Είπε τις: Όλα εστί δρόμος. Και συμπληρώσας είπε άλλος τις: Τα πάντα κλίμα εστί. Κλίμα και το γεωφυσικόν, κλίμα και ο χαρακτήρ, κλίμα η συνήθεια και η λογική και αυτή τέλος η μοίρα κλίμα. Έρωτες και έριδες αι ουράνιαι διατεταγμέναι συντεταγμέναι. Πλοηγοί εαρινής ευεξίας, άρματα πανδαισίας.
Όσοι υπερηφάνως υπηρέτησαν και ηρωικώς τας οδύνας των άθλων αυτοί εγνώρισαν την σαγήνην των ευγενών γρίφων, τα ιερογλυφικά της πρώτης αγάπης. Αυτοί και την ηλικίαν ανέγνωσαν των θεών.
Αυτοί και το των ιερών Δελφών μονάκριβον όσον και τρυφερόν και υπέροχον οι φυλάξαντες ελληνικόν μυστικόν. Πολύ προτού ο μέγιστος κατακλυσμός συμβή και η επέλασις των εξ ανατολής μητραγυρτών.
Αυτοί οίτινες το πανάρχαιον Δελφικόν είπον: ΟΙ ΘΕΟΙ ΕΙΣΙΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΗΜΩΝ ΑΔΕΛΦΟΙ! Οι πρώτοι ακυρώσαντες το πασών των θρησκειών ουράνιον σωσίβιον, το μεν σώζον το δε δια βίου και μετά βίον δυσεξαρτησιογόνον. Αυτοί ως και οι πρώτοι επιχειρήσαντες ασωσίβιοι αυτοκολυμβηταί των άστρων!
Και γαρ ώσπερ ενάρετοι εργατικαί οικοκυραί αι καθ’ εκάστην τον οίκον αυτών αγογγύστως όσον και αδιαλείπτως και επιμελώς αποσκονίζουσαι και τακτοποιούσαι, παρεμφερώς και αυτοί οι αθάνατοι θεοί, φροντίζουσι το μέγα αιώνιον σύμπαν αποκαθαίρειν εκ πάσης προσκολληθείσης αυτώ παρασιτικής κακίας, ρύπου και ακαθαρσίας.
Μάθετε ουν, λαοί αυτό, το απεχθάνεσθαι τας ημιτελείς των νόθων θεών αναστάσεις, των φερόντων και διαφημιζόντων δουλικώς τας ταπεινώσεις του της οσίας ζωής αρχιπροδότου όν ως θάνατον ηττημένων προσκυνούμεν.
Εις τα περικαλλή μαρμάρινα του αττικού φωτός τοπία μεσουρανεί εκστατικός εις παρθένος παράδεισος. Εξυφαίνονται κολοσσοί. Δοξαστικά άλματα γεγηθότων. Οι ελευθέρως διανοούμενοι τους δελφικούς των ουρανίων αδελφών διαύλους διορώσι. Λελάμπρυνται του ακροάσθαι τα βήματα χρυσοπέδιλα των αθανάτων. Οι λοιποί παράθυρα τυφλών, παρείσακτοι εξαιρέτων, βέβηλοι των συμβολισμών. Εξόριστοι των ασπόρων ιδεών. Ούτε δεκαταίοι ούτε τεσσαρακοντατέοι κάν.
Ευδαιμονέστατον εστί και το καθεύδειν και το εκψυχάν παρά τινι ιερώ σκοπώ.
Τους των μεγάλων φονικών και της ολικής προδοσίας καιρούς, τους καιρούς της πόρνης Βαβυλώνος και των τρωκτικών Σοδόμων, σεσηπός η ειρήνη μυρίζει και αηδές το πασιχαρές. Κατάσκοπος ο νάρκισσος καφές, ενοχαίσι δε και τύψεσι μεμόλυνται η πάσα χαρά και ανεμελιά. Τα όρια τότε μεταξύ πατριωτισμού, ανδρείας και προδοσίας συγκέχυνται γενόμενα τοσούτον δυσδιάκριτα ώστε προδόται, υποκριταί, ριψάσπιδες και κίναιδοι αγκαλιά βαδίζουσι επηρμένοι, και εκ του όχλου επευφημούμενοι, οίον ήρωες εστεμμένοι θριαμβευταί των αιώνων απατεώνων.
Οι καιροί των κεκαλωδιωμένων τε και κλωνοπεποιημένων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου