Έλληνες , ο Στρατός της κάθε χώρας είναι ένα πολυεργαλείο* στην διάθεση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία εξαρτάται πως, που και πότε θα χρησιμοποιήσει αυτό το εργαλείο. Η διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι ούτε στα νούμερα, ούτε στο αξιόμαχο των στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά στην διάθεση της πολιτικής ηγεσίας να την χρησιμοποιήσει. Το δικό μας έλλειμμα, βρίσκεται εκεί και πουθενά αλλού.
Η Τούρκικη πολιτική ηγεσία ήταν πάντα έτοιμη να χρησιμοποιήσει αυτό το εργαλείο όταν τα οφέλη ή είναι προφανή και ο κίνδυνος αποτυχίας μικρός. Οι δικές μας πολιτικές ηγεσίες είχαν πάντα μία ηττοπαθή διάθεση, καλυμμένη πίσω από το παγκοσμίως πρωτοφανές δόγμα, ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ.
Δεν υπάρχει προηγούμενο στα παγκόσμια χρονικά, χώρα να παραιτείται εκούσια από σημερινές ή μελλοντικές διεκδικήσεις της που απορρέουν από τις εκάστοτε διεθνείς συγκυρίες ή τα εθνικά της συμφέροντα. Μεταπολεμικά, όλες οι πολιτικές ηγεσίες έβλεπαν το στράτευμα ως αναγκαίο κακό και το χρησιμοποιούσαν είτε για ψηφοθηρικούς λόγους, είτε για μικροκομματικά οφέλη. Αποτέλεσμα, ένα στράτευμα αποπροσανατολισμένο, κομματικοποιημένο, με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία.
Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη από αυτά τα στελέχη που είναι έτοιμα να θυσιάσουν την ζωή τους για την πατρίδα τους αν τους πληγώνω, γιατί δεν φταίνε αυτοί, αλλά η πολιτική ηγεσία του τόπου που έχει την ευθύνη των εντολών και είναι ανίκανη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβει τις ευθύνες που της ανέθεσε ο Ελληνικός λαός.
* Το κάθε πολυεργαλείο θέλει και τον κατάλληλο "μάστορα" του .Οι "μάστορες" γεννιούνται δεν γίνονται. Και το κάθε πολυεργαλείο έχει διττή χρήση. Δεν έχει σημασία ποιος τον δημιούργησε, αλλά ποιος θα τον χρησιμοποιήσει και με ΤΙ ΤΡΟΠΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου