21+2 Διασπάσεις μετά το 74

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

21+2 Διασπάσεις μετά το 74

 

ΔΙΑΣΠΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

Δημοκρατική Ανανέωση του Κωστή Στεφανόπουλου.

Πολιτική Άνοιξη (ΠΟΛ.ΑΝ) του Αντώνη Σαμαρά

"Ταύροι" του Στέφανου Μάνου

Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ) του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Δημοκρατική Συμμαχία (ΔΥΣΗ) της Ντόρας Μπακογιάννη

Ανεξάρτητοι Έλληνες (ΑΝ.ΕΛ.) του Πάνου Καμμένου

Φωνή Λογικής της Λατινοπουλου

 

ΔΙΑΣΠΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

 

Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗ.Κ.ΚΙ) του Δημήτρη Τσοβόλα

Κοινωνική Συμφωνία του Χάρη Καστανίδη και της Λούκας Κατσέλη

KΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου

Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα του Ανδρέα Λοβέρδου

(και δεκάδες άλλες διασπάσεις ομάδων που πήραν την μορφή πολιτικών κινήσεων μικρής εμβέλειας)

 

ΔΙΑΣΠΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΚΕ

 

ΚΚΕεσ στην ιστορική διάσπαση-μητέρα όλων των άλλων διαστάσεων του 1968

ΝΑΡ/Ανταρσύα υπό τον Άγγελο Χαγιο, από την αποχώρηση 15μελων της ΚΕ και της ΚΝΕ το 89

ΠΡΑΤΤΩ, πολιτική κίνηση υπό τον Νίκο Κοτζιά, που συμμετείχε στην αποχώρηση των 15 μελων της ΚΕ και της ΚΝΕ το 89

ΕΑΜ, του Μ. Βασιλάκη, από την τοπική διάσπαση της Οργάνωσης Δ. Ελλάδας το 90

"Ανανεωτικοί" υπό τον Γ. Δραγασάκη, που δημιούργησαν το 91 μαζι με το ΚΚΕεσ τον Συνασπισμό

 

ΔΙΑΣΠΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ

 

Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ) του Φώτη Κουβέλη

Λαϊκή Ενότητα (ΛΑ.Ε.) του Παναγιώτη Λαφαζάνη

Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής (ΜέΡΑ 25) του Γιάνη Βαρουφάκη

ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ (Επικεφαλής: Αλέξης Χαρίτσης)

 

Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των διασπάσεων είναι ότι ήταν διασπάσεις που ξεκίνησαν από την κορυφή των κομματικών ιεραρχιών ή από βουλευτές, με τα μέλη να ακολουθούν.

 

Η πρόσφατη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Σ.Κασελάκη φαίνεται ότι είναι η δεύτερη, μετά την διάσπαση "Β Πανελλαδική" από την νεολαία Ρήγας Φεραίος του ΚΚΕεσ το 80, που προκλήθηκε πρώτα στην βάση με τα στελέχη της ΚΕ και βουλευτές να την ακολουθούν.

 

Η επόμενη πλέον σίγουρη της ΝΔ, πάλι υπό τον Αντώνη Σαμαρά, συνεχίζει την παράδοση των διασπάσεων "από πάνω". Αυτή την φορά για να "μαζέψει" την λαϊκή δυσαρέσκεια μέρους του 17-18% του εκλογικού σώματός (ο μπετόν αρμέ πυρήνας της Δεξιάς πολυκατοικίας, που αντιστοιχεί στο ποσοστό που έλαβε επί Σαμαρά το 15), για να εκφράσει την δεξιά ως νέα διακριτή και υπολογίσιμη πολιτική παράταξη στήριξης του νεοφιλελευθερισμού αλά Γκρεκ (δηλαδή των χορηγών εφοπλιστών).