Κάποιος πολύ προσεκτικός , κοιτώντας τις κινήσεις τις Τουρκίας το τελευταίο διάστημα, εύλογα θα αναρωτιόταν γιατί κάνει ότι κάνει η Τουρκία;; Με τι δυνάμεις και με τι στήριξη ανοίγει συνέχεια καινούργια μέτωπα....στην Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη, στο Αιγαίο...και πρόσφατα και στον Καύκασσο. Που βασίζεται ο Ερντογάν και ανοίγει καινούργια μέτωπα, και κυρίως που βρίσκει τα χρήματα για την χρηματοδότηση όλων αυτών των τζιχαντιστών μισθοφόρων που νοικιάζει και στέλνει στα διάφορα μέτωπα, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο κάθε ένας από αυτούς πληρώνεται με 2.000 αμερικάνικα δολάρια τον μήνα. Και δεν είναι μόνο η μισθοδοσία όλων αυτών, αλλά και ο εξοπλισμός, η μεταφορά υλικού και έμψυχου δυναμικού. Μια εκστρατεία χρειάζεται πολλά χρήματα.
Είναι λοιπόν απολύτως σίγουρο ότι η Τουρκία στηρίζεται σε πολύ γερές "πλάτες" και ακολουθεί εντολές για ότι κάνει. Ας δούμε τι κρύβεται από πίσω.
Οι Η.Π.Α βλέπουν ότι ο χρόνος που έχουν τελειώνει, και θέλουν να εστιάσουν και να μαζέψουνε τις δυνάμεις τους για μια γρήγορη περιστροφή ανατολικά για να αντιμετωπίσει μια ταχέως ανερχόμενη κινεζική υπερδύναμη. Η Αμερική αυτή τη στιγμή φροντίζει την έξοδο της από τη Μέση Ανατολή με τρόπο όμως που να διασφαλίζει στρατιωτικά τα συμφέροντα της και τους συμμάχους και τους αντιπροσώπους της εκεί, ειδικά το Ισραήλ. Φυσικά, έπρεπε να διαλέξει έναν κορυφαίο "σκύλο' από το σύνολο των συμμάχων της για να ασκήσει αστυνομία στην περιοχή κατά την απουσία της και έπρεπε να διαλέξει έναν από την περιοχή .! Πράγματι το έκανε.!
Διάλεξε την Τουρκία .....όχι το Ισραήλ για εύλογους λόγους.
Αυτό εξηγεί τις ανεπιθύμητες και ανόητες γεωστρατηγικές κινήσεις που έκανε η Τουρκία στο Ιράκ, στη Συρία, στο Λίβανο, στην Υεμένη, στη Λιβύη, στην Αλγερία και ακόμη και στην Ελλάδα: όλες έγιναν με την έγκριση της Αμερικής. Η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, τα έθνη του Κόλπου και το Ισραήλ δεν ξέρω αν γνώριζαν για αυτό, για αυτήν την αξιέπαινη θέση και το στέμμα που έχει παραδοθεί στην Τουρκία. Τουρκία: η παγκόσμια πρωτεύουσα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Φυσικά, αυτή η επιλογή και η πολιτική δεν έχουν δημοσιοποιηθεί επίσημα, αλλά όλες οι ενδείξεις δείχνουν σαφώς προς αυτήν την κατεύθυνση και σε αυτό το συμπέρασμα. Πολλοί θα εκπλαγούν ότι το Ισραήλ, ο νούμερο ένα σύμμαχος των ΗΠΑ δεν επιλέχθηκε να συνεχίσει τον ρόλο του ως επιθετικού σκύλου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, ειδικά μετά από πολλές συνεχόμενες δεκαετίες που κατέχουν αυτήν την ισχυρή θέση. Ας δούμε λοιπόν γιατί επιλέχθηκε η Τουρκία έναντι του Ισραήλ, και εκεί θα βρούμε πολλούς λόγους.
Πρώτον, μετά την ήττα του Ουαχαμπισμού το ISIS στον Λίβανο, στο Ιράκ, στη Συρία και σε μεγάλο βαθμό στην Υεμένη, υποβαθμίστηκε ως ανίκανο και ως εκ τούτου διαθέσιμο και τα έθνη σύμμαχοι που παρείχαν βοήθεια στους Ουαχαμπιστές έχουν επίσης υποβαθμιστεί και παραγκωνισθεί από τη λίστα επιλογής. Η Αίγυπτος έχει απομακρυνθεί επίσης καθώς και το Ισραήλ, το AIPAC και το βαθύ κράτος των ΗΠΑ έχουν βαθιά δυσπιστία στο Κάιρο και δεν θα επέτρεπαν ποτέ να κυριαρχήσει στρατιωτικά στη Μέση Ανατολή, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία του αιγυπτιακού λαού παραμένει ευθυγραμμισμένη με τον Παν Αραβισμό, παρά το ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι υπέρ της «εξομάλυνσης» με το Ισραήλ.
Και το Ισραήλ; Λοιπόν, εδώ βρίσκεται η μεγάλη μας εξαπάτηση για την επιλογή της Τουρκίας. Το Ισραήλ στην πραγματικότητα θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό η «σκιώδης επιβολή» της περιοχής που θα υπαγορεύει τις ανάγκες του στην Ουάσιγκτον , και στη συνέχεια η Ουάσινγκτον θα υπαγορεύσει τις επιθυμίες του Ισραήλ στην Άγκυρα και, επιπλέον, η Άγκυρα θα λειτουργεί ως εκ τούτου για να επιτρέπει τη συνεχιζόμενη ισραηλινή κλοπή αραβικής γης και πόρους. Με απλά λόγια, το Ισραήλ δεν είναι σε θέση να αστυνομεύσει και ταυτόχρονα να κλέψει περισσότερη αραβική γη, όλα λόγω του Άξονα της Αντίστασης που κρατά το Τελ Αβίβ στις στρατιωτικές διασταυρώσεις του.
Το Ισραήλ μπορεί επί του παρόντος να εκτελέσει μόνο ένα καθήκον: σταδιακή κλοπή γης μέσα στην Ιστορική Παλαιστίνη . Το σημερινό αδύναμο καθεστώς του δεν μπορεί να απλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή όπου οι στρατιωτικές προκλήσεις για την εξουσία της αυξάνονται από τον Άξονα της Αντίστασης. Δεν είναι πλέον σε θέση να πολεμήσει με τους γείτονές του, αλλά απολύτως πρέπει να πάει στον πόλεμο για να αντιστρέψει το στρατηγικό όπλο που οι γείτονες και οι σύμμαχοί του έχουν επιβάλει στο λαιμό του, το Ισραήλ σήμερα ελέγχεται στρατιωτικά και το κεφάλι του βρίσκεται σε μια γκιλοτίνα, επομένως , για να του ανατεθούν περαιτέρω καθήκοντα περιφερειακής αστυνόμευσης θα ήταν πολύ επικίνδυνο τόσο για την Αυτοκρατορία όσο και για την ασφάλεια του ίδιου του Ισραήλ. Το Ισραήλ θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με απλή λειτουργία με ασφάλεια πίσω από την τουρκική πλάτη.
Ας δούμε ποια ήταν τα πλεονεκτήματα της επιλογής της Τουρκίας.
1- Όντας μέλος του ΝΑΤΟ, μπορεί να ζητήσει από τον στρατό του ΝΑΤΟ να τον βοηθήσει σε οποιεσδήποτε μεγάλες στρατιωτικές προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει είτε στο Ιράκ, τη Συρία ή ακόμα και στην Αίγυπτο. Σε τελική ανάλυση, ποιος καταπιέζει καλύτερα τους Άραβες από τους Αραβόφοβους Οθωμανούς με την 400χρονη εμπειρία τους στην αραβική καταπίεση;;
Οι Τούρκοι έχουν σίγουρα πολύ μεγαλύτερο στρατό από το Ισραήλ, και η αεροπορική τους δύναμη δεν είναι για πέταμα . Το Τουρκικό Βαθύ Κράτος δεν έχει κανένα πρόβλημα να στέκεται στην πρώτη γραμμή των μαχών ενάντια σε αραβικά έθνη (και το Ιράν!), Το γεωπολιτικά αδύναμο Ισραήλ θέλει να κλέψει περισσότερη αραβική γη για την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ, και αρκεί μια τουρκική αυτοκρατορία για να να μπορέσει να τους δώσει αυτά τα εδάφη.. Οι Ισραηλινοί είναι απελπισμένοι και θέλουν να αποδυναμώσουν τους άραβες και ιρανούς εχθρούς του, και βλέποντας ότι ούτε οι Ουαχαμπιστές ούτε ο IDF δεν μπορούν πλέον να βασίζονται σε αυτό, οπότε… μπαίνει εδώ σφήνα ο τουρκικός στρατός, υποστηριζόμενος από το ΝΑΤΟ, εάν χρειαστεί, για να κάνει ακριβώς αυτό για αυτούς.
2- Σε αντίθεση με το Ισραήλ, η Τουρκία μπορεί να ζήσει μετά από όλο αυτό και να σβήσει τα εγκλήματα που κάνει και την μνήμη των τοπικών και παγκόσμιων πολιτοφυλακών και θεσμών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας όπου κι αν χρειαστεί. Η Τουρκία δεν έχει κανένα πρόβλημα να χάσει το Ιράν και τη Ρωσία ως σύμμαχους σε αυτό, καθώς θα ανταμειφθεί με διευρυμένες εμπορικές συμφωνίες με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ αντ 'αυτού - και εδώ η προοπτική αναβίωσης μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με κόστος των αραβικών απωλειών είναι απλώς αδύνατη για τον Ερντογάν και το τουρκικό βαθύ κράτος για να αντισταθεί.
Οι στρατιωτικοί του Ισραήλ και του ISIS δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία ή ακόμη και να χτυπήσουν στην καρδιά του Άξονα της Αντίστασης και στη στρατιωτική πρόοδο, οπότε εναπόκειται πλέον στον στρατό της Τουρκίας και στους παγκόσμιους αντιπροσώπους της Τουρκικής Αδελφότητας να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο. Εδώ η Αμερική θα ήταν στρατηγικά ανόητη για να αναλάβει μόνη της τον Άξονα της Αντίστασης στο πεδίο της μάχης, καθώς θα βρεθεί σε ένα τέλμα βαθύτερο από το Βιετνάμ όταν αυτό που χρειάζεται είναι να αποσυρθεί από την περιοχή για να αντιμετωπίσει την ταχεία άνοδο της κινεζικής εξουσίας.
Έτσι, η επιλογή της Τουρκίας έχει τέλεια γεωστρατηγική λογική για το Pax Americana.
Επιπλέον, όσον αφορά την ασφάλεια του Ισραήλ, η Τουρκία θα μπορούσε να εισέλθει στο βόρειο τμήμα του Λιβάνου για να σώσει το Ισραήλ, αν χρειαστεί, το οποίο έγινε ένα "σάντουιτς" ανάμεσα στον Λίβανο και στην Χεζμπολάχ , και μεταξύ του ισραηλινού στρατού στο νότο και του απελευθερωμένου μετα-Οθωμανικού στρατού στο βορρά. Αυτό είναι πολύ επιθυμητό για τους Ισραηλινούς στρατιωτικούς αρχιτέκτονες.
Επίσης, το πιο σημαντικό, οι ΗΠΑ φέρνοντας την Τουρκία πιο κοντά στον Καύκασσο (μέτωπο Αρμενίας και Αζερμπαιτζάν) δίνει στο Πεντάγωνο απεριόριστη ναυτική και θαλάσσια πρόσβαση στη γειτονική Ρωσία: η Τουρκία εδώ είναι απλά ένα θαλάσσιο βηματάκι μακριά από τα ρωσικά ύδατα και την ηπειρωτική χώρα. Και έτσι οι ΗΠΑ έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα τουρκικά ύδατα και μέσω αυτών στην Μαύρη Θάλασσα. Φαίνεται σίγουρα να έχει γεωπολιτικό και στρατιωτικό νόημα για τις ΗΠΑ να επιλέξουν την Τουρκία ως στρατιωτικό και αστυνομικό σκυλί αυτή τη στιγμή, αλλά, ποιος θα φρουρεί το σκυλί;; Πώς θα ελέγξουν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ τις ανέντιμες οθωμανικές επεκτατικές φιλοδοξίες της Τουρκίας στη συνέχεια;;;
Λοιπόν, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ελέγξει κανείς την Άγκυρα, άλλοι είναι το καρότο και μερικοί είναι το μπαστούνι. Τα καρότα που προσφέρονται στην Άγκυρα είναι προνομιακά και δελεαστικά , όπως νέες εμπορικές συμφωνίες με την Ευρώπη και την Αμερική, συμφωνίες με αγωγούς φυσικού αερίου με το Ισραήλ, και εδώ το απόλυτο χρυσό καρότο που μπορεί να κρεμαστεί θα ήταν η είσοδος της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ή τι απομένει από αυτό) - μια ανταμοιβή την οποία η Άγκυρα επιδιώκει επί δεκαετίες να επιτύχει αλλά απέτυχε.
Και εάν η Τουρκία κάνει κάτι που είναι ενάντια στα συμφέροντα του Ισραήλ ενώ αστυνομεί την μεσόγειο, το εξαιρετικά σκληρό ραβδί και η τιμωρία θα ήταν η διακοπή όλων των υφιστάμενων εμπορικών συμφωνιών με την Αμερική και την Ευρώπη, καθώς και μαζικές κυρώσεις των ΗΠΑ που θα βυθίσουν γρήγορα την τουρκική λίρα, όπως πράγματι οι ΗΠΑ έκαναν σκόπιμα πέρυσι. Και, το χειρότερο από όλα τα ραβδιά θα ήταν η δημόσια υποστήριξη των ΗΠΑ και η μαζική χρηματοδότηση κουρδικών ομάδων εντός της Τουρκίας: μια έγχρωμη επανάσταση που σχεδιάστηκε για να αποδυναμώσει τον Ερντογάν και το κόμμα του, καθώς και να ρίξει το τουρκικό έθνος σε μια ξαφνική αιχμή εσωτερικής αναταραχής και μαζικής βίας .
Εν κατακλείδι, η Τουρκία είναι το νέο ISIS των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου