ΤΟ ΤΡΕΧΟΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΙΓΝΙΟ ΠΕΡΙ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΤΟ ΤΡEΧΟΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΙΓΝΙΟ ΠΕΡΙ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓIΝΕΤΑΙ ΤΏΡΑ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ.

Οι περισσότερες αναλύσεις για την "Ουκρανική κρίση" εστιάζουν επιλεκτικά:

 

- Στους ιστορικούς δεσμούς Ρωσίας-Ουκρανιας και πως αυτοί αλλοιώθηκαν και χαλάρωσαν μετά την διάλυση της Σοβιετιας.

- Σε ένα αγώνα γοήτρου της Ρωσίας, που δεν επιθυμεί την ένταξη της πρώην αδελφής της στο αμυντικό άρμα της Δύσης.

- Στις εθνικιστικές διάφορες των 8εκ ρωσόφωνων στα ανατολικά της χώρας με τους "δυτικόφιλους"' Ουκρανούς στα δυτικά, ανάμεσα τους και πολλοί ακραίοι με φιλοναζιστικές απόψεις.

- Στην ανάγκη της Ρωσίας να έχει πρόσβαση στην Μαύρη Θάλασσα, πέραν από την Κριμαία που ήδη έχει προσαρτήσει από τον πόλεμο του 2014, για να μπορεί από εκεί ο στόλος της να έχει πρόσβαση προς τις "ζεστές θάλασσες" ανεμπόδιστα.

-  Άλλες επί μέρους αντίστοιχες προσεγγίσεις που όμως καμία δεν εστιάζει στα, κατά τα δική μου γνώμη, πραγματικά επίδικα της τρέχουσας νέας κρίσης. Και, που φαίνεται ότι έχει να κάνει με μια μεγαλύτερη πολυπλοκότητα θεμάτων ταξιθέτησης εντός της νέας παγκοσμιοποίησης που έχουμε ήδη μπει.

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα μίας τεχνικά άρτιας "επαγγελματικής" ανάλυσης με όλα τα πιο πανω επιλεκτικά..Μια καλή "επαγγελματική" ανάλυση, που εστιάζει όμως μόνο στα ιστορικά και διπλωματικο-στρατιωτικα θέματα στο Ουκρανικό, ΕΔΩ 

 .

Τι δεν λένε όμως συνήθως αυτές: Τα πραγματικά διακυβεύματα, που φαίνεται ότι είναι δύο:

 

Κατ' αρχάς επί του ενεργειακού:

Οι δύο πρώην υπερδυνάμεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, συμφώνησαν πριν να ξεκινήσει η προηγούμενη παγκοσμιοποίηση, στην σύνοδο κορυφής Ρηγκαν-Κορμπατζόφ το 86 στην Ζυρίχη, να βάλουν την τότε ανερχόμενη ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, "στην μέση" ως ενεργειακά απόλυτα εξαρτημένη από τους δύο και πολύ αδύναμη και στρατιωτικά. Εξαρτημένη είτε από τα πετρέλαια του Κόλπου, που έλεγχε κυρίως ο θείος Σαμ, είτε από το φυσικό αέριο που ελέγχει το Κρεμλίνο.

 

Μετά την κρίση του 08, αυτό το παίγνιο έγινε και πιο άγριο. Από την μία τα σωρηδόν πληθωριστικά δολάρια που εκτυπώνουν οι ΗΠΑ χρησιμοποιήθηκαν μέσω των "πετροδολαριων" για να εξάγουν τα οικονομικά τους προβλήματα σε όλον τον πλανήτη, σώζοντας την παρτίδα του εκάστοτε προέδρου.

Πως? Κυρίως αυξομειώνοντας κατάλληλα τις διεθνείς τιμές της ενέργειας και φορτώνοντας χρέη στους ασθενέστερους κρίκους της παγκόσμιας οικονομικής αλυσίδας. Εμείς πρώτοι και καλύτεροι, τα ξέρετε, ως πολύ ενεργειακά εξαρτημένοι, παρά κάτι κοιτάσματα εδώ πιο κάτω που παραμένουν σφραγισμένα, σαν τα μυστικά από τις μελέτες του Τσιοδρα.

 

Η Ρωσία σε όλο αυτό το διάστημα κέρδιζε εύκολα ως παραγωγός ενέργειας. Και για να διατηρηθεί το παιχνίδι υπό έλεγχο, κατάφερε να θέσει την μεγαλύτερη οικονομικά δύναμη της Ένωσης, την Γερμανία, σε πλήρη εξάρτηση από τα δίκτυα της του φυσικού αερίου που κινούν την παραγωγική της μηχανή. Δεν προσλαμβάνονται, ξέρετε, τζάμπα οι πρώην καγκελάριοι ως σύμβουλοι της Gazprom...

 

Τελευταίο μεγάλο της επίτευγμα, ο αγωγός Nordstream2, που συνδέει απ' ευθείας την Γερμανία με την Ρωσία, παρακάμπτοντας τις ενοχλητικές και για τους δύο ενδιάμεσες χώρες, όπως την Ουκρανία, που έμεναν να νομίζουν ότι είναι ρυθμιστές για λογαριασμό των ΗΠΑ. Άλλη μια μεγάλη διπλωματική τους αυταπάτη.

 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έγιναν μέσα στο 21 δύο σημαντικά πράγματα:

 

1- Η ΕΕ αποφάσισε, ιδιαίτερα μετά και την εκλογή Μπάιντεν, να προχωρήσει με πιο γρήγορα βήματα προς την ενεργειακή της απεξάρτηση, ποντάροντας όλα της τα λεφτά στο "όλα από ΑΠΕ" και προς το πράσινο υδρογόνο. Έργο μετάβασης που θα διαρκέσει τουλάχιστον 30 χρόνια και θα στοιχίσει στην Ένωση γύρω στα 17τρισ€ μέχρι το 30, με αμφιβολο ακόμη αποτέλεσμα στο πόσο πολύ θα αυξηθεί έτσι το τελικό ενεργειακό της κόστος. 

 

Κομμάτια λες ας γίνει, το κλίμα να είναι καλά.. Μετά, πες και "έχει ο Θεός" για το πόσα θα χρειαστούν ακόμα, "δάνεια υπάρχουν", όπως είναι το μότο της καθυστερημένης οικονομικής σκέψης που ακόμα κυριαρχεί στα μυαλά των νάνων ηγετών της ΕΕ Αυτών που ακόμα αποκρύπτουν ότι "μέταλλα δεν υπάρχουν" γι αυτό το σχέδιο! Είτε τα ελέγχουν οι ανταγωνιστές είτε υπάρχουν στις ζητούμενες ποσότητες μόνο σε άλλους πλανήτες.

 

2- Μετά τον κορονοϊο και την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, εντάθηκαν και οι εκβιασμοί, κυρίως από την Ρωσία, για να αδειοδοτηθεί ο αγωγός Nordstream2, ζωτικής σημασίας για την "πράσινη"(!) μετάβαση της Γερμανίας (με παράλληλο μπλοκάρισμα του ανταγωνιστικού του EastMed, εδώ πιο κάτω). Έτσι, και λόγω όλων των λανθασμένων χειρισμών της κοντόφθαλμης ηγεσίας της ΕΕ, που έπεσε στην παγίδα πυροβολώντας το πόδι της, έφτασε να πληρώνει τώρα η Δυτική Ευρώπη το φυσικό αέριο, από το οποίο δεν μπορεί να απεξαρτηθεί απότομα μέχρι το 2050, σε τιμές υπερπεντάπλασιες των περσινών. Μοιραία στα ύψη και το ηλεκτρικό ρεύμα και όλα της τα προϊόντα, αφού το ενεργειακό κόστος σε αυτά είναι τριπλάσιο έως εξαπλάσιο του εργατικού. Η λιτότητα στους μισθούς δεν αλλάζει απολύτως τίποτα ως προς την παραγωγικότητα. Την εποχή των αυτοματισμών και της ρομποτικής, άλλο είναι το κυρίαρχο ζήτημα.

 

Αποτέλεσμα από αυτά εντός του 21 και μέχρι σήμερα:

 

- Η Ρωσία έβγαλε ήδη τρελά κέρδη από τον Nordstream2 επειδή αυτός δεν λειτούργησε! Ποιο πολλά απ' όσα θα βγάλει αν και όποτε λειτουργήσει και για πολλά χρόνια.

- Η Fed στις ΗΠΑ μπορεί να συνεχίζει να τυπώνει αεράτο νέο χρήμα με άνεση για να χρηματοδοτήσει ο Μπάιντεν το δικό του σχέδιο "Πράσινης μετάβασης" (με ισχυρή όμως στήριξη εκεί από τα πυρηνικά, που δεν είναι καθόλου μα καθόλου πράσινα).

- Η ΕΕ έτσι χάνει σε όλους τους τομείς εντός της διευθέτησης Ρήγκαν-Γκορμπατσοφ του 86. 

 

Άρα:

 

- Η τρέχουσα "Ουκρανική κρίση" , υπό αυτή την οπτική γωνία, βολεύει και τις δύο πρώην μεγάλες υπερδυνάμεις για να συντηρείται για πολλά χρόνια ακόμα. Χωρίς υποχρεωτικά την ανάγκη για μια θερμή σύγκρουση των δύο επί Ουκρανικού εδάφους.

 

- Κατά δεύτερον, επί του παγκόσμιου γεωπολιτικού:

Το παίγνιο πλέον έχει μεταφερθεί και χωρίς να πέσει τουφεκιά, στον κύριο χώρο ανταγωνισμού στην νέα παγκοσμιοποίηση που μπήκαμε: Στην κόντρα ΗΠΑ-Κινας, με όμως αυτή την φορά ως διακύβευμα το κατά που θα στραφούν τελικά η Ρωσία και η Ινδία, Οι δυνάμεις δηλαδή που θα κρίνουν την έκβαση του νέου Ψυχρού Πολέμου που παίζεται πλέον στο επίπεδο όλου του πλανήτη.

 

Η μη αποδοχή από τους Ευρωπαίους να εντάξουν και την Ρωσία στον δικό τους κοντόφθαλμο σχεδιασμό, την στρέφει θέλει δεν θέλει προς την Κίνα. Αυτό επικυρώθηκε ανάμεσα στους Ξι και Πούτιν μετά την τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων, με πιο σοβαρό αποτέλεσμα την πολύ πιθανή επικείμενη αποχώρηση της Ρωσίας από το διατραπεζικό σύστημα SWIFT και την προσχώρηση στο αντίστοιχο πολύ πιο σύγχρονο κινεζικό. Αυτό σημαίνει επανασύσταση των BRICS και επιστροφή στο 2009, λίγο πριν την Ελληνική κρίση, τότε που αυτή απέτρεψε την απώλεια της παντοκρατορίας του δολαρίου.

 

Έτσι ξεκινάει όμως ένας αθέατος πόλεμος, χωρίς πλάνα από S400 και βολές πυροβολικού σε "ασκήσεις".

 

Επικίνδυνος, αφού έτσι μεγαλώνει φυσικά και ο κίνδυνος νέων καταρρεύσεων τύπου Leman Brothers λόγω των παγκόσμιων τεκτονικών αλλαγών στο εμπόριο (και φυσικά και την αναμενόμενη αντίδραση των ΗΠΑ). Με διακυβεύματα όμως τώρα όχι τα 600δισ που έσκασαν από κάτι στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ το 08, και που παρέσυραν στην απαξίωση γύρω στα 13τρισ$ σε τοξικά ομόλογα και που τα χρεώθηκαν τελικά τα κράτη (η δική μας αναλογία 140δισ που μας φέσωσε το PSI του Βενιζελου για να σωθούν 4-5 Γαλλογερμανικές τράπεζες). 

 

Τώρα έχουν τεθεί σε διακινδύνευση πάνω από 20τρισ δάνεια μεγάλων εταιριών της ΕΕ και της Κίνας, λόγω της ενεργειακής κρίσης, μαζί με συνεπακολουθες και άλλες κρίσεις στις αλυσίδες διανομής και την παραγωγή. Όπερ τώρα παίζονται πολλές εκατοντάδες τρισ μοχλευμένων τοξικών τραπεζικών προϊόντων! 

 

Πολύ θέλει, λέτε, να γίνουν όλα Κούγκι από τον θείο Σαμ, και να χαθούν όλα τα χρήματα όλων των παικτών, μαζί με τις Τράπεζες και ότι έχουν παράγει αν είναι να είναι ο πολύ χαμένος από αυτόν τον πραγματικό πόλεμο;;

 

Και θα πεις τότε: Μα τρελοί είναι οι Αμερικανοί;; Δεν βλέπουν τι θα κάνουν έτσι;;

Δεν είναι τρελοί. Πολύ σκληροί παίκτες είναι, έστω παίζοντας Τεξας πόκερ, όσο βλέπουν να χάνεται η παντοκρατορία του δολαρίου τους ανεπιστρεπτί. Έτσι τώρα εκβιάζουν όλο τον πλανήτη σε μία προσπάθεια να κερδίσουν τα τέσσερα χρόνια που χάθηκαν λόγω του Τραμπ! Τους χρειάζονται τώρα περίπου τέσσερα χρόνια για να μπουν με αξιώσεις, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, στον νέο νομισματικό ανταγωνισμό των ψηφιακών μέσων, αυτά που ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται ως "κρυπτονομισματα", στο πεδίο που προηγείται ήδη τεχνολογικά και οργανωτικά η Κίνα.

 

Άρα για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, θερμή σύγκρουση με την Ρωσία ή την Κίνα δεν είναι δυνατόν να γίνει! 

 

Το πιθανότερο σενάριο: θα πουλήσουν οι Αμερικανοί αυτό που λείπει στην Ρωσία, λίγο κύρος, για να αγοράσουν αυτό που λείπει στους ίδιους: λίγο χρόνο από αυτόν που χρειάζονται.

 

Όμως εξάγονται και μερικά ακόμα λογικά συμπεράσματα από τα πιο πάνω:

 

Συμπέρασμα 1: Το πεδίο της κύριας μάχης ισχύος θα είναι το διαδίκτυο! Αυτό θα κρίνει τον νικητή στα σημεία των πιο πάνω παιγνίων, αφού σε αυτό θα κυκλοφορεί ο νέος τύπος χρήματος μόνο!

 

Συμπέρασμα 2: Τι πρέπει να κάνει τώρα η ΕΕ μην και διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη;;

Τα μισά τα είπε η Ομάδα Σπινέλι : να αλλάξει το καταστροφικό σύμφωνο σταθερότητας. Το άλλο μισό, που δεν έχει ακόμα ειπωθεί, είναι να αλλάξει και τον τρόπο παραγωγής του ευρώ και την ενεργειακή της πολιτική, παύοντας να κάνει πλάτες και χαρές στις τράπεζες της. Δεν απαιτούνται πλέον!

 

Συμπέρασμα 3: Εμείς τι να κάνουμε, μπας και επιβιώσουμε;;Δύσκολο να δώσουμε απάντηση, θα πρέπει να υπάρξει μια ενεργειακή μετάβαση που να απαντάει ρεαλιστικά σχεδόν σε όλες τις πιο πάνω προκλήσεις και τα προβλήματα και γύρω μας. Έτσι και μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να μην είμαστε πάλι ο μεγάλος χαμένος-ασθενής κρίκος. Αλλά ίσως από την μεριά όσων επιβιώσουν και μετά από όλα αυτά, για να παίξουμε τον ρόλο μας. 

 

Του "αρχαίου σοφού" δυτικού που δεν φοβίζει και δεν φοβάται κανένα, αυτόν με τα 3Δ.

Διαιτησία, Διαμεσολάβηση, Διαπραγμάτευση μέσα σε ένα πολυ-πολικό νέο κόσμο που σε τίποτα δεν θυμίζει αυτούς που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την πτώση της Σοβιετιας.