ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (49)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Εί οι θεοί διαλέγονται τήν τών Ελλήνων γλώτταν χρώνται.¨ (Κικέρων.)    

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
ο τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος)

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (49)

1)  Πετάλι- πεντάλ (οχημάτων) , βαρβαρότροπα ελληνικά αντιδάνειο κι αυτό. Από ποια λέξι;  

2) πηδώ: η κυριολεκτική σημασία του ρ.

3)  όρχις (ο) πώς ετυμολογείται. Όρχις και όρχησις (η) κατά ποίαν έννοιαν σγγενεύουν;

4)  όχημα (ρ. οχούμαι) Ποια η ετυμολογία και η σημασία της λ. , κυριολεκτική και μεταφορική.

5)  ρ. απολαμβάνω ή απολαύω είναι το ορθόν και γιατί;  

6)   ρήμα (το):  Η ετυμολογία του, τί σημαίνει και τι σχέσι έχει με τον άρρενα;  

7)  άνθος (το.) Ποια τα συνθετικά και η σημασία του.

8) Βόλος, σβώλος, κύ-βος, κόμ-βος (ο), κο-υβάρι (το), βαλβίς-βαλβίδα (η),  βολβός,  βόμβυξ (ο) ή μπουμπούκι και τσιμπούκι (το) , τι κοινό γλωσσικό και εννοιολογικό χαρακτηριστικό  έχουν;    

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (48) ΕΔΩ.           

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του  Λεξιθήρος.

1)  πε(ν) τάλι  < πηδάλιον , πέταλον (το).

2) πηδώ < ρίζα ποδ- πόδι, πούς (ο) γεν. ποδός = άλμα δια των ποδών.

3)    όρχις < ορ-(πρβ. όρ-ος (το) + χ(ε)ι- (πρβ. χειμών (ο) )= το εκ του όρους καταχε-όμενον (χυνόμενον) ύδωρ όπως  το εκ των ορχέων  του ανδρός γενετήσιον σπέρμα.  (Άνθρωπος και τα μέλη αυτού κατ’ εκόνα και ομοίωσιν της μητρός του θεάς γης.)  Όρχησις < όρχ- + ώσις- ώ-θη-σις, διότι δια του χορ-ού (<ορ-χ-ού) ωθούνται ¨χορεύειν¨ και οι ανδρικοί όρχεις.

4)   όχημα < ό-ρ-χημα (= αυτό που έρχεται). Πρβ. οχ-εύω = καββαλώ και μεταφορικώς η σαρκική συνουσία  (ο ανήρ εις την κλασικήν άνω θέσιν της θηλυκής διεισδύσεως.)  

5)   απολαύω, το ορθόν. εξ ού και ουσ. απόλαυσις (η) ενώ το απολαμβάνω> ουσ.  από-ληψι-ς που δεν θυμίζει καθόλου  απόλαυσι.

6) ρήμα (το) < ρ. ρέω, ροή (το ρεύμα του ανθρωπίνου  λόγου.  Άρ-ρην < άρ-σην, αρσ-ενικός = το ανδρικόν φύλον που έχει ιδιαίτερον χαρακτηριστικόν του το δι-εγειρόμενον-αιρόμενον  γενετήσιον μόριον .  (πρβ. άρσις, έπ-αρσις, ρ. αίρω = σηκώνω.)         

7) άνθος (το) < άνω + θ-άλλον (το)  (ρ. θάλλ-ω, επιθ. θαλερός, )  = αυτό που θάλλει προς τα άνω ήτοι ανθίζει. .  

8)  Κοινό των λέξεων αυτών το γράμα ¨β,¨ λατ. ¨ v-¨  (πρβ.  ωόν (το) (λατ.  o-v-um) που χαρακτηρίζει τα ωο-ειδούς-στρογγύλου σχήματος αντικείμενα