ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(13)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(13)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Αυτή η δημοκρατική αλητεία, η παρ’ ημίν πολιτική ακολασία με τις πλάτες της πιο διεφθαρμένης, στην ιστορική της πορεία, πρώην πεφωτισμένης Ευρώπης.  Έλεος πια!

Αντινατιβισμός βαρβαριστί ή εθνική αποκαθήλωσις της κρυπτοκουμουνιστικής, κατάφορα εθνοκτόνου ευρωμεταπολιτεύσεως, σαν ελληνικός επικήδειος τρομάζει.  Ένας αργός βυζαντινός θάνατος, μια δημοκρατική ευθανασία.

Αλίμονο! Οι Τούρκοι μας άφησαν αμαθείς, οι Ευρωπαίοι ημιμαθείς. Επειδή δεν είναι πανάκεια η δημοκρατία, δεν δίδει νουν και ψυχήν αλλά πρώτα απαιτεί , πόσο μάλλον η δική μας αποικιοκρατική.

Αλλά η νάρκη της παρακμής ξυπνά πάντα, κάποια στιγμή, στην άδεια κόλασι. Δεν σώζει ούτε θεός μήτε δημοκρατία αυτόν που δεν θέλει και δεν μαθαίνει να σώζεται από μόνος του.

Η ομόνοια είναι χρυσός, η συγνώμη θησαυρός, η φιλία πύλη της ειρήνης και της ευτυχίας. Καθαρότερο δε θαύμα δεν υπάρχει απ’ αυτό που κάνει το ολίγον της αρετής πολλά νοστιμότερον του πολλού της κακίας.

 
2. Χωρίς αγώνα κι αγωνία η ζωή δεν έχει ουσία. Ο κίνδυνος διδάσκει την τόλμη, η ραστώνη την αβουλία και η φιλοσοφία εξασκεί την συνείδησι. Η φιλοπονία είναι ψυχοσωματική υγεία. Και η μετ’ αρετής και γνώσεως εργασία ευλογία, ομορφιά και δημιουργία.

Διανοούμενους πραγματικούς λέγε όσοι δια βίου αυτομαθηταί και αυτοδίδακτοι. Και όχι οι προσκυνημένοι πτυχιούχοι θεσιθήρες.  Ανάπηρη ψυχή έχουν αυτοί όσο κι αν έξω φαίνονται σπουδαίοι και δυνατοί.

Της εξουσίας και του κόμματος που τους ανέδειξε είναι προβολή όλη αυτή η δύναμι και η δόξα. Όχι δική τους. Όχι της ψυχής των. Το μόνο δικό τους είναι το άγχος και η ανασφάλεια, απ’ τα ψηλά στα χαμηλά.

Όλα τα δημιουργήματα οφείλουν στον δημιουργό των, το πνεύμα της Ζωής, την εξόφλησι του δώρου της υπάρξεώς των. Ακόμα, και πολλώ μάλλον, οι αθάνατοι. Ατέλειωτα κοσμικής φύσεως καθήκοντα και υποχρεώσεις οφείλουν κι αυτοί. Αιωνίους καθαρίζειν κόπρους Αυγείου.

Εξ ού και ο ιερός αρχαίος μύθος ότι ζηλεύουν και θεοί καμιά φορά τους θνητούς που έχουν αναπαυτικάς θανάτων στάσεις ενώ αυτοί καθόλου.  Ώστε ορισμένοι εξ αυτών από πλήξι να επιλέγουν και τον θάνατον σαν κοινοί θνητοί για ν’ αλλάξουν κοσμικό συμπαντικό εργασιακό περιβάλλον.

3. Κοινή η μοίρα των ανθρώπων και το μέλλον αόρατον και για τον καλύτερο προφήτη. Μοίρα και θάνατος δεν κάνουν ταξικάς και θρησκευτικάς διακρίσεις. Τότε τί ευχέλαια αποτροπαϊκά τού λέτε να κάνει, βρε παιδιά;  Μα κι ο Παρίσιος από καρκίνο δεν πέθανε.

Δεν δίνουν ψυχή, θεοκομπογιανίται και γιατροσόφια. Να σου πάρουν κι αυτή πού σού έχει απομείνει θέλουν. Μαζί με το κομπόδεμά σου. Εμπορικός γαρ πόλεμος πάντων πατήρ.

Ο ενσαρκωθείς δε υιός του θεού- νου, το έξυπνο είναι κι απροσκύνητο ανθρώπινο μυαλό. Σταύρωσι κι ανάστασι δεν χρειάζεται θρησκευτική που πλουτίζει μόνο μαύρους μάγους, κληρικούς και εξουσίες. Εκτός κι αν ο άνθρωπος ο ίδιος το προδίδει και το σταυρώνει.    

 Ελευθερία, σοφία και αρχαιοελληνική παιδεία λάβετε, το ιερό λίπασμα του ανθρωπίνου πνεύματος. Αυτό που σε βοηθά να κρίνεις αβίαστα. και να μάθεις κι αυτό:

ότι η αποκήρυξις υπό του Ιουστινιανού της θεωρίας της προϋπάρξεως ψυχής και της μετενσαρκώσεως συνιστά το μεγαλύτερο πνευματικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητος.  Θεωρία πανάρχαια του χρυσού γένους που και και ο σοφός Ωριγένης, πρωτοχριστιανός ών, εδέχετο.  

 
4. Και τι σατανικόν σ’ αυτό; Επειδή το να δοκιμάζονται εξελικτικώς αι ανθρώπιναι ψυχαί – και ίσως όχι μόνο αυταί - δια των διαδοχικών επανασωματοποιήσεων είναι μια λογική, ευγενής και σοφή υπόθεσις και πεποίθησις που σε ανώτερους κόσμους και σκοπούς το ανθρώπινο πνεύμα και την ψυχήν αναβιβάζει.

Δεν κόλλαγε όμως η μετενσάρκωσι αυτή με το δογματικό θρησκευτικό αβρααμοχριστολογικό αφήγημα της τότε εξουσίας, αυτό της σταυρώσεως και αναστάσεως ου μην αλλά και μιας, αορίστου μελλοντικού χρόνου,  αναστάσεως όλων των νεκρωθέντων και εσποδωμένων ανθρωπίνων σωμάτων.

Τώρα που θα χωρέσουν όλοι αυτοί, τα τρισεκατομμύρια αναστημένοι; μ. Χ. ή και π.Χ. και σε ποια ηλικία και μορφή θα έχουν όλοι αυτοί και για ποιο σκοπό, όταν η εποχή αυτών που έζησαν θα έχει εν τω μεταξύ ξεπερασθή και σβήσει;  

Κι έπειτα όσοι πέθαναν, παιδιά και βρέφη, να μη δικαιούνται του ζην έχειν μια δεύτερη τουλάχιστον ευκαιρία, αναλόγως της δεκτικότητός των, ίνα εξελικτικώς τελειοποιηθώσι και αποθεωθώσι; Άσε. Αν έχεις πίστι, μη το σκέπτεσαι. Όλοι οι καλοί πιστοί χωράνε στο κόμμα του θεού.

Αυτά παθαίνει το ιερό μυαλό της Αθηνάς όταν το αντικαθιστά η γραφειοκρατική δουλική νοοτροπία του  δημοσίου υπαλλήλου. Κανένα ενδιαφέρον για το τί γνώσι δίνει φως και ανάσες στην ψυχή, αλλά τι συμφέρει το κόμμα του θεού για να κρατά τον δύστυχο άνθρωπο σε ισόβια πνευματική ομηρία και εκμετάλλευσι.