Ευχαριστώ μαμά!

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Ευχαριστώ μαμά! 

Παρατηρώ πάλι από το πρωί σωρεία αναρτήσεων για την Ημέρα της Μητέρας. Κυριαρχούν πάλι αυτές με κάποιο ζωάκι-μαμά μαζί με το μωρό της σε τρυφερές στιγμές, σχεδόν όλες ανάρτηση από γυναικείο χέρι.

 

Προσπερνάω το ψυχαναλυτικό παζλ μιας τέτοιας ταύτισης για κάποιους ειδικούς, για να πω σήμερα το παράπονό/καταγγελία μου για κάθε μαμά (όχι για αυτές του ζωικού βασιλείου φυσικά):

Φέτος είναι και της μόδας το patern μαμα-κορη, οπότε σε αυτό θα μείνω.

 

Σχεδόν όλες οι μαμάδες που ξέρω, είναι υπερπροστατευτικές- μέχρι σε σημείο ευνουχισμού, με τα αγόρια τους και σκληρές, πολύ σκληρές με τις κόρες τους. Μάλλον δεν γνωρίζω ούτε μια περίπτωση που η μαμά να μην ήταν κάποια στιγμή στα μαχαίρια με την κόρη για θέματα ανούσια (κατά την γνώμη μου). 

 

Προσωπικά δεν ικανοποιούμαι στην απλοϊκή εξήγηση του φροϋδισμού που θέλει αυτές οι διαμάχες να έχουν στο υπόβαθρο τον ανταγωνισμό λόγω κάποιου Οιδιπόδειου. Νομίζω ότι απλώς εδώ υπάρχει μια άγραφη, παγκόσμια γυναικεία συνωμοσία: 

 

Oι μαμάδες εκπαιδεύουν σκληρά τα κορίτσια τους για να αναλάβουν τα ευνουχισμένα από κάποιες άλλες μαμάδες αγόρια της επόμενης γενιάς μέσα στα πλαίσια μιας αρχέγονης "πάλης των φύλων" μετά την κατάρρευση της μητριαρχίας, τότε που βγήκαμε από τις πιο σκοτεινές εποχές της παγκόσμιας ιστορίας.

 

Ευτυχώς που κάποια στιγμή λίγα αγόρια καταλαβαίνουν το παιχνίδι και φεύγουν προκλητικά ένα βράδυ από το σπίτι. Χωρίς ζακέτα!

 

Ευχαριστώ την δική μου μάνα που δεν επέμενε να "θέλω" να πάρω ζακέτα μετά εκείνο το πρώτο μου ξεπόρτισμα που την αγνόησα. Με βοήθησε έτσι να αντιμετωπίζω διαφορετικά σήμερα το ζήτημα της ισότητας των φύλων, απ ότι πιστεύω ότι θα είχε συμβεί αν επέμενε.

 

Υ.Γ Το θέμα με την ζακέτα ευτυχώς το είχαμε ρυθμίσει νωρίς.  Τα ταπερακια όμως και το "δεν φεύγεις αν δεν φας" δεν μπορέσαμε ποτέ.