Άρα με το να φοβόμαστε να καταρρίψουμε τα τουρκικά drone, παρ' όλο που αυτά κάνουν υπερπτήσεις, σημαίνει ότι εμμέσως αποδεχόμαστε ότι ο χώρος πλέον δεν είναι στην κυριαρχία μας.
Απ' εκεί που σκεφτόμασταν να μην καταρρίψουμε Τούρκο και χαθεί η ζωούλα του, τώρα μας απασχολεί να μην πάθουν κάτι οι πλακέτες της Τουρκίας και παρεξηγηθούμε. 3 χρόνια κυβέρνηση και τώρα κατάλαβαν το πρόβλημα. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αν αποφασίσαμε αύριο να καταρρίψουμε μαζικά οποίο drone παραβιάζει τον Εθνικό εναέριο χώρο μας, ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος με κύριο γνώμονα το κόστος θα ήταν :
Ηλεκτρονικός πόλεμος, suicide drones τύπου coyote uas, οπλισμένα drone με κατευθυνόμενες ρουκέτες. Έστω και 2 να φέρνουν αρκεί για να ρίξεις κάτι που δεν πάει πάνω από 100km και έχει τέτοια μικρά ποσοστά ευελιξίας. Το να σηκώνεις πάντως μαχητικά, οπλισμένα εκπαιδευτικά αεροσκάφη ή να ρίχνεις πυραύλους των 10 k ή των 100 kn ή του 1εκ. δεν συμφέρει.
Στην πρώτη περίπτωση με τα εκπαιδευτικά οπλισμένα αεροπλάνα είναι και επικίνδυνο, επειδή θα γίνονται ορατά από την τουρκική αεράμυνα και θα μπορούν να καταργηθούν είτε από αντιαεροπορικά συστήματα, είτε από Τουρκία μαχητικά. Μιλάμε όμως για πόλεμο σε αυτήν την περίπτωση.
Πλήθος Τουρκικων UAV -και όχι μόνο- είναι εξοπλισμένα με laser designators αλλά και όπλα καθοδήγησης laser. Είναι σημαντικό να κινηθούμε προς την απόκτηση συστημάτων ΝLWS (Naval Laser Warning System) η αλλιώς L-ESM σε όσο το δυνατόν περισσότερες μονάδες επιφανείας.
Είναι συνδεδεμένα με το CMS & ESM του πλοίου και αποκαλύπτουν/ταξινομούν/αναγνωρίζουν και παρέχουν προειδοποίηση απειλών προσπίπτουσας ακτινοβολίας λέιζερ επιτρέποντας ταχύτερη & αποτελεσματικότερη αντίδραση αλλά και βοηθούν στην σύνθεση πιο πλήρους εικόνας της τακτικής κατάστασης .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου