Ο ΜΕΓΑΛΟΣ "ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ", ΜΙΑ 5η ΦΑΛΑΓΓΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΕΚΟΡ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ ΩΣ ΚΑΤΑΛΗΞΗ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ  :

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ "ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ", ΜΙΑ 5η ΦΑΛΑΓΓΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΕΚΟΡ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ ΩΣ ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Η αλήθεια είναι ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ παρουσιάζει, επί του παρόντος, ένα ετήσιο έλλειμμα - την διαφορά δηλαδή μεταξύ των κρατικών της δαπανών και των συνολικών φορολογικών της εσόδων - ίσο με περίπου το 6% της οικονομίας των ΗΠΑ. 

 

Το συσσωρεύμενο κρατικό χρέος της Αμερικής είναι, επί του παρόντος, ίσο με περίπου το 97% του μεγέθους της οικονομία της, μετρουμενη με το ΑΕΠ που παράγει κάθε χρόνο. Παρ' όλο που από αυτό το χρέος περίπου τα 2/3 τα οφείλει η Ουάσιγκτον στην εσωτερική της χρηματαγορά και σε εγχώριους πιστωτές, όλες οι μακροοικονομικές προβλέψεις υπολογίζουν ότι το δημόσιο χρέος της πρόκειται να ανέλθει στο 125% πριν το 2035. Κυρίως λόγω της αύξησης των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους που θα συνεχίσει να μεγαλώνει με εκθετικό ρυθμό (πάνω από το μισό των ελαστικών δαπανών του προϋπολογισμού των ΗΠΑ το απορροφάει ο τομέας της άμυνας.).

 

Οι προγραμματισμένες φορολογικές περικοπές του Ντόναλντ Τραμπ θα διευρύνουν σημαντικά και πολύ πιο γρήγορα το κρατικό έλλειμμα των ΗΠΑ στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, ωθώντας το κρατικό χρέος των ΗΠΑ στο 143%. Δηλαδή στα επίπεδα που βρίσκεται και το δικό μας (ρυθμισμένο με πολύ κόπο, ιδρώτα και θυσίες) χρέος τώρα.

 

Οι δασμοί του Τράμπ όλα δείχνουν ότι θα αυξήσουν υπέρμετρα τις τιμές στον αμερικανικό καταναλωτή, προκαλώντας μια άνευ προηγουμένου ύφεση σε όλη την Αμερικανική οικονομία, παρόμοια, αν όχι και χειρότερη, με αυτήν που βίωσε με το κραχ του 1929. Άρα και ο παρονομαστής του κλάσματος Δημοσιο Χρεος/ΑΕΠ, δεν θα σώσει αυτήν την πορεία, διογκώνοντας έτσι τα CDS και το κόστος δανεισμού της κυβέρνησης, στο γνωστό σε εμάς σπιράλ της ύφεσης.

 

Δυστυχώς για τον ένοικο του Λευκού Οίκου, τα αναμενόμενα δημοσιονομικά οφέλη από τις επιβολές δασμών σε κάθε τι που εισάγεται στις ΗΠΑ, δεν αναμένεται να ισοσκελίσουν τις επιπρόσθετες κρατικές δαπάνες που δημιουργούνται από έναν στασιμοπληθωρισμό, που θα κινηθεί στο επίπεδο του 7-8% για τα επόμενη έτη. Ούτε μπορούν να καλυφθούν από τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, που για να παίξουν κάποιο ρόλο, θα πρέπει να προσελκυστούν στο έδαφος των ΗΠΑ και όλη την "μαύρη οικονομία" και όλα τα απανταχού πλυντήρια της από όλον τον πλανήτη, μαζί με όλη τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα όλης της ΕΕ!

 

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι, με κάποιο μαγικό τρόπο, το ποιο πάνω κυρίαρχο για να συμβεί σενάριο δεν θα γίνει και ότι θα συνεχίσει να αναπτύσσεται η Αμερικανική οικονομία με τους σημερινούς της ρυθμούς μέσω της συνέχισης της διόγκωσης του τομέα των υπηρεσιών (κυρίως του χρηματοπιστωτικού και παρατραπεζικού της τομέα) και της βιομηχανίας & αγροτικής οικονομίας όπως θα ήθελε ο Τραμπ), η κατάρρευση της οικονομίας των ΗΠΑ είναι και πάλι όμως ορατή στον ορίζοντα!

 

Ο ρυθμός αύξησης των εξόδων εξυπηρέτησης του χρέους των ΗΠΑ μπορεί να ισοσκελιστεί πλέον μόνο με ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8-9%, ρυθμούς δηλαδή που πλέον δεν πετυχαίνει ούτε η Κίνα ή η Ινδία. 

 

Έτσι, η επιβολή ενός "μνημονίου" αλά Γκρεκ- αρχικά μέσω του καταιγισμού των δασμών- που τελικά θα βαρύνουν ως λιτότητα τον αμερικανό καταναλωτή, και τελικά η μονομερής διαγραφή (!) του αμερικανικοϋ κρατικού της χρέους, δια της εισαγωγής ενός άλλου τρόπου έκδοσης των νέων δολαρίων, (που σήμερα όλα παράγονται αντικρυσμένα με κρατικά δάνεια και αέρα κοπανιστό), δείχνει να γίνεται μονόδρομος!

 

Λόγω αυτού εξηγούνται δια της λογικής και η ανακίνηση της πατέντας των "Bitcoins back to USA" και οι λοιπές ριπές  λαϊκισμού του Τραμπ, που προηγήθηκαν της εκλογής του. Αυτές που τώρα εκτελεί ο Musk σαν αφηνιασμένος ταύρος σε υαλοπωλείο στις Ομοσπονδιακές Υπηρεσίες και στα ψήγματα κοινωνικού κράτους, αυτά που έχουν απομείνει στις ΗΠΑ μετά τις δεκαετίες άσκησης σκληρών νεοφιλελέ πολιτικών από τον Ρίγκαν και μετά.

 

Αυτό όμως, η διαγραφή του χρέους μέσω μιας άλλης μεθόδου παραγωγής των δολαρίων (και των τοξικών παράγωγων τους, επί των οποίων κινείται η οικονομία των ΗΠΑ σήμερα), σημαίνει την θυσία του σημερινού τραπεζικού και του σκιώδους παρατραπεζικού συστήματος, που στις ΗΠΑ συνεισφέρουν σήμερα πάνω από το 42% του ΑΕΠ της, όντας ταυτόχρονα και οι μεγαλύτεροι πιστωτές της κυβέρνησης! Αλλά και θυσία του ρόλου των σημερινών (πετρο)δολαρίων ως του μονού διαθέσιμου μηχανισμού εξαγωγής των μέχρι σήμερα οικονομικών προβλημάτων των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη.

 

Έτσι, κλήθηκε ως πλέον κατάλληλος άνθρωπος για την εκτέλεση των σχεδίων του Τραμπ, ο Μουσκ, ο οποίος άρχισε να παίζει τον ρόλο του σαν εκείνον τον ψυχοπαθή με το πριόνι, πριονίζοντας το κλαδί επί του οποίου στηρίζεται σήμερα όλο το οικοδόμημα της οικονομίας των ΗΠΑ:

 

Τις χρηματοοικονομικές και άλλες υπηρεσίες, κυρίως αυτές του Ομοσπονδιακού κράτους, που στηρίζουν τις πρώτες δια των χρεών που δημιουργεί το κράτος, για να δημιουργηθούν δουλειές...για τα ρομπότ!

 

Η Αμερική ασθενεί, ακολουθώντας την αντίστοιχη μοίρα του Άγγλου Ασθενή που προηγήθηκε, με την κατάρρευση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας

 

Όλα αυτά, που είναι η ωμή πραγματικότητα, δύσκολα μπορούν να κρυφτούν από την 5η Φάλαγγα των κάθε λογής δεξιών εντός της ΕΕ στον διμέτωπο πόλεμο που η τελευταία έχει συρθεί (λόγω και της πολιτικής μυωπίας των νεοφιλελέ ηγεσίας της): 

 

Ένα μέτωπο ανατολικά, με αφορμή το Ουκρανικό, που της κόστισε ήδη 1.3τρισ€ από την τελεσίδικη στροφή της φτηνής ρωσικής ενέργειας προς την Ασία.

 

Ένα δεύτερο μέτωπο προς την Δύση, μέσω των δασμολογικών/εμπορικών πολέμων (ως μέρος του ευρύτερου παγκοσμίου νομισματικού πολέμου σε εξέλιξη από το 21), για να πληρώσει άλλα 360δισ για Αμερικανική ενέργεια (με καπέλο) συν 800δισ ακόμα για να κάνει ReArm με σιδερικά, που είναι παντελώς άχρηστα στις μάχες του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ πολέμου που διεξάγεται τώρα: 

 

Το ποιός νεοφιλελευθερισμός θα υπερισχύσει, ο ver1.0 που συνεχίζει στην Ανατολή ή ένας ver2.0 της δύσης της Δύσης μέσα σε αυτόν τον νομισματικό πόλεμο.

 

Που οδηγεί όλο αυτό;;

 

Στην επίσημη ένταξη των ΗΠΑ στις χώρες του "Οικονομικού Νότου". Σε αυτές που τώρα συνωστίζονται ως υποψήφιες προς ένταξη στο cluster των BRICS, οι ήδη έτοιμες να απαλλαγούν δια του "μπουμπουνίσματος" τα μη δυνάμενα να εξυπηρετηθούν δάνεια τους (κυρίως σε δολάρια). Αυτά που φόρτωσε στις φτωχές και νεόπτωχες χώρες μέχρι σήμερα το ΔΝΤ και οι πολιτικές του, για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του κόστους απορρόφησης των οικονομικών προβλημάτων των ΗΠΑ που δέχτηκαν τα τελευταία 50 χρονια μέσω των αεράτων "πετροδολαρίων". 

 

Σε μια ίδια μοίρα για τις χώρες της ΕΕ, αν οι ηγεσίες της τελικά αποφασίσουν να συνεχίσουν να παίξει το σημερινό (προβληματικό) ευρώ τον ρόλο του βαστάζου των πολιτικών που ορίζει, σε πλήρη αδιαφάνεια, το βαθύ κράτος του θείου Σαμ: 

 

Ένα σκιώδες παρατραπεζικό σύστημα από funds τύπου Blackrock, που θέλει να παίξει τον ρόλο της ουσιαστικής Ομοσπονδιακής κυβέρνησης στις ΗΠΑ για την εγκαθίδρυση εκεί μιας σκληρής τεχνοφεουδαρχίας.

 

Ως εκ τούτου, και πριν διαλυθούν οι ΗΠΑ στα 50 κομμάτια στα εξ ων συντέθησαν, για να αναλάβουν οι εγχώριοι ιδιώτες πιστωτές των ΗΠΑ τον ρόλο της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης και της FED, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τις ΗΠΑ ως φίλη και σύμμαχο χώρα, είναι να διατηρήσουμε ευλαβικά αναλλοίωτο το γνωστό ντεκόρ του Καστελόριζου (και την ΑΟΖ του υπό ελληνικό έλεγχο), για να γίνουν οι ανάλογες επόμενες δηλώσεις του Τραμπ από εκεί.

 

Εμείς ξέρουμε αυτές, όπως και τα σχετικά μνημόνια, που οδηγούν. Και μην περιμένετε να βρεθεί μετά και κάποιος για να μας οδηγήσει προς την επόμενη Ιθάκη, όσο ο προηγούμενος είναι πολύ απασχολημένος με κάτι Ινστιτούτα, που δεν τον αφήνουν να καταλάβει τι άλλαξε σε αυτόν τον πλανήτη με την κατάρρευση της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης, όχι ως αποτέλεσμα της συνέχειας των διαδηλώσεων στην Γένοβα, αλλά από τις νέες αντιθέσεις του καπιταλισμού και των ελίτ μεταξύ τους.

 

Oh yeah!

Η αφορμή του πιο πάνω σεντονιού, αυτό: ΕΔΩ.