ΟΙ ΘΟΛΟΙ ΤΗΣ ΑΙΓΗΙΔΟΣ Νο 2

Γράφει ο ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Είχαμε μιλήσει παλαιότερα για τους Θόλους της Αιγηίδος όπου είχαμε πει ότι οι Θόλοι είναι/ήταν  πανάρχαιες κατασκευές. Η ιστορία των Θόλων ξεκινάει όταν οι "Θεοί" αποφάσισαν να χωρίσουν τον καινούργιο κόσμο στον όποιο είχαν έρθει να κατοικίσουν. Ο Ζεύς (οι Έλληνες ) διάλεξαν την Αιγηίδα, την περιοχή που σήμερα ονομάζεται Αιγαίο, μόνο που τότε δεν υπήρχε θάλασσα ,παρά μόνον 3 λίμνες και διάφορα ποτάμια που διέσχιζαν τις κοιλάδες και τις πεδιάδες, μια περιοχή που είχε σκληρούς χειμώνες και ήπια καλοκαίρια. Και ο Ποσειδώνας (οι Άτλαντες ) διάλεξαν την Ποσειδωνία ,που γεωγραφικά βρισκόταν κοντά στην Αλβιόνα, μόνο που τότε ναι μεν η Αλβιόνα ήταν πάλι νησί, όμως δίπλα από την άλλη πλευρά της Δύσης , υπήρχε ένα άλλο κομμάτι στεριάς , πάνω στο οποίο ο Ποσειδώνας ίδρυσε το βασίλειο της Ατλαντίδος πάνω στην Γη. Τότε ο Ποσειδώνας διάλεξε εκείνο το κομμάτι γης, διότι τότε ήταν ...παράδεισος.

Το βασίλειο λοιπόν του Ζήνα η Δία και το βασίλειο του Ποσειδώνα, ξεκινούσαν σε δύο διαφορετικές περιοχές. Εκείνα τα χρόνια οι δύο αυτές περιοχές είχαν και τα ονόματα των ιδρυτών, Διάδα λεγόταν η Αιγηίδα και Ποσειδωνία λεγόταν η Ατλαντίδα. Όμως με το πέρασμα των αιώνων επικράτησε το "Αιγηίδα" και το "Ατλαντίδα". Δύο διαφορετικές ιστορίες για κάθε περιοχή.

Οι κάτοικοι της Ατλαντίδας ήταν στην αρχή πολύ τυχεροί. Το κλίμα ήταν καλό, τα δέντρα που ήταν άφθονα παρήγαγαν τεράστιες ποσότητες φρούτων και καρπών κάθε είδους, και έτσι είχαν λύσει το διατροφικό τους πρόβλημα . Στην Αιγηίδα όμως τότε υπήρχε πρόβλημα , ο μακρύς χειμώνας δυσκόλευε την επιβίωση των ανθρώπων ,οι οποίοι πολλαπλασιάζονταν πολύ αργά , αφού η διατροφή δεν επαρκούσε για μεγάλους πληθυσμούς. Ο Δίας είδε τότε την διαφορά, και το πρόβλημα και άρχισε να ψάχνει τρόπους και μεθόδους για να μετατρέψει τα πράγματα και να λύσει το πρόβλημα.

Το πρόβλημα λύθηκε με την δημιουργία του Μαγνητικού Θόλου , που κατασκευάστηκε με την βοήθεια ενός "μηχανήματος" η συσκευής που βρισκόταν μεταξύ νήσου Μήλου και νήσου Δία. Η κατασκευή του Μαγνητικού Θόλου πήρε σχεδόν 25 έτη , μέχρι να επεκταθεί και να καλύψει όλη σχεδόν την Αιγηίδα τόσο σε ύψος όσο και σε έκταση. Αυτό που είχαν πετύχει τότε ήταν η δημιουργία μιας ιδιωτικής ατμόσφαιρας που καλύπτονταν γύρω-γύρω από ένα Μαγνητικό Πεδίο που την διαχώριζε εντελώς από την υπόλοιπη ατμόσφαιρα.
Τα Μαγνητικά Πεδία διατηρούσαν στο εσωτερικό σταθερές συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας, που σήμερα θυμίζει την εποχή μεταξύ άνοιξης και καλοκαιριού. Όταν το πέτυχαν αυτό , η ζωή στην Αιγηίδα άλλαξε εντελώς.!! Η διατροφή ήταν αρκετή, δεν νοιάζονταν για το αν βρέξει η αν αν χιονίσει, δεν υπήρχαν τέτοια, για αυτό στα αρχαία αγάλματα που ανακαλύπτουμε δεν φοράνε ποτέ χοντρά και βαριά ρούχα.!!! Είναι σχεδόν γυμνά η γυμνά .!!

Μετά από αυτό φρόντισαν να κατασκευάσουν αρδευτικά έργα για το πότισμα των καλλιεργειών, ένα έργο στο οποίο βοήθησαν οι ποταμοί και οι λίμνες. Μέσα σε 50 χρόνια είχαν λύσει όχι απλά το διατροφικό θέμα, αλλά είχαν και πλεόνασμα. Σε 200 χρόνια είχε τριπλασιαστεί ο πληθυσμός, και όλοι ασχολούνταν με την ανάπτυξη του πνεύματος. Η Αιγηίδα είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο σχολείο .Ζούσαν με τα γράμματα και τις τέχνες, τις επιστήμες, τα γυμνάσια.Ταυτόχρονα όμως ο Δίας φρόντισε να εξοπλίσει ένα ικανοποιητικό στρατό νέων, που ήταν πολύ γυμνασμένοι, μια που ζούσαν με τα αθλήματα. Η θεά Αθηνά με  Στρατιωτικό και Πνευματικό της κέντρο την Αθήνα, οργάνωσε τον δικό της προσωπικό στρατό, 20.000 νέους και νέες αυτούς που ο Πλάτωνας ονομάζει "θεϊκούς πολεμιστές" με θεϊκά ψυχοσωματικά χαρίσματα , στον Κριτία....«Η τάξις των πολεμιστών αποτελούμενη από άνδρας με θείαν καταγωγήν, εξεχώρισεν ευθύς εξ αρχής και κατώκει χωριστά από τας άλλας’».
Στην αρχή η πόλη της Αθήνας ήταν το Πνευματικό μόνο κέντρο διότι το Διοικητικό βρίσκονταν στην Κρήτη, αργότερα όμως η Αθήνα έγινε και Διοικητικό αλλά και Πνευματικό κέντρο της Αιγηίδος ολόκληρης .