ΛΙΣΤΟΝ ΚΑΙ LIBRO D'ORO ΓΩΝΙΑ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΛΙΣΤΟΝ ΚΑΙ LIBRO D'ORO ΓΩΝΙΑ ( Μια σκέψη πάνω στην κρίση του κομματικού μοντέλου του 20ου αιώνα)

Τόλμησε ο Βερναρδάκης και είπε για την κρίση όλων των κομματικών σχηματισμών με ένα παλιότερο άρθρο του στα ΝΕΑ. Κάτι ψέλλισε σχετικά και ο Δουζίνας, χωρίς όμως να καταλήγουν σε ολοκληρωμένες προτάσεις και οι δύο.

 

Cartel parties, τα κόμματα από την δεξιά μέχρι το ακραίο κέντρο, αυτο-αναφορικοι επαγγελματικοί μηχανισμοί αυτό που απαντάται ως μοντέλο στο υπόλοιπο πολιτικό φάσμα, η περίληψη τους. Σωστά.

 

Το "όχι κόμματα" ως εναλλακτική λύση δεν συνάδει με την λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Κυριαρχούν τότε αυτοαναφορικά καρτέλ και διευκολύνουν την επέλαση των βαρβάρων μέσα από μορφές ψηφιακής δικτατορίας. Όπως αυτές οι τύπου Ζουκη, που φύονται στο ισχύον μοντέλο του ίντερνετ το web2.0. Επίσης σωστά.

 

Οπότε, τι κάνουμε;;

Μία σκέψη επ αυτού :

 

Πριν από τα κόμματα, εμφανίστηκαν κάποτε οι εγκυκλοπαιδιστές. Φωτεινά μυαλά που μάζεψαν συστηματικά την έγκυρη μη λογοκριμένη από τα θρησκευτικά ιερατεία του Μεσαίωνα γνώση και δημιούργησαν τον Διαφωτισμό και τον Δυτικό Πολιτισμό, έτσι όπως τον ξέρουμε.

 

Μέχρι που έγιναν και οι ίδιοι ιερατείο χειραγώγησης μέσω της γνώσης και της πληροφόρησης! Για να τους στείλει στο χρονοντουλαπο της ιστορίας πρόσφατα η wikipedia, η εγκυκλοπαίδεια που γράφεται συλλογικά απ όλους όσους μπορούν να συνεισφέρουν γνώση, διατηρώντας την εγκυρότητα και το κύρος της μόνο και μόνο επειδή δεν χειραγωγείται σε αυτήν η γνώση εύκολα.

 

Το ίδιο μοτίβο με τις αρχέγονες εγκυκλοπαίδειες ακολουθήθηκε και από τα κόμματα στην ίδια ιστορική περίοδο. Το αποτέλεσμα τους,στην Αριστερά τα λεγόμενα "κόμματα νέου τύπου" του 20ου αιώνα, στην δεξιά ή μετεξέλιξη κάποιων λεσχών κυρίων σε αρχηγικά μαγαζιά συγκερασμού συμφερόντων βαρωνιών και των ελίτ. 

 

Παντού όμως η άκαμπτη ιεραρχική τους δομή και τα ιερατεία πεφωτισμένων ηγεσιών με συνήθως κατ' επάγγελμα πολιτικά στελέχη. Γρήγορα όλα έγιναν εσωστρεφή, φροντίζοντας κυρίως την αναπαραγωγή και συντήρηση των επαγγελματικών τους στελεχών, μια νέα μορφή "αριστοκρατίας" συνοδευόμενη και από κληρονομικά δικαιώματα μετά νεποτισμού. Και κάποια περιθωριοποιήθηκαν τελείως σε αυτά που περιγράφει εύστοχα ο Βερναρδάκης. 

 

Οι λίστες του μεσαίωνα libro d'oro επιβίωσαν. Ενίοτε και ως μάχες λιστών νυφοπάζαρων απουσία πολιτικής πρότασης. Αρκεί σήμερα η επίδειξη κάποιου πιστοποιητικού patigree.

 

Πρόσφατα έγινε αντιληπτή και η δύναμη του παραδείγματος της wikipedia στην οργάνωση των κομμάτων για τον 21ο αιώνα, ως ο προάγγελος της αποκέντρωσης και στην παραγωγή/διανομή της γνώσης:

 

Στην εποχή του internet δεν απαιτούνται, σώνει και καλά "καθοδηγητές" για να πληροφορούν και να συντονίζουν, όπως εκείνος ο καλός ο άνθρωπος που έπεσε στον γκρεμό πριν αποσώσει τον λόγο του. Να καθοδηγούν από κάποιο κέντρο δεν απαιτείται πλέον, ούτε οι πεφωτισμένες πρωτοπορίες, που εύκολα χειραγωγούν προσπαθώντας να περιχαρακωθούν πίσω από κάποια απόλυτη αλήθεια, λέει, ενός λήμματος, αλλά και χειραγωγούνται.

 

Απαιτείται αντ αυτών ο "Συλλογικός Διανοούμενος" που μπορεί να εμπνέει τις κοινωνίες με τις αρχές του και με το παράδειγμα της δικής του αυτοοργάνωσης, χωρίς κέντρα και άνωθεν καθορισμό της δράσης! 

 

Έτσι και μόνο έτσι, και χωρίς να χάνεται και η ανθρώπινη επαφή και συνεύρεση, όταν αυτό απαιτείται, μπορούμε να συνθέσουμε νέες λύσεις στα πολύπλοκα και στα απλά αλλά και να ελέγξουμε αποτελεσματικά την εφαρμογή τους.

 

Δίνοντας έτσι και μια ποιοτική ώθηση στην δημοκρατία χωρίς γεωγραφικούς η άλλου τύπου αποκλεισμούς και ποσοστώσεις. Αλλά και στέλνοντας έτσι και όλα τα αριστερόμετρα, σοσιαλόμετρα και λοιπά συναφή όργανα του προηγούμενου αιώνα, μαζί με ότι κλειδώνει την σκέψη στα στερεότυπα τους, στα άχρηστα.

 

Αυτή, κατά την γνώμη μου, πρέπει να είναι η δύναμη της πολιτικής που, τότε και μόνο τότε, της αρμόζει και ο αντίστοιχος ηγέτης για να την προσωποποιήσει. Το αντίστροφο δεν είναι αυτό που λέμε στα μαθηματικά "αναγκαία και ικανή συνθήκη", όσο αναγκαίος και να φαίνεται. 

 

Πρώτο βήμα (κατά την ταπεινή γνώμη αυτού του ιστολογίου,):

 

Το κάψιμο των libro d' oro, όπως αυτά αναπαράγονται μέσω των κατευθυνόμενων λιστών σταυροδοσίας. Μετά κάτι μπορεί να γίνει.