ΣΕΙΣΟΠΥΓΙΔΕΣ

 

ΜΕΙΔΙΑΣ  ο Συγγράφων :

(Διάδρομος-προθάλαμος ιατρείου επαρχιακού νοσοκομείου, καινουργούς μεν πλην ελλιπώς επηνδρωμένου και υπαμειβομένου του ιατρικού του προσωπικού. Ένθεν κακείθεν μοντέρνα πλαστικά καθίσματα.)


Β΄ Επισκέπτης: Στο νευροχειρουργικό κι εμείιιιιις. (Παρακάθεται.)
Α΄Επισκέπτης (καθήμενος κάνει χώρο): Όλος ο καλός και νευρικός κόσμος χωρά.
Β΄Επ: Ώωωπ! Χαίρετε, κύριε.
Α΄Επ: Χαίρων εξίσου.
Β΄Επ: Ωραία λοιπόν. Dum spiro spero!    

Α΄ Επ: Ωοοοοπ! Σε κατάλαβα, συνάδελφε. Ευτυχώς έπεσες σε Γυμνασιομαθητή παλαιοκομμουνιστικής κοπής.
Β΄Επ: (Κάθεται αναπαυτικά.) Χα, χα. Παλαιοκομμουνιστικής… (Στρέφεται προς τον συγκαθήμενόν του.) Τι εννοεί άραγε ο μεταπρωινός μας ποιητής; Μπερδεύτηκα τώρα.

Α΄ Επ. Εννοώ τότε, επί σοβιετικού κομμουνισμού, εμείς οι εκτός είχαμε εθνική ανθρωπιστική κλασική παιδεία. Τότε. Αλλά τώρα επί μετακομμουνισμού, και ελέω και ευλογίαις Μέρκελ, τρώμε στα μούτρα νεοευρωκομμουνισμό ανατολικογερμανικής κοπής και εθνοδιαλυτικής ανθελληνικής παιδείας. Αυτό.

Β΄ Επ: Α! Μα χώρα των θαυμάτων εμείς ανέκαθεν. Αλλά να μη χάνωμε την αισιοδοξία μας.

Α΄ Επ: Αυτό να λέγεται. Αλλά κάποια πράγματα δεν καταπίνονται με τίποτα.
Β΄Επ. Κομμουνοδημοκρατία, κομμουνοπαιδεία των καταλήψεων και μαθητικών, φοιτητικών και πάσης φύσεως εκλογών και κηφηνοσυνδικαλισμών.
Α΄Επ: Τώρα εσύ με ερεθίζεις, μεγάλε!
Β΄Επ. Τι τα θέλεις τα κλασικά γράμματα, σου λένε, όταν έχεις την τεχνολογία αιχμής που ονειρεύεσαι ότι διαθέτεις;
Α΄Επ: Κι έτσι και τα ελληνικά μας χάσαμε και την τεχνολογία εννοείται, μην την είδατε.
Β΄Επ: Αυτό λέγεται κομμουνοδημοκρατική απληστία, έγκλημα και τιμωρία.

Α’ Επ: Μακάριοι οι πτωχοί, γενικώς και προς τα κάτω εξισωτικώς.
Β΄Επ: Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να μπεις στον κομμουνιστικό παράδεισο.
Α΄Επ: Μαμ, νάνι, κάκα, μετά ή άνευ εκκλησίας, όπως οι κοτούλες.
Β΄Επ: Και όπως οι δι αποστολήν  καφέ παραγγέλλοντες Πώς τα λες!
Α΄Επ: Άστα να πάνε, φίλε.


(Ο ιατρός εξέρχεται και εισέρχεται του ιατρείου κατά τρόπον λικνιστόν πως και ξενίζοντα.)

Β΄Επ: Ώπα; Ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών, καίτοι προγάστωρ, ημίκοντος και καραφλίζων, σείεται. Ή λανθάνω;
Α΄Επ: Ο καιρός το καλεί. Ο καιρός των συκών και των σεισοπυγίδων.
Β΄Επ: Κολοσούσες τις έλεγαν στο χωριό μου.
Α΄Επ: Α, εσείετο λοιπόν και το χωρίον σου; Και δεν σου φαίνεται καθόλου.
Β΄Επ: Χα, χα, πώς τα λες;

Α Έπ: Ψηφίζω Χρυσή Αυγή γι αυτό.
Β΄Επ: Και δεν σου φαίνεται ή σού φαίνεται; Τι είναι αυτό;
Α΄Επ: Αίμα, τιμή κι ας πάει και το παλιάμπελο η Βουλή!
Β΄Επ: Δεν βαριέσαι. Όλοι για την σατανική εθνοκτόνο Γερμανία δουλεύουν αυτή την εποχή. Έκανε πάλι εκεί, μεταπολεμικά, στάσι επενδυτική το περιπλανώμενο κεφάλαιο και το πήραν πολύ πάνω τους οι άτιμοι ως κλασικοί κτηνοβάται και γενοκτόνοι ξαδέλφια των Τούρκων όντες.
Α’Επ: Γι αυτό πηγαίνομε ολοταχώς ως ανθρωπότης τόσο αυτοκαταστροφικά στον αγύριστο.
Β΄Επ: Γιατί άραγε;
Α΄Επ: Είναι απλό. Γιατί υπάρχει θάνατος.

Β Έπ: Ααα, εσύ ξέρεις πολλά! Και λοιπόν;
Α΄Επ. Ο άνθρωπος επλάσθη προδιαγραφείς να γίνει αθάνατος. Αλλά στην συνέχεια το μοντέλο αυτό δεν ανταπεκρίθη στις προσδοκίες του δημιουργού του. Απόσυρσις και ανακύκλωσις λοιπόν. Θνητά αναλώσιμα πράματα.

Β Έπ: Δηλαδή; Μην κρύβεις λόγια.
Α΄Επ: Όταν ένα εργοστάσιο έριξε στην αγορά ένα αποδειχθέν στην χρήσι του ελαττωματικό μοντέλο, δεν το αποσύρει μετά προκειμένου μη δυσφημισθή και το όλο προϊόν του;
Β΄Επ: Αχάα!
Α΄Επ. Το εργοστάσιον του δημιουργού γαρ δεν παράγει μόνο θνητά αλλά και αθάνατα προϊόντα όπως οι θεοί, οι μεγαλύτεροι ηλικιακά αδελφοί της θνητής ανθρωπότητος. Η οποία ανθρωπότης διανύει ακόμα την παιδική-θνητή της ηλικία σχετικά προς τους αθανάτους ενήλικες θεούς αδελφούς της…
Β΄Επ: Τι μασωνικά είναι αυτά πάλι. Ποιος το είπε αυτό;
Α΄Επ: Ελληνικά, φιλοσοφικά πες τα. Οι μασώνοι είναι με τον Μάτσα Μούτσα και η μονοθεϊστική θρησκευτική κορυφή παγκοσμίως τον έχει κρυφή θρησκεία. Για να μην ξεχνιόμαστε και μπερδεύειν τις κάλτσες μας.
Β΄Επ. Ο συγγραφεύς του συγγραφέως ούτος ποιός;
Α΄Επ: Ο Αρρίων έκανε το προπατορικό αμάρτημα, αν το όνομα αυτό σού λέει τίποτα. Με την Εύα κοντά παρέα έκαναν. Αλλά κάπου στις απόκρυφες Γραφές χάθηκε το όνομα λένε οι συνωμοσιολόγοι. Η Εύα του έλεγε να μη μιλά αλλά αυτός τον χαβά του, την φιλοσοφία του δηλαδή, και να, τον έτρωγε ο πισινός του να χάση τον παράδεισο.
Β΄Επ. Ποια Εύα, βρε, ποιοί συνωμοσιολόγοι! Τον ξέρει, τον διαβάζει η μάνα του αυτόν;

Α’ Επ. Απ’ τον παράδεισο ίσως. Προβεβηκώς τη ηλικία μου φαίνεται.

Εσύ δεν διαβάζεις ¨Ζευς ελαύνων¨;
Β΄Επ: Βρε, ποιος τον ξέρει πάλι κι αυτόν; Αν δεν απατώμαι άλλωστε, η μπογιά του Διός παρήλθεν ανεπιστρεπτί.  
Α΄Επ: Μην παίρνεις και όρκο. Οι θεοί ξέρουν πολλά κόλπα και μεταμφιέσεις. Θεοί γαρ.
Β΄Επ: Έστω. Αλλά…
Α΄Επ: Το ιστολόγιο ¨Ζεύς ελαύνων¨ εννοώ.
Β΄Επ: Και λοιπόν; Γράφει τέτοια τρελά;
Α΄Επ: Αν θεωρής τρελό το φιλοσοφείν και ευ ζήν.
Β΄Επ: Θέλει σκέψι...
Α΄Επ: Καλά, μην περιμένεις να βρεις λόγια σ’ αυτό όπως αυτά που ακούς στην κυριακάτική σου λειτουργία, έτσι; Δεν χτίζει ναούς-ντουβάρια-φυλακές, είδωλα σοφίας και πολιτικοοικονομικές παγίδες της εξουσίας η φιλοσοφία! Μυαλά, εγκεφάλους αυτοδυνάμους χτίζει και εμπλουτίζει αυτή μόνο, δωρεάν και ελευθέρως, όπως ο θεός.
Β΄Επ: Αί, και προπαντός να μη χάνωμεν και την αισιοδοξία μας, αί;
Α΄Επ: Το είπαμε αυτό, να μην κολλήσωμε κιόλας. Κυκλοφορούντος και πολύ αλτσχάιμερ!  Αί;
Β΄Επ: Να μην κολλήσωμεν φυσικά... Πού, ά, για το κακό λέγαμε του κόσμου σε τι οφείλεται. Είπες στο ότι πεθαίνουμε...
Α΄Επ: Ακριβώς. Ο δημιουργός εργοστασιάρχης δεν σφάλλει ποτέ. Αθάνατος ών αθάνατα έργα ποιεί. Αλλά το μοντέλο ο άνθρωπος διέψευσε εν μέρει τις προσδοκίες του. Έχει μεν εκ προδιαγραφής τον αθάνατον ψυχικόν σπινθήρα αλλά έχει ανάγκη ενός μαθησιακού κύκλου μετενσαρκώσεων για να πάρη πτυχίο αθανάτου θεού. Εν τω μεταξύ οι ήδη αποθεωθέντες και αποθανατισθέντες θνητοί άνθρωποι βοηθούν ως ενήλικες αδελφοί θεοί ως είπαμε όσο μπορούν. Διότι αυτοί βασικό και κατά προτεραιότητα καθήκον έχουν την συντήρησι και υγεία του σύμπαντος από τις παθολογικές επιπτώσεις της εν μέρει υλικής του φύσεως και της χαώδους πρώην αυτού υποστάσεως.
Β΄Επ: Μάλισταααα!… Και πού οδηγεί αυτό, φίλτατε;
Α΄Επ: Ο άνθρωπος είναι μια θεία ψυχομηχανή που αυτομαθαίνει και αυτοβελτιούται μέσω της ηδονής και του πόνου. Προς το παρόν η μεν πρώτη τον νικά ο δε δεύτερος τον σκοτώνει. Ως πότε όμως;
Β΄Επ: Χμ! Και τα αθάνατα μεγαλαδέλφια του;

Α΄ Επ: Αυτά δείχνουν, αδελφικώς και αφθόνως και επί τη κάθε ευκαιρία, τους δρόμους και τα θαύματα της αυτοθεραπείας. Και αρκετούς ηγαπημένους των εξ αυτών, την ώρα της εσχάτης ταπεινώσεως, εξαρπάζουν αυτούς από χειρών θανάτου και εις τα αιθέρια κλίματα αναβιβάζουν δια να μην γνωρίσουν τους τρόμους των σκιών και τους οδυνηρούς εγκλεισμούς των αφεγγών σπηλαίων...
Β΄Επ: Μπράβο ο φιλοσοφών ¨Ζευς ελαύνων¨!
Α΄Επ: Ναι αν και έχει ανάγκη, γενειοφόρος ών κι αυτός ο καημένος, να ευλογεί κάποιες φορές όπως οι παπάδες τα ιερατικά γένεια του.


(Ανοίγει η πόρτα του ιατρείου. Εμφανίζεται ο ιατρός.)


Α΄ Επ: (χαμηλοφώνως.) Ωχ, τα σείστρα της Ίσιδος!  
Β΄Επ: (Στον Α΄Επ.) Ave Caesar. Η σειρά σου. Άντε και καλό βόλι, έεεεε, καλή τύχη.


(Ο ιατρός κοιτάζει πέρα δώθε, βήχει ελαφρά και ξαναμπαίνει, σινάμενος κουνάμενος, στο ιατρείο του.)


Α΄ Επ: Ανοιχτά σύνορα, ανοιχτά οπίσθια. Είναι να μην ξεχειλώση κανείς.

Αυτά βλέπει κι ο νεοοθωμανός και λιγουρεύεται σύνορα καρδιάς, γαλάζιες πατρίδες και οθωμανικά δίκαια του γαμούντος τυράννου και του γεγαμημένου δούλου.
Β΄Επ: ¨Άλλη η θρησκεία της καρδιάς και άλλη η του νόμου.¨ Μωρέ ποιος το είπε, ποιος το είπε…