφίας, στο ροκάνισμα του ευρώ και στην στροφή των δικών της ενεργειακών πόρων προς τις αγορές της Ασίας.

 

Ο ρόλος της κυβέρνησης Τραμπ στην "επίλυση" της σύγκρουσης στην Ουκρανία, συνεχίζει να ευθυγραμμίζεται στενά με την ΠΑΓΙΑ ενεργειακή στρατηγική της Ουάσινγκτον, αυτήν που ισχύει από την εποχή του Ρηγκαν μέχρι σήμερα. Αυτή εστιάζεται τώρα στην μεγαλύτερη εμβάθυνση της εξάρτησης της ΕΕ από τις εξαγωγές ενέργειας των ΗΠΑ, μεγιστοποιώντας παράλληλα την πολιτική πόρων για να πιέσουν τους συμμάχους για αυξημένες αμυντικές δαπάνες. 

 

Η υποθήκευση από τις ΗΠΑ των υπόλοιπων Ουκρανικών κοιτασμάτων για να "ξεπληρωθεί" η οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που δόθηκε στον πρώην υπάλληλο της Ζελένσκι, που πρόθυμα έπαιξε τον ρόλο του πιονιού και τώρα διαπραγματεύεται μόνο το τομάρι του (από πίσω του και ο "δικός" μας "πρόθυμος" επιδιώκοντας ακριβώς το ίδιο), εκτός από ληστρική-αποικιοκρατική, εμπεριέχει και μια άλλη διάσταση. 

 

Οι επανειλημμένες απειλές του Τραμπ για δασμούς, εκτός εάν η ΕΕ αυξήσει τις αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, αποτελούν παράδειγμα της συναλλακτικής προσέγγισης στη λεγόμενη "διπλωματία των πόρων" που ο ίδιος θέλει να ακολουθήσει. Σε αυτήν, ο ενεργειακός εφοδιασμός γίνεται και το καρότο και το ραβδί στις διατλαντικές σχέσεις, που εδώ και 4-5 χρόνια έχουν στιγματιστεί από την συνεχή απώλεια ισχύος του δολαρίου ως του βασικού όπλου επιβολής της πρώην μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη. Αυτές οι πολιτικές τώρα επηρεάζουν και τον εφοδιασμό των ΗΠΑ σε κρίσιμα μεταλλεύματα, απαραίτητα και για τις ΑΠΕ και για τις τεχνολογίες ηλεκτρονικών, όπου εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από πόρους υπό τον απόλυτο έλεγχο του Πεκίνου. 

 

Προωθώντας την ενεργειακή κυριαρχία των ΗΠΑ, η κυβέρνηση Τραμπ στοχεύει να αποδυναμώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από τους ρωσικούς πόρους και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη για τις αμερικανικές εταιρείες ενέργειας, ηλεκτρονικών και μετάλλων. Οι ακροδεξιοί βασταζοι του στην ΕΕ είναι πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν και αυτές τις πολιτικές και τις αντίστοιχες του Πούτιν. 

 

Η στρατηγική αυτή όμως ενισχύει τις εντάσεις σε ολόκληρη τη λεγόμενη "δυτική συμμαχία". Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η φαινομενικά απρόβλεπτη εξωτερική πολιτική του Τραμπ κινδυνεύει να τον αποξενώσει από τους Ευρωπαίους συμμάχους του, ακόμη και όταν επιδιώκει να ενισχύσει τη στρατιωτική ικανότητα του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας την αύξηση των αμυντικών προϋπολογισμών τους στο 5% επισείοντας τον ρωσικό κίνδυνο ως πιο ...ευκολοχώνευτο (ή Κίνα πέφτει λίγο μακριά για να δικαιολογούνται τα νέα τάνκς στην ΕΕ).

 

Αυτή η σύγκρουση ανταγωνιστικών (έως και αντιφατικών) μεταξύ τους πολιτικών, οδηγεί την Ουάσιγκτον σε μια αντισυμβατική (έως αστεία) "διπλωματία των πόρων" επί μιας πολιτικής "reverse Kissinger" που προσπαθεί τώρα να απομονώσει την Κίνα προσελκύοντας την Ρωσία με διμερή πάρε-δώσε (στις δεκαετίες του 70 και του 80 επιδιώχθηκε και επιτεύχθηκε το ακριβώς αντίθετο υπό την διπλωματική μαεστρία τότε του Κίσσινγκερ, που έπαιζε χωρίς κανέναν σοβαρό αντίπαλο).

 

Αυτή όμως η τεράστια μετατόπιση στην διπλωματική σκακιέρα δύσκολα μπορεί να πετύχει τα αναμενόμενα αποτελέσματά της, όσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος στροφής των αντίστοιχων "πολιτικών πόρων" της Κίνας ή και άλλων ανερχόμενων γεωπολιτικών δυνάμεων σε ζώνες όπου θα κυριαρχούν νέου τύπου μέσα συναλλαγών. Αυτές με νομίσματα που θα αντικρίζονται όχι πλέον από δάνεια ή αέρα κοπανιστό (όπως το δολάριο, το ευρώ ή τα $Trump coins) αλλά με την αξία τέτοιων αποθεμάτων, όπως αυτά που ελέγχει τώρα το Πεκίνο, ή των χρηματιστηριακών τους commodities. Τα αντίστοιχα της Ουκρανίας είναι μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό!

 

Σε αυτόν τον πραγματικό ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ πόλεμο ανάμεσα στις νέες ζώνες της μετα-παγκοσμιοποίησης, η "στρατηγικές" του Τραμπ μοιάζουν ήδη σαν ένα παιδικό καλαμπούρι, ικανό να πείσει μόνο όσους αφελείς τον θεωρούν αντισυστημικό ή ικανό ηγέτη για να γλυτώσει τις ΗΠΑ από την οικονομική της κατάρρευση λόγω της απώλειας στήριξης της οικονομίας της από ένα αρχαίο δολάριο, που δεν μπορεί να εξάγει πλέον τον πληθωρισμό της ως νέα χρέη σε όλο τον πλανήτη με την ίδια ευκολία, όπως στα προηγούμενα 75 χρόνια κυριαρχίας του colpo grosso του Νίξον στον τρόπο παραγωγής ΟΛΩΝ των νομισμάτων μετά το 71. Τότε την τιμή του δολαρίου την ρύθμιζαν με το πετρέλαιο μέσω συνεχών τοπικών συγκρούσεων. Τώρα το μεταβατικό στρατηγικό καύσιμο (μέχρι τουλάχιστον το 2050) είναι το φυσικό αέριο. Που όμως, το άτιμο, μεταφέρεται κυρίως μέσω αγωγών που προϋποθέτουν τον έλεγχο της ροής σε γεωγραφικά συνεχή! Δηλαδή σε ζώνες φιλικών χωρών. (Με τα πλοία μεταφοράς του πολύ ακριβού LNG, κυρίως Ελλήνων εφοπλιστών που από το 16 κάνουν χρυσές δουλειές, μπορεί να μεταφερθεί μόνο το 2-3% της παγκόσμιας ζήτησης λόγω έλλειψης πλοίων!)

 

Όποτε στο Texas Poker με τους δασμούς, αλλά από προχθές και με εξορύξεις σπάνιων μετάλλων που θα αναζητηθούν, λέει, από αμερικανικές (ανύπαρκτες) μεταλλευτικές εταιρείες σε πολύ μεγάλα βάθη ωκεανών ΚΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΑΟΖ των ΗΠΑ (και αν βρεθούν θα φτάσουν στην αγορά μετά το 35...), μόνο σαν μπλόφες σε μια παρτίδα τάβλι μπορούν να θεωρηθούν. Όσο και πειραγμένα να είναι τα ζάρια, δεν έχει βρει ακόμα η επιστήμη πως αυτές θα μπορούσαν να εφαρμοστούν με κάποια επιτυχία!

 

Και έτσι επιβιώνει μόνο η γελοιότητα των επικοινωνιακών τεχνασμάτων, που όσο και να προσπαθεί να ελέγξει τώρα ο Τραμπ δια του Musk και σια το Αμερικανικό ψηφιακό Σινικό Τοίχος της ψεύδους "αλήθειας" που πουλάει, (δες στο * τι βγάζουν τώρα τελευταία οι προσπάθειες πρόσβασης από την ΕΕ σε... αμερικανικά sites), δεν πείθουν ούτε νήπια με στοιχειώδη λογική.

 

Όλα τα άλλα περί "αντισυστημικότητας", "φιλειρηνισμού" του Τραμπ κλπ που πούλησαν σε αφελείς rednecks στις ΗΠΑ, λόγω των ίδιων πολιτικών που ακολούθησε και ο Biden, αυτά που τα έχαψαν και κάτι εδώ κεντρώοι και δεξιοί, χάθηκαν ως μπλόφες ήδη στο πλακωτό. Ακολουθούν συνήθως οι "πόρτες" και μετά πάντα το "φεύγα".

* Κατά τα άλλα, διαμαρτύρονται τώρα ΕΔΩ τα αμερικανά επειδή παραβιάζουν το GDPR οι Κινέζοι για να αναπτύξουν την δική τους ΑΙ. Το οποίο GDPR (που ισχύει στην ΕΕ) δεν εφαρμόζουν οι ίδιοι! Μύλος!

 

Aντε τώρα να βρεις Αμερικανούς Κουστώ που θα κατεβαίνουν, λέει, να σκαβουν για κοβάλτιο στην μέση του Ειρηνικού Ωκεανού....ΕΔΩ.