ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(16)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(16)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Λόγοι παραινετικοί και εγερτήριοι εις μιαν μελλοντικήν γενικήν επιστράτευσιν και επανεκκίνησιν του έθνους. Και πας, εδραίως και στερρώς, Έλλην ακούειν ακουέτω:

Η ακμή προάγει σειρήνας και σοφούς, η παρακμή ναρκίσσους και επαναστάατας. Η Ελλάς είναι κάλλος και πνεύμα ελευθερίας και σοφίας, ρεύμα μεταμορφωτικού, αποθεωτικού φωτός που δεν εγκλείεται ως αι αιγυπτιακαί μούμιαι εις ψυχρά μουσεία και αναίμους βιβλιοθήκας.

Αρχιμήδης έφα το περίφημον ρητόν ¨Δος μοι πας στώ (σταθερόν σημείον) και ταν γαν (γην) κινήσω.¨ Επί του προκειμένου μετηλλαγμένον ισχύει και ως ¨Δός μοι Έλληνα ηγεμονικόν, μυθικόν, έστω και ένα, (¨είς όσον μύριοι,¨ )  και την εκρηκτικήν συνειδητότητα θνητών και αθανάτων, γηίνων και ουρανίων ηφαιστειωδώς θα προκαλέσω.    

Δεν είναι δημοκρατία αυτό, μια πλανητική τεχνοδημοκρατορία εθνοκτόνων φυλακών είναι. Δυστοπικός προάγγελος  πανανθρωπίνης γενοκτονίας και πλανητικού ολοκαυτώματος.

Η μάνα μας θεά γη, ξέρει όλα τα μυστικά και μυστήρια των αιώνων αλλά ουδέν θέλει λέγειν δι’ αυτά. Μόνο κοιτά περιμένοντας τον άνθρωπον του λαμπρού μέλλοντος του αποκαλύψαι αυτά.

 
2. Δεν τολμούν οι βάρβαροι ακόμα, τα δειλά θρέμματα, άποικοι της Ασίας. δεν τολμούν εν όπλοις ευθείαν επίθεσιν καθ’ ημών διότι ξέρουν ενδομύχως ότι:  αρχαιόθεν και εκ θεού αρχής ουδείς λαός, ουδέν έθνος δύναται επιτελείν το θαύμα, κυρίως το πολεμικόν, επιτυχέστερα των αποφασισμένων Ελλήνων.

Ως εκ τούτου προσπαθούν εκμεταλλευόμενοι τα ελαττώματα της ελληνικής φυλής, το φίλερι, αντίζηλον, φίλαρχον και αξιωματικόν, επιχειρούν πλαγιοτρόπως του διαφθείραι, υποτάξαι και εξοντώσαι αυτήν. Όπερ ουκ ολίγαν φοράς δυστυχώς διαχρονικώς το επέτυχον ως και σήμερον φαίνονται συμβαίνειν.      

Και γαρ αρχαιόθεν ως και επί του παρόντως παραμονεύουν βουλημικώς κατασπαράξαι το δημοκρατικόν θνησιμαίον όπως φαίνεται εξελισσόμενον σήμερον το παραπαίον και ανερμάτιστον, και εν μέσω γενικευμένης παγκοσμίου παρακμής,  έθνος ημών.

Έθνος το οποίον ιδίως μετά την κατάργησιν του βασιλικού θεσμού, θεσμού όστις παρά τον αποικιακό του χαρακτήρα, διέσωζε και κάποια εθνοταυτοτικά εθνοσυμβολικά στοιχεία καθώς επί ημερών του διευρύνθησαν τα σύνορα τηςς ελευθεράς Ελλάδος.

Αν και πάντα από ιδρύσεώς του εξουσιάζει το κράτος αυτό κληρονομικώς αυτή η ληστρική ξενόδουλος ολιγαρχική συμμορία. Θεσμοί γαρ εθνικοί όπως και η θρησκεία και ο εθνικόφρων στρατός αποτελούν αναχώματα και προμαχώνες εθνικής ανατάσεως, ανεξαρτησίας  και εθνοταυτοτικής μνήμης που μετριάζουν την εγγενή μας ακόλαστον πολιτικήν ασυδοσίαν.   

3. Η χαριστική βολή πάντως κατά του έθνους επήλθε όταν η άφρων στρατιωτική δικτατορία διέπραξε το κυπριακόν εθνικόν ανοσιούργημα, το οποίον φυσικά η μεταπολιτετυτική πολιτική σαπίλα επεξέτεινε και ανεγνώρισε, προθύμως, εθνομειοδοτική και τυχοδιωκτική ούσα κι αυτή, δια του ¨Η Κύπρον κείται μακράν.¨

Επειδή έκτοτε αφορμήν και πρόσχημα λαβόντες ανέλαβον τα πολιτικά ηνία οι ιδεολογικώς εθνολετήρες, οι στρατιωτικά αποτυχημένοι, ηττημένοι του Εμφυλίου ίνα γράψωσι – ποιοι δηλαδή; - εκδικητικώς την δική των διεθνιστικήν και εθνοδιαλυτικήν ατζέντα διώκοντες λυσσωδώς, και κατά το ¨μαζύ με τα ξερά και τα χλωρά,¨ πάν το υγιές εθνικόν.

Και είναι κάτι το πρωτοφανές εις τα παγκόσμια πολιτικά χρονικά για ελεύθςερο κράτος κυβέρνησις ομού και αντιπολίτευσις όπως εν Ελλάδι να πλειοδοτούν ακόμα και σήμερον εθνοαυτοκτονικώς εις εθνικήν ηττοπάθειαν και μειοδοσίαν έναντι των ισχυρών όσο και αδυνάτων, απροκαλύπτων  ομόρων εχθρών του.

Αι ελληνικαί του εξωτερικού παροικίαι και μειονότητες έχουν προ πολλού αφεθή-προδοθή εις την τύχην των και οι λαθρέποικοι και μειονοτικοί απολαύουν προνομιακήν πολιτικήν αναγνώρισιν και φωνήν έναντι των αυτοχθόνων, ενώ οι  οι πατριώται διώκονται ως ποινικοί εγκληματίαι.

Υπογεννητικότης, εκφυλισμός μέχρις αιμορραγία εγκεφάλων, εθνικώς επικίνδυναι εξαγοραί συνοριακών εδαφών... Αλλά πάντα θα υπάρχει ελπίς, πάντα θα σφυρηλατούνται εν μέσω τοιούτων απελπιστικών δοκιμασιών οι ανένδοτοι, αφανείς,  μαχόμενοι ήρωες του ιερού πατριωτικού χρέους και καθήκοντος.

 
4. Θα πολεμήσωμεν μοιραίως και πάλιν, είπερ ποτέ και άλλοτε, με αυταπάρνησιν και αυτοθυσίαν δια τα απαράγραπτα και αναφαίρετα δίκαια του ελευθερόφρονος εθνανθρώπου, τα ιερά δικαιώματα και ηθικάς αξίας της ελευθερίας, της τιμής, της γενικής ευημερίας, ευδαιμονίας και  προόδου. Αίμα και αίμα-ιχώρ της ψυχής, αν απαιτηθή, θα δώσωμεν προθύμως γι αυτό.   

Επειδή αυτά επιτάσσει ο ύψιστος ηθικός νόμος, το ιστορικόν μεγαλείον της φυλής και το δίκαιον αίτημα των ηρωικώς πεσόντων προγόνων που εθυσιάσθησαν αυτοβούλως και αυθορμήτως ίνα απολαύωμεν ημείς σήμερον την ελληνικήν στέγην, την πλέον πεπροικισμένην και αξιοζήλευτον χώραν, πατρίδα της γης.        

Χώραν με το άριστον απολλώνειον κλίμα, με την αρίστην πανίδα και χλωρίδα, χώρα που εξέθρεψε και το άριστον δείγμα ανθρώπου, τον Έλληνα, τον ευγενή δημιουργόν, εμψυχωτήν και στυλοβάτην του αδόλου και αφθόνου ανθρωπισμού και εξευγενιστικού πολιτισμού.

Χώραν που όλοι οι βάρβαροι αλλόφυλοι επιβουλεύονται όσο και φθονούν και μισούν καραδοκούντες την σατανικήν ευκαιρίαν του υφαρπάσαι και διαμελίσαι αυτήν.  Επί ματαίω φυσικά. Η Ελλάς και πάλι πέπρωται να γίνη και πάλι  το θαυμαστόν πρότυπον και παράδειγμα της παναθρωπίνης απελευθερώσεως.

Και η τελική νίκη έσεται και πάλι η δική μας, η ελληνική νίκη, διότι αυτή είναι και νίκη του αιωνίου φωτός, του αγαθού, της δημιουργίας και του κάλλους. Και της οποίας νίκης η σάλπιγξ ουδέποτε θέλει σιγήσει δονούσα, ενδυναμούσα και εμπνέουσα τας ανθρωπίνας ψυχάς  εις τον ιερόν θυσιαστικόν αγώνα της αποθεωτικής των καταξιώσεως.